Skrypty ręczne, 1697-1801, sygn. 1-16; Wypisy z ksiąg grodzkich brańskich, 1699, sygn. 17; Wypisy z ksiąg grodzkich drohickich, 1579-1788, sygn. 18-64; Wypisy z ksiąg ziemskich drohickich, 1685, sygn. 65; Wypisy z ksiąg ziemiańskich drohickich, 1792, sygn. 66; Wypisy z ksiąg grodzkich łukowskich, 1751, sygn. 67; Wypisy z ksiąg konsystorza łukowskiego, 1752, sygn. 68-69; Wypisy z ksiąg szlacheckich Obwodu Białostockiego, 1820, sygn. 70-71; Wypisy z ksiąg Komisji Województwa Augustowskiego, 1821, sygn. 72.

Twarogi położone były w ziemi drohickiej, pod koniec XIX w należały do gminy Skórzec, powiatu bielskiego w guberni grodzieńskiej. Na terenie okolicy istniały wsie: Twarogi Mazury, Twarogi Ruskie, Twarogi Lackie, Twarogi- Trąbnica, Twarogi-Wypychy. Wsie te należały do parafii rzymsko- katolickiej Perlejewo. Zamieszkiwane były przez ludność szlachecką o nazwisku, Twarowscy h. Pilawa, którzy osiedlili się w ziemi drohickiej zapewne w XVI w, a może i wcześniej. Wiadomo, że kościół w Perlejewie ufundowany został w pierwszych dziesiątkach XVI w. Twarogi Lackie z powodu zamożności mieszkańców zwane były „Twarogi złote rogi”. Wieś ta posiadała też prawdopodobnie największą liczbę mieszkańców. Przez teren Twarogów przepływała rzeka Pełchówka. Stanowiły one obszar zwartego osadnictwa szlacheckiego, włościanie występowali tam sporadycznie. Teren, na podstawie nazewnictwa, był pod wpływem etnicznie różnych wpływów kolonizacyjnych.