Wyciągi z protokołów posiedzeń członków Zarządu „Patronatu”, wykazy wydanych zapomóg, 1938; sygn. 1 Dowody rozchodowe dotyczące kosztów wygłaszanych w więzieniu prelekcji oświatowych, wydatków biurowych „Patronatu” i inne, 1938; sygn. 2 Wykazy biletów kolejowych zakupionych dla byłych więźniów zamiejscowych, korespondencja w sprawie zakupu biletów, 1938; sygn. 3

Po I wojnie światowej w granicach niepodległej Polski znalazły się ziemie, które dziesiątki lat były we władaniu trzech państw ościennych. Wraz z nimi przejęto wszelkie instytucje i ustawodawstwo. W tym czasie odbyło się również przejmowanie więzień, a wraz z nimi instytucji opiekuńczych powstałych pod zaborami. Jedną z takich instytucji był Patronat, którego działalność znacznie osłabła w czasie wojny. Najaktywniejsze okazało się środowisko warszawskie, które już w 1917 roku zajęło się pomocą uchodźcom i ofiarom wojny, a następnie obejmowało opieką różne kategorie więźniów. 1 grudnia 1923 roku zatwierdzony został statut warszawskiego towarzystwa Patronat, którego pełna nazwa brzmiała: Towarzystwo Opieki nad Więźniami, Zwolnionymi z Więzień i ich Rodzinami. Statut ten był wzorcowy dla całego kraju i nie uległ zmianie do 1939r. Przyjmowały go kolejne patronaty powstające w innych miastach. W 1939 roku działało na terenie Polski 6 samodzielnych towarzystw oraz 82 oddziały patronatu warszawskiego. Jeden z nich miał swą siedzibę w Białymstoku. Jego członkowie zajmowali się osobami więzionymi w białostockim więzieniu. Do ich statutowych obowiązków należało: poprawianie stanu moralnego i bytu materialnego więźniów poprzez udzielanie pomocy materialnej, organizowanie prac więziennych, urządzanie odczytów i pogadanek, odwiedzanie więźniów; wychowywanie i uzdolnienie do pracy zarobkowej nieletnich przestępców poprzez sprawowanie nad nimi opieki kuratorskiej, prowadzenie izb czasowego zatrzymania i organizowanie kolonii wychowawczo-poprawczych; dopomaganie uwolnionym z więzień i przedterminowo zwolnionym, zaopatrywanie ich w odzież, pożywienie, leki, załatwianie im noclegów, pracy, udzielanie pożyczek i zapomóg; wspieranie pod względem moralnym i materialnym rodzin więźniów poprzez zapewnienie im mieszkań lub miejsc w przytułkach, umieszczanie dzieci w ochronkach i szkołach, udzielanie pomocy materialnej (odzież, pożywienie, leki, zapomogi) i moralnej oraz sprawowanie opieki prawnej. Potrzebne do działalności fundusze pochodziły z kapitału i majątku nieruchomego oraz dochodów od nich, ze składek członkowskich, darowizn, zapisów testamentowych, ze zbiórek do skarbonek, z dochodów z odczytów, wystaw i koncertów oraz ze sprzedaży wyrobów więźniów. Towarzystwo wspierały również zapomogi rządowe i instytucji społecznych. „Patronat-Białystok” współpracował z Ministerstwem Sprawiedliwości, Ministerstwem Pracy i Opieki Społecznej, z władzami więzienia. Ponadto korespondował on z zarządem „Patronat-Warszawa”, którego był oddziałem, z zarządami miast i gmin, z zakładem dla niepoprawnych przestępców w Trzemesznie oraz Posterunkiem PP na dworcu PKP w Białymstoku.