Okres II Rzeczypospolitej, 1934-1942, sygn. 1-9 - okólniki władz zwierzchnich, wykazy postępu prac przygotowawczych dla klasyfikacji gruntów, rejestry wymiarowe podatku gruntowego; Okres okupacji, 1940-1944, sygn. 10-15 - rejestry wymiarowe podatku gruntowego, rejestr wymiarów doraźnych; Okres Polski Ludowej, 1944-1950, sygn. 16-42 - księgi inwentarza ruchomego Urzędu, rejestr wymiarów doraźnych, rejestry wymiarowe podatku obrotowego i dochodowego, zestawienia podatku obrotowego i dochodowego, rejestr spraw karnych.

Przed II wojną światową urzędy skarbowe wchodziły w pion tzw. administracji niezespolonej. Były one zorganizowane na zasadzie monokratycznej tzn. władzą był kierownik danego urzędu. Urzędy skarbowe były władzami skarbowymi I instancji a podlegały izbom skarbowym jako władzom II instancji. W okresie okupacji, dawne urzędy skarbowe, działały jako Steueramty (urzędy podatkowe). Po II wojnie światowej funkcjonowały one nadal jako władze administracji niezespolonej i były kontynuatorem urzędów skarbowych z okresu przedwojennego. Do zakresu działania urzędów skarbowych należało: zbieranie i opracowywanie wszelkiego rodzaju materiałów potrzebnych do należytego ustalenia podstawy wymiaru podatków bezpośrednich i opłaty skarbowej, ustalenie wysokości zobowiązań podatkowych dla poszczególnych podatników, przeprowadzenie badania ksiąg i ilustracji przedsiębiorstw, wykonywanie funkcji kasowych i rachunkowych w zakresie realizacji budżetu państwa i realizacji operacji kredytowych lub finansowych Skarbu Państwa oraz operacji związanych z obiegiem pieniądza, przymusowe ściąganie zobowiązań podatkowych. Urzędy skarbowe obejmowały swym zasięgiem powiaty. Na czele urzędu stał naczelnik. Urzędy skarbowe podlegały Wojewódzkiej Izbie Skarbowej z przez nią Ministerstwu Skarbu. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Skarbu z dnia 10.07.1933 roku urzędy katastralne istniejące na obszarze Rzeczypospolitej, zostały zniesione a ich agendy przekazano właściwym terytorialnie urzędom skarbowym. Urzędy katastralne w siedzibach urzędów skarbowych stanowiły ich część składową jako działy katastralne. W roku 1947 wydana została przez Ministerstwo Skarbu, Instrukcja organizacyjno-biurowa dla urzędów skarbowych. § 1 wspomnianej instrukcji mówił, że urzędy skarbowe dzieli się na następujące działy: ogólny, wymiarowy, rachunkowo-kasowy, egzekucyjny. Ponadto w skał urzędu wchodziła kancelaria. Wspomniana instrukcja ustala także działania poszczególnych działów, które swe czynności wykonywały przy pomocy referatów. I tak dział ogólny posiadał referat gospodarczy, statystyczny, ewidencyjny (ewidencja podatników i płatników) oraz informacyjny. Wymieniona instrukcja nie precyzuje, jakie referaty wchodziły do działu wymiarowego - wymienia tylko, że do głównych zadań tego działu należało: ustalanie podstaw opodatkowania i wymierzania zobowiązań podatkowych, badanie księgi i lustracji przedsiębiorstw dla celów wymiarowych w przedsiębiorstwach zwolnionych od obowiązku prowadzenia ksiąg oraz załatwianie spraw karnych (§ 250, pkt. 4). Czynności działu rachunkowo-kasowego były unormowane przepisami dla kas urzędów skarbowych z lat 1935, 1936. Dział egzekucyjny natomiast ściągał zaległe należności pieniężne, zabezpieczał należności urzędu, udzielał ulg w stanie zaległości podatkowych, administrował składnicami zwiezionych ruchomości. W roku 1948 Ministerstwo Skarbu wydało Tymczasową Instrukcję Organizacyjną dla Urzędów Skarbowych z dnia 15.11.1948 roku. Instrukcja ta właściwie nic nowego nie wniosła. Działy powstały te same, jedynie w dziale ogólnym pojawił się referat samorządowy, który (§ 135, 136) opiniował budżety oraz plany inwestycyjne gmin wiejskich i miast niewydzielonych, w porozumieniu z powiatowym pełnomocnikiem rządowym do spraw podatku gruntowego i za wiedzą przewodniczącego miejskiej rady narodowej przeprowadzał kontrolę akcji wymiarowej i poborowej podatku gruntowego w zarządach gminnych i miejskich, badał nadsyłane przez pełnomocników rządowych do spraw podatku gruntowego, sprawozdania o przebiegu akcji wymiarowej i poborowej podatku gruntowego i zbierał dane statystyczne o przebiegu akcji wymiarowej i poborowej pozostałych danin komunalnych. Tak więc spod kompetencji urzędów skarbowych w latach 1944-1950 wyłączony był wymiar podatku gruntowego, w przeciwieństwie do okresu przedwojennego, kiedy to urzędy skarbowe na podstawie arkuszy posiadłości i zmian w nich wprowadzonych przez urzędy katastralne dokonywały tzw. repartycji podatku gruntowego. Rok 1950 był rokiem zmiany w strukturze organizacyjnej urzędów skarbowych wprowadzonej zarządzeniem wewnętrznym Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie Nr 1 (Sekr.) 50 z dnia 4.01.1950 roku. W myśl tego zarządzenia schemat organizacyjny na rok 1950 przedstawiał się następująco: dział ogólny, dział budżetowy, dział podatków i opłat, dział dochodów państwowych, dział rachunkowo-kasowy, dział egzekucyjny. Na podstawie akt zachowanych w Urzędzie Skarbowym w Jarosławiu trudno jest ustalić jaki był schemat organizacyjny w poszczególnych latach, gdyż nie zachowały się żadne akta organizacyjne, akta nie są kompletne, ponadto na przekazanych aktach brak jest nazwy komórki organizacyjnej, która je wytworzyła. Jedynie wiadomo, że istniał Dział Katastralny. Dowiadujemy się o tym z jednostki pt. „Rejestr wymiarowy podatku gruntowego dla większych posiadłości progresistów” gdyż jest tam pieczątka „Urząd Skarbowy Dział katastralny w Jarosławiu”. Przyjmujemy, że schemat organizacyjny tego urzędu był zgodny z instrukcją organizacyjną dla urzędów skarbowych z lat 1947 i 1948. Na mocy ustawy z dnia 20.03.1950 roku o powołaniu rad narodowych jako jednolitych organów władzy państwowej zostały zniesione urzędy skarbowe i izby skarbowe. Ich agendy przejęły wydziały finansowe prezydiów rad. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. L. Kwaśniak, Przemyśl 1984]