Okres okupacji Dział Wymiarowy, 1943-1944, sygn. 1-7 - rejestry wymiarowe podatku obrotowego i dochodowego, wykazy osób posiadających nieruchomości budynkowe; Okres Polski Ludowej Dział Ogólny, 1949-1950, sygn. 8-10 - plany pracy (Kancelarii, Działu Ogólnego i Wymiarowego), sprawozdania dotyczące wymiaru i poboru podatku obrotowego i dochodowego, o ilości wydanych kart rejestracyjnych i ilości zlikwidowanych przedsiębiorstw, o ilości dokonanych kontroli ksiąg oraz lustracji przedsiębiorstw; Dział Wymiarowy, 1944-1950, sygn. 11-38 - zestawienia podatku od nieruchomości, wykazy osób posiadających nieruchomości budynkowe i gruntowe, rejestry wymiarowe podatku obrotowego, dochodowego, gruntowego, od nieodpłatnego nabycia praw majątkowych; rejestr wymiarów doraźnych, rejestr spadkowy, karty lustracji zakładów przemysłowych, rzemieślniczych i handlowych, doniesienia o nielegalnym wykonywaniu rzemiosła, wykaz wpływów na dochód Ministerstwa Skarbu; Dział Rachunkowo-Kasowy, 1946-1950, sygn. 39-43 - sprawozdania o wpływach z podatków bezpośrednich, opłat stemplowych, podatku spadkowego i darowizn, księgi sum komunalnych, zestawień podatkowych; Dział Egzekucji, 1945-1947, 1949-1951, sygn. 44-48 - rejestry spraw karnych.

Urzędy skarbowe przed II wojną światową w administracji terenowej Polski, wchodziły w pion tzw. administracji niezespolonej. Były one zorganizowane na zasadzie monokratycznej tzn. władzą był kierownik danego urzędu. Urzędy skarbowe były władzami skarbowymi I instancji a podlegały izbom skarbowym jako władzom II instancji. W okresie okupacji, dawne urzędy skarbowe, działały jako Steueramty (urzędy podatkowe). W latach 1944-1950 były one były kontynuatorem urzędów skarbowych z okresu przedwojennego i funkcjonowały nadal jako władze administracji niezespolonej. Do zakresu działania urzędów skarbowych należało: zbieranie i opracowywanie wszelkiego rodzaju materiałów potrzebnych do należytego ustalenia podstawy wymiaru podatków bezpośrednich i opłaty skarbowej, ustalenie wysokości zobowiązań podatkowych dla poszczególnych podatników, przeprowadzenie badania ksiąg i ilustracji przedsiębiorstw, wykonywanie funkcji kasowych i rachunkowych w zakresie realizacji budżetu państwa i realizacji operacji kredytowych lub finansowych Skarbu Państwa oraz operacji związanych z obiegiem pieniądza, przymusowe ściąganie zobowiązań podatkowych. Urzędy skarbowe obejmowały swym zasięgiem powiaty. Na czele urzędu stał naczelnik. Urzędy skarbowe podlegały Wojewódzkiej Izbie Skarbowej z przez nią Ministerstwu Skarbu. O strukturze organizacyjnej urzędów skarbowych informuje nas Instrukcja organizacyjno-biurowa dla urzędów skarbowych, wydana przez Ministerstwo Skarbu w roku 1947. § 1 wspomnianej instrukcji głosił, że urząd skarbowy dzieli się na następujące działy: ogólny, wymiarowy, rachunkowo-kasowy, egzekucyjny. Ponadto w skał urzędu wchodziła kancelaria. Wspomniana instrukcja ustala także działania poszczególnych działów, które swe czynności wykonywały przy pomocy referatów. I tak dział ogólny posiadał referat gospodarczy, statystyczny, ewidencyjny (ewidencja podatników i płatników) oraz informacyjny. Jakie referaty wchodziły do działu wymiarowego instrukcja nie precyzuje. Wymienia tylko co należało do głównych zadań tego działu. A więc: ustalanie podstaw opodatkowania i wymierzania zobowiązań podatkowych, badanie ksiąg i lustracji przedsiębiorstw dla celów wymiarowych w przedsiębiorstwach zwolnionych od obowiązku prowadzenia ksiąg oraz załatwianie spraw karnych (§ 250, pkt. 4). Czynności działu rachunkowo-kasowego były unormowane przepisami dla kas urzędów skarbowych z lat 1935, 1936. Dział egzekucyjny natomiast ściągał zaległe należności pieniężne, zabezpieczał należności urzędu, udzielał ulg w stanie zaległości podatkowych, administrował składnicami zwiezionych ruchomości. W roku 1948 Ministerstwo Skarbu wydało Tymczasową Instrukcję Organizacyjną dla Urzędów Skarbowych z dnia 15.11.1948 roku. Struktura organizacyjna urzędów skarbowych z roku 1948 nie odbiegała od struktury z roku 1947. Powstały te same działy ale w dziale ogólnym wymieniony został referat samorządowy, który (§ 135, 136) opiniował budżety oraz plany inwestycyjne gmin wiejskich i miast niewydzielonych, w porozumieniu z powiatowym pełnomocnikiem rządowym do spraw podatku gruntowego i za wiedzą przewodniczącego miejskiej rady narodowej przeprowadzał kontrolę akcji wymiarowej i poborowej podatku gruntowego w zarządach gminnych i miejskich, badał nadsyłane przez pełnomocników rządowych do spraw podatku gruntowego, sprawozdania o przebiegu akcji wymiarowej i poborowej podatku gruntowego i zbierał dane statystyczne o przebiegu akcji wymiarowej i poborowej pozostałych danin komunalnych. Tak więc spod kompetencji urzędów skarbowych w latach 1944-1950 wyłączony był wymiar i pobór podatku gruntowego, w przeciwieństwie do okresu przedwojennego, kiedy to urzędy skarbowe na podstawie arkuszy posiadłości i zmian w nich wprowadzonych przez urzędy katastralne dokonywały tzw. repartycji podatku gruntowego. W roku 1950 nastąpiła zmiana w strukturze organizacyjnej urzędów skarbowych wprowadzona zarządzeniem wewnętrznym Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie Nr 1 (Sekr.) 50 z dnia 4.01.1950 roku (opartym o Zarządzenie Ministra Skarbu z dnia 23.12.1949 roku i 3.01.1950 roku, Nr D II 314/78/49 w sprawie tymczasowej organizacji izb i urzędów skarbowych). W myśl tego zarządzenia schemat organizacyjny na rok 1950 przedstawiał się następująco: dział ogólny, dział budżetowy, dział podatków i opłat, dział dochodów państwowych, dział rachunkowo-kasowy, dział egzekucyjny. Na podstawie akt zachowanych w Urzędzie Skarbowym w Lubaczowie trudno jest ustalić jaki był schemat organizacyjny w poszczególnych latach, gdyż nie zachowały się żadne akta organizacyjne, ponadto na przekazanych aktach brak jest nazwy komórki organizacyjnej, która je wytworzyła. Jedynie z teczki „Plany pracy (Kancelarii, Działu Ogólnego i Wymiarowego)” dowiadujemy się, że istniał Dział Ogólny i Wymiarowy. Można przyjąć, że schemat organizacyjny tego urzędu był zgodny z instrukcją organizacyjną dla urzędów skarbowych z lat 1947 i 1948. Urząd Skarbowy zakończył swoją działalność w roku 1950. Na mocy ustawy z dnia 20.03.1950 roku o powołaniu rad narodowych jako jednolitych organów władzy państwowej, zostały zniesione wszystkie terenowe organa pierwszej i drugiej instancji podległe ministrom, między innymi Ministrowi Finansów (urzędy skarbowe i izby skarbowe) a ich agendy przejęły wydziały finansowe prezydiów rad. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. L. Kwaśniak, Przemyśl 1984]