1. Protokoły indukowania zapisów gruntów, 1780-1859, sygn. 1-2; 2. Księga intabulacyjna urzędu radziecko-ławniczego oraz magistratu, 1781-1860, sygn. 3; 4. Metryka przychodu gruntowego, 1820-1822, sygn. 4; 5. Księga dziedzictwa Nowego Miasta alias Bibel, 1835, sygn. 5; 6. Arkusz posiadłości gminy Nowe Miasto, b.d., sygn. 6

Materiały wchodzące w skład zespołu są zaledwie niewielkim fragmentem bogatego niegdyś archiwum miejskiego. Materiały te pochodzą z lat 1780-1860, a więc tylko z okresu zaborów. Nowe Miasto, które przez ten cały czas używało także nazwy tradycyjnej: Bybel, należało wówczas do obwodu (cyrkułu) sanockiego. Zgodnie z ustawodawstwem austriackim wprowadzonym w Galicji było zaliczane do kategorii miasteczek. Na podstawie zachowanych akt nie można ustalić struktury władz miejskich i ich zakresu działania. Nasuwa się jednak spostrzeżenie, że wbrew ustaleniom literatury przedmiotu, która twierdzi, że w miastach galicyjskich wprowadzono w życie austriacki model ustrojowy w latach XVIII wieku, w Nowym Mieście ustrój władz miejskich, odziedziczony po okresie staropolskim, przetrwał znacznie dłużej. Pomimo że w niektórych aktach od roku 1789 pojawia się Magistrat Nowego Miasta Bybel, w większości zapisów występuje nadal Urząd Wójtowski i Radziecki (Officium Advocatiale et Consulare). Zapisy takie powtarzają się aż do przełomu XVIII i XIX wieku. Przeżytki ustroju opartego na prawie magdeburskim funkcjonują prawie do końca okresu, z którego pochodzą zachowane materiały archiwalne. Przejawem ich istnienia jest używana nomenklatura. Obok burmistrza występują ciągle: wójt, podwójci i ławnicy. Wprawdzie większość zachowanych akt powstała w wyniku wykonywania czynności sądowniczych, jednak zawarte w nich zapisy wskazują na poważne opóźnienia we wprowadzaniu ustawodawstwa zaborczego. [Na podstawie notatki do inwentarza autorstwa A. Fenczaka]

Zespół zmikrofilmowany - nr mkrf. 56/1971–56/1977