1. Sprawy osobiste i kancelaryjne dr Czerlunczakiewicza, 1892, 1932-1939, 1947-1948, 1979, sygn. 1-2, 339, 343, 346-347, 353; 2. Sprawy instytucji samorządowych i spółdzielczych, 1863-1899, 1901-1939, sygn. 3-5, 81, 91, 142, 155-156, 188, 264, 270, 284, 348; 3. Sprawy instytucji kościelnych i osób duchownych, 1869-1945, sygn. 6-46, 80, 83, 90, 98, 101-102, 157, 164, 172-173, 175, 183, 195, 197, 199, 210, 259, 265, 268, 271, 273, 280, 287, 295-296, 299, 303-306, 328-330, 357, 359; 4. Sprawy prywatnych właścicieli dóbr ziemskich, 1871-1872, 1916-1939, sygn. 47-56, 100, 168, 189, 242, 325, 358; 5. Sprawy przedsiębiorstw przemysłowych, budowlanych i handlowych, 1928-1939, sygn. 57-63; 6. Sprawy osób prywatnych, 1883, 1891, 1893, 1896-1897, 1904-1905, 1907, 1909-1939, 1941-1948, sygn. 64-70, 73-79, 82, 84-89, 92-97, 99, 103-141, 143-154, 158-163, 165-167, 169-171, 174, 176-182, 184-187, 190-194, 196, 198, 200-209, 211-241, 243-258, 260-263, 266, 269, 272, 274-279, 281-283, 285-286, 288-294, 297-298, 301-302, 307-320, 323-324, 326-327, 331-338, 342, 344-345, 351, 354, 356, 360, 7. Akta związane z działalnością społeczną dra Cyryla Czerlunczakiewicza, 1892-1912, sygn. 71; 8. Materiały obce, 1891, 1910, 1933, 1938, 1933, 1945, sygn. 72, 321-322, 340-341, 349-350, 352, 355, 361

Cyryl (Kiryło) Czerlunczakiewicz urodził się dnia 30 III 1869 r. w Wiązownicy niedaleko Jarosławia. Był synem Sylwestra, proboszcza parafii greckokatolickiej. Ojciec wywodził się z rodziny duchownej obrządku wschodniego, a jego brat, Józef Czerlunczakiewicz, należał również do stanu duchownego, a po studiach i uzyskaniu doktoratu teologii i prawa kanonicznego, był profesorem Uniwersytetu Lwowskiego, a latach 1865-1882 Uniwersytetu Jagiellońskiego. Znany był poglądów propagujących latynizację obrządku greckokatolickiego, zwłaszcza wprowadzenia celibatu kleru, co powodowało konflikty ze studentami teologii, które stały się przyczyną jego przeniesienia ze Lwowa do Krakowa. Do szkół Cyryl uczęszczał w Przemyślu, gdzie w roku 1886 w C.K. Gimnazjum Wyższym złożył egzamin maturalny. Następnie studiował prawo w Uniwersytecie Jagiellońskim. Po ukończeniu studiów był w roku 1892 praktykantem, a następnie auskultantem Sądu Okręgowego w Przemyślu. Wtedy uzyskał stopień doktora praw. Po jego zdobyciu był w latach 1894-1895 auskultantem Sądu Powiatowego w Jarosławiu. Później czynił starania o otwarcie własnej kancelarii adwokackiej. Posiadał ją na pewno w roku 1900. Stałym miejscem jego zamieszkania i pracy był już wtedy Przemyśl. Pracując w Przemyślu do I wojny światowej stał się w międzyczasie członkiem Rady Dyscyplinarnej Przemysko-Samborskiej Izby Adwokackiej. Czerlunczakiewicz angażował się w działalność społeczną, czego dowodem może być wybór na członka Wydziału Ruskiego Związku Rewizyjnego (Russkij Rewizijnij Sojuz) we Lwowie i związku Obrona Ziemi (Zaszczyta Zemli) we Lwowie. Oprócz pracy na rzecz organizacji o charakterze gospodarczym czynny był na polu politycznym, działając aktywnie w tzw. obozie staroruskim. Ta działalność spowodowała po wybuchu I wojny światowej jego uwięzienie przez władze austriackie i skazanie na karę śmierci. Wyroku jednak nie wykonano, a karę zamieniono na dożywotnie więzienie. Po wstąpieniu na tron arcyksięcia Karola Czerlunczakiewicza objęła amnestia. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Czerlunczakiewicz pracował nadal jako adwokat w Przemyślu. Specjalizując się w prawie cywilnym i dobrze znając prawo kanoniczne prowadził m.in. wiele spraw sądowych w zastępstwie konsystorza biskupiego obrządku greckokatolickiego i kapituły katedralnej tegoż obrządku w Przemyślu. Był człowiekiem liczącym się w adwokaturze przemyskiej i w związku z tym powierzano mu funkcje we władzach Izby Adwokackiej. Prace Czerlunczakiewicza w czasie II wojny światowej nie są znane. Po wyzwoleniu pozostał w Przemyślu i nadal prowadził kancelarię adwokacką, a nawet pełnił przez pewien czas funkcję delegata Izby Adwokackiej w Rzeszowie dla okręgów sądowych przemyskiego i rzeszowskiego. Był czynny zawodowo do końca życia. Cyryl Czerlunczakiewicz zmarł w Przemyślu w lutym 1950 roku. Pogrzeb odbył się na cmentarzu głównym w Przemyślu przy ul. J. Słowackiego, gdzie pochowano go w rodzinnym grobowcu. [Na podstawie notatki informacyjnej do inwentarza zespołu autorstwa A. Fenczaka]