1. Prywatne Miejskie Seminarium Nauczycielskie Żeńskie im.ks. Bronisława Świeykowskiego w Gorlicach (protokoły egzaminów dojrzałości, katalogi główne), 1922-1923, 1931, sygn. 1-31; 2. Prywatne Miejskie Seminarium Nauczycielskie Żeńskie w Gorlicach (protokoły egzaminów dojrzałości), 1931-1936, sygn. 32-49

Pierwszymi aktami prawnymi w odrodzonej Polsce, regulującymi funkcjonowanie szkolnictwa, był dekret o obowiązku szkolnym z dnia 7 II 1919 r. oraz dekret o kształceniu nauczycieli szkół powszechnych w państwie polskim z dnia 7 II 1919 r. Drugi z nich ustanawiał pięcioletnie seminaria nauczycielskie i określał, że pierwsze trzy kursy mają posiadać charakter ogólnokształcący, zaś dwa ostatnie zawodowy. Dekret dopuszczał możliwość zakładania seminariów prywatnych przez związki komunale lub osoby prywatne. Określał również warunki, które powinien spełniać prywatny zakład nauczycielski. Sformułowano je w następujący sposób: a) co do urządzania stosować się będzie do artykułów 2, 4, 5, 6, 7 niniejszej ustawy, a poziom jego nauki nie będzie niższy jak w seminariach publicznych, b) grono nauczycielskie posiada uzdolnienia do kształcenia nauczycieli szkół powszechnych, wymagane w seminariach publicznych i najmniej połowa grona wraz z dyrektorem służy wyłącznie danemu zakładowi prywatnemu, c) posiada pomoce naukowe niezbędne do prawidłowego udzielania nauki d) pomieszczenie zakładu odpowiada niezbędnym warunkom higienicznym System kształcenia nauczycieli w II Rzeczypospolitej został ostatecznie sprecyzowany przez ustawę szkolną z dnia 11 III 1932 r. Ustawa przewidywała dwa typy szkól nauczycielskich: trzyletnie licea pedagogiczne, przyjmujące młodzież po ukończeniu czteroletniego gimnazjum oraz dwuletnie pedagogiczne, przyjmujące młodzież po egzaminie dojrzałości. Rezultatem tej ustawy była stopniowa likwidacja seminariów nauczycielskich, która objęła także Gorlice. [Na podstawie notatki informacyjnej do inwentarza autorstwa K. Szajny, 1987 r.]