plany gospodarcze wraz z mapami drzewostanu lasów państwowych, gminnych i prywatnych z powiatów: Brzozów, Dębica, Gorlice, Grybów, Jasło, Jarosław, Kolbuszowa, Krosno, Lesko, Leżajsk, Lubaczów, Łańcut, Mielec, Nisko, Pilzno, Przemyśl, Przeworsk, Ropczyce, Rzeszów, Sanok, Strzyżów, Tarnobrzeg, Tarnów, Ustrzyki Dolne sygn. 1-339.

Sprawy gospodarki leśnej w Galicji zostały ujęte w Ustawie lasowej z dnia 3 grudnia 1852 r. W § 1 podano podział lasów na państwowe, gminne oraz na lasy prywatne a z dalszych postanowień wynika to, że nadzór nad lasami prywatnymi należał do organu administracji państwowej ogólnej czyli tzw. władzy politycznej. Rozporządzenie z dnia 3 lipca 1873 r. o ściślejszym wykonywaniu ustawy lasowej o rewizjach przez rządowych leśniczych i o założeniu katastru lasu postanowiło, że nadzór nad gospodarką leśną spowodowały na obszarze poszczególnych powiatów starostwa, do których odnosił się m.in. następujący przepis: „Czuwać tedy należy nad posiadaczem lasu, by nie pozwalał sobie takiej gospodarki, lub takiego wyzyskiwania lasu, któryby się sprzeciwiało zasadom dobrego gospodarowania lub postanowieniom ustawy leśnej”. Z wprowadzonym mocą rozporządzenia obowiązkiem prowadzenia katastru leśnego wiązało się zobowiązanie właścicieli lasów prywatnych do przedkładania starostwom planów zagospodarowania lasów. Sprawy związane z zagospodarowaniem lasów niestanowiących własności Państwa zostały uregulowane w latach międzywojennych Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczpospolitej z dnia 24 VI 927 r., poz. 504. Artykuł 8 w/w Rozporządzenia podaje co następuje: „wszystkie lasy winny być zagospodarowane wg planów urządzenia gospodarstwa leśnego z uwzględnieniem trwałości użytkowania”. Natomiast art.9 podaje co powinien zawierać plan gospodarczy, następnie zaś, że winien on być przedstawiony przez właściciela do zatwierdzenia właściwej władzy państwowej. Artykuł 24 omawia, że władzami właściwymi są starostowie i wojewodowie. Plany sporządzone były n zlecenie właścicieli lasów na okresy wieloletnie przez inżynierów leśników względnie wyspecjalizowane biura, które działały we Lwowie i Krakowie. Dużo planów i map drzewostanów gospodarczych było sporządzonych przez inż. Antoniego Ilgnera z Rzeszowa oraz inż. Stanisława Jordana Rozwadowskiego z Sanoka. Opracowane plany były następnie przedkładane do zatwierdzenia właściwym organom administracji państwowej, które przechowywały pojedyncze egzemplarze aprobowanych planów.

inwentarz kartkowy oddzielny dla planów, map i szkiców