Akta miasta Jordanowa do 1866 roku: przywileje na jarmarki, księgi wpisów, księgi sądowe, spór o jurysdykcję z Dominium w Spytkowicach, preliminarze budżetowe i sprawozdania rachunkowe Kamerarii jordanowskiej z lat 1576-1866, sygn. 1-42/1-42/2, 43/1-43/2, 44-51, 335-340, 343-344. Akta miasta Jordanowa do 1939 roku: protokoły Rady Miejskiej i Zarządu Miejskiego, dzienniki podawcze, budżet i księgi finansowe z lat 1867-1939, sygn. 52-97, 98/1-3, 99, 100/1-2, 101-118, 119/1-2, 120, 121/1-2, 122-223, 341-342, Akta miasta Jordanowa do 1944 roku: zjazdy wójtów i sołtysów, sprawy oświaty, opieki społecznej, popieranie rolnictwa, przemysłu i handlu, akta Komitetu Góralskiego, budowlane, budżety i księgi finansowe z lat [1938] 1939-1944, sygn. 224-256, Akta miasta Jordanowa do 1950 roku: protokoły Miejskiej Rady Narodowej i Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, protokoły Komisji i Zarządu Miejskiego, sprawy oświaty, rolnictwa, przemysłu i handlu, wojskowe, budowlane i odbudowy, akta dot. majątku gminnego, budżety i księgi finansowe, korespondencja w sprawach organizacyjnych z lat 1945-1950, sygn. 257-325, Akta Dominium Spytkowice: korespondencja dot. sporu o prawo jurysdykcji, utrzymanie szpitala ubogich i dzierżawa propinacji szpitalnej, utrzymanie szkoły jordanowskiej, korespondencja w sprawach finansowych z lat 1800-1857, sygn. 326-334, Dopływ nieopracowany zawiera: dokumentację techniczno-budowlaną, rejestry kar sądowych oraz rejestry poborowych miasta Jordanowa z lat 1893-1950

Jordanów założony został przez Wawrzyńca Spytka Jordana z Zakliczyna -wojewodę krakowskiego. On to w 1564 roku uzyskał od króla Zygmunta Augusta pozwolenie na założenie miasta o tej nazwie na terenie wydzielonym ze wsi Malejowa. Miasteczko założone zostało na tzw. "surowym korzeniu". Miasteczko jako centrum targowe przetrwało do czasów współczesnych. Podstawowym źródłem utrzymania mieszkańców była uprawa roli. Zajmowali się też handlem bydłem, skórami i płótnem oraz garncarstwem. W 1564 roku Jordanów uzyskał prawo miejskie magdeburskie, a za wzór organizacji władz miejskich i sądownictwa posłużył mu Kraków. Jordanów był miasteczkiem prywatnym. W kilka lat po rozbiorach ówczesny dziedzic dóbr hrabia Józef Sierakowski wydał nową ordynację miejską dla Jordanowa, dostosowaną do nowych warunków gospodarczych i politycznych. Od początku XVIII w. toczył się spór między urzędem miejskim jordanowskim, a zwierzchnością gruntową w Spytkowicach o prawo jurysdykcji.W końcu zniknął spośród władz miejskich urząd wójta, a zwierzchność gruntowa przejęła sądownictwo. W 1836 roku dekretem C. K. Sądu Szlacheckiego Tarnowskiego miasto uwolnione zostało od dominialnej jurysdykcji zwierzchności gruntowej w Spytkowicach. Od 1836 roku miasto posiadało kamerarię jordanowską reprezentującą jego interesy ekonomiczne. W roku 1851 Jordanów został siedzibą urzędu podatkowego, a po 1866 roku - Urzędu Powiatowego. Do 1867 roku Jordanów leżał w powiecie wadowickim, a następnie w myślenickim. W latach 1924-1933 podlegał Starostwu w Makowie Podhalańskim, a po roku 1933 starostwu myślenickiemu. Od 1918 roku miasto działało w oparciu o Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 1928 roku o organizacji i zakresie działania wladz administracji ogólnej i Ustawę z 1933 roku o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorialnego. W czasie II wojny światowej Jordanów znalazł się w utworzonej przez Niemców tzw. Generalnej Guberni. Zarząd miejski działał na mocy Rozporządzenia Generalnego Gubernatora z 1939 roku. Władze powiatowe dla Jordanowa znajdowały się w czasie okupacji w Nowym Targu. W latach 1945-1950 miasto działało w oparciu o instrukcję określającą organizację i zakres działania organów ustrojowych dla gmin wiejskich i miejskich opracowaną na podstawie Ustawy z 1944 roku. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Zofia Rączka, Żywiec 1965]