Utworzenie Syndykatu Górnośląskich Hut Żelaznych: zebranie organizacyjne, umowy zjednoczeń grupowych i zjednoczenia głównego z lat 1925, sygn. 1-8 Sprawy organizacyjne Syndykatu Polskich Hut Żelaznych Sp. z.o.o. Katowice: protokoły walnych zgromadzeń, komisji, komitetów, umowy syndykatowe z lat 1926-1939, sygn. 9-45 Sprawozdania z działalności: sprawozdania roczne własne i nadesłane przez inne syndykaty /Związek Polskich Hut Żelaznych i Biuro Sprzedaży Zjednoczonych Fabryk Drutu i Gwoździ/ z lat 1927-1939, sygn. 46-63 Bilanse Syndykatu: roczne i miesięczne za lata 1925-1939 z lat 1926-1939, sygn. 64-85 Statystyki: dotyczące wymiarów wyrobów hutniczych, zatrudnienia i płac w hutach żelaza, składek ubezpieczeniowych, sprzedaży z lat 1928-1939, sygn. 86-124 Wykazy przydziałów i zamówień z lat 1928-1939, sygn. 125-133 Cenniki: zestawienia gatunków wyrobów hutniczych, cenniki dopłat, ceny, rabaty z lat 1927-1939, sygn. 134-139 Organizacja handlu żelazem w Polsce: opracowania i materiały z lat 1937-1939, sygn. 140-141 Rozliczenia z członkami Syndykatu: cesje, rozliczenia, prolongaty, promes, umowy z firmami z lat 1931-1941, sygn. 142-154 Sprawy techniczne: normy techniczne międzynarodowe, normy krajowe, materiały i opracowania problematyki hutniczej /m.in. zagadnienia wsadu wielkich pieców, kształtowania się kosztów produkcji hutniczej z lat 1918-1939, sygn. 155-163 Sprawy administracyjne i personalne: budowa gmachu Syndykatu, nabywanie nieruchomości, ogólne sprawy personalne z lat 1928-1939, sygn. 164-168 Zarząd przymusowy i likwidacja Syndykatu: sprawy organizacyjne, zarządzenia Urzędu Powierniczego-Wschód, sprawozdania, bilanse i ich kontrole, korespondencja z władzami, sprawy majątkowe i finansowo-rachunkowe z lat 1939-1944, sygn. 169-197 Anteriora obejmują akta Syndykatu Górnośląskich Hut Żelaznych oraz odpisy i materiały powielane dotyczące warunków technicznych dostaw wyrobów hutniczych, gromadzone przez Syndykat a pochodzące z różnych firm

Na mocy umowy z 8 sierpnia 1925 roku powstał w Katowicach Syndykat Górnośląskich Hut Żelaznych, jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Obejmował on wszystkie górnośląskie przedsiębiorstw hutnicze, produkujące wyroby walcowe (początkowo bez Huty "Silesia" S.A. Paruszowiec). Gdy w grudniu zgłosiło swój akces Towarzystwo Akcyjne Zakładów Hutniczych "Huta Bankowa" w Dąbrowie Górniczej, Syndykat utworzył potężny blok w stosunku do pozostałych hut staropolskich. W wyniku tego przyłączyły się do niego pozostałe huty (z wyjątkiem Towarzystwa Sosnowieckich Hut Żelaznych Sp. z o.o.). Od 1 stycznia 1926 Syndykat zmienił nazwę na Syndykat Polskich Hut Żelaznych Sp. z o.o. z siedzibą w Katowicach. Było on centralną organizacją sprzedaży wyrobów walcowanych na rynku krajowym. Członkami Syndykatu były: Zjednoczone Huty Królewska i Laura, Spółka Akcyjna Górniczo-Hutnicza Katowice, Bismarckhütte Spółka Akcyjna Wielkie Hajduki, Huta Pokój Spółka Akcyjna Nowy Bytom, Towarzystwo Akcyjne Zakładów Hutniczych "Huta Bankowa" Dąbrowa Górnicza, Towarzystwo Zakładów Metalowych B. Hantke Spółka Akcyjna Warszawa, Katowicka Spółka Akcyjna dla Górnictwa i Hutnictwa Katowice, Spółka Akcyjna Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich Warszawa, Modrzejowskie Zakłady Górniczo-Hutnicze Spółka Akcyjna Warszawa, Huta Baildon Spółka Akcyjna Katowice, Huta Żelazna "Kraków" Spółka Akcyjna Kraków, Towarzystwo Starachowickich Zakładów Górniczych Spółka Akcyjna Warszawa, Huta Silesia Spółka Akcyjna Paruszowiec. Od 7 maja 1926 roku przystąpiło do Syndykatu Towarzystwo Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza Spółka Akcyjna Warszawa. Z czasem liczba członków zmalała do 10 w skutek fuzji niektórych firm. Zorganizowano Zjednoczenia Grupowe dla zbytu poszczególnych wyrobów hutniczych. Zjednoczenia grupowe łączyły się w Zjednoczeniu Głównym, którego prawnym wyrazem była spółka z o.o. Poszczególne grupy działały samodzielnie w zakresie sprzedaży i związanymi z nią rachunkami. W sprawach formalno-prawnych Syndykatu decydował Komitet Wykonawczy wybierany przez Radę Nadzorczą. Władzami Spółki były: Rada Nadzorcza i Komisja Rewizyjna, organem wykonawczym był Komitet Wykonawczy. Celem Syndykatu był handel komisowy wyrobami hut i surowcami dla przemysłu hutniczego oraz polityka cen i ochrona wspólnych interesów gospodarczych udziałowców. Przy Syndykacie działał Komitet przygotowawczy, którego celem było przygotowywanie spraw zwłaszcza w kwestiach technicznych. Jego uchwały musiały być akceptowane przez Zjednoczenia Grupowe i Zjednoczenie Główne. W końcu 1929 roku, w związku ze spadkiem zbytu, przy Syndykacie powstała dla celów propagandowych Poradnia Stosowania Żelaza". W styczniu 1934 roku powołano Radę Stalową, jako organ badawczy i opiniodawczy polskiego przemysłu stalowego. Rada dzieliła się na komisje, w których brali udział fachowcy z poszczególnych dziedzin. W Warszawie działał oddział Syndykatu. Członkowie Syndykatu należeli do związku zawodowego hut żelaznych, którym był Związek Polskich Hut Żelaznych. W okresie okupacji huty na ziemiach polskich włączono do niemieckich organizacji kartelowych. Majątek Syndykatu od września 1939 roku został objęty zarządem przymusowym, a sam Syndykat postawiony w stan likwidacji, która trwała do 1944 roku. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. dr J. Jaros, Katowice 1955]

KM 1.06.1974, 0014-2