Sądy rozjemcze (posiedzenia), akta spraw (spadki, oszacowania nieruchomości, egzekucje, uznanie ojcostwa, adopcje, kuratela i opieka), testamenty, księgi metrykalne (zmiany wpisów), duplikaty ksiąg, sprawy karne o przestępstwa z okresu I wojny światowej, kasa sądowa, repertoria i rejestry, akta osobowe.

Pruskie sądy obwodowe (Amtsgericht) utworzono na mocy ustawy o ustroju sądownictwa z 27 I 1877 r. Ustawa ta określiła ustrój sądownictwa. Sąd obwodowy był sądem pierwszej instancji. Podlegał Sądowi Krajowemu w Grudziądzu (Landgericht Graudenz). Działał w oparciu o dwa wydziały: karny i cywilny. W skład kolegium sędziowskiego sądu obwodowego wchodziło kilku sędziów. Do kompetencji sądu obwodowego w sprawach cywilnych należały sprawy majątkowe, o ile wartość majątku nie przekraczała 300 marek, sprawy sporne między pracodawcą, a pracownikami, sprawy sporne, będące wynikiem umów o najem, wynikłe ze szkód, pretensje cywilno-prawne. Sąd obwodowy rejestrował testamenty oraz rozstrzygał sprawy spadkowe i opiekuńcze. W sprawach karnych sąd obwodowy rozstrzygał sprawy o mniejszym wymiarze kary. Rozporządzeniem Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 13 XII 1919 r. (weszło w życie 1 I 1920 r.) w miejsce pruskich sądów obwodowych powołano sądy powiatowe. Na mocy prawa o ustroju sądów powszechnych z 6 II 1928 r. wymienione sądy zreorganizowano, przekształcając je w sądy grodzkie. Przetrwały do września 1939 r. W latach 1939-1945 sądy obwodowe były sądami pierwszej instancji orzekającymi w sprawach cywilnych i karnych. W początkowym okresie okupacji nie było formalnych rozporządzeń regulujących funkcjonowanie sądownictwa na terenach okupowanych i włączonych do Rzeszy. Sądy posługiwały się ustawodawstwem niemieckim, w którym kompetencje i organizację sądów określały przepisy z 1934 r. Kompetencje sądów powszechnych określiło rozporządzenie o właściwości sądów karnych, specjalnych i innych postępowań karnych z 21 II 1940 r. Sądy obwodowe orzekały jednoosobowo. W sprawach karnych o skierowaniu sprawy do rozpatrzenia decydował prokurator. Do kompetencji sądu obwodowego należały wykroczenia i występki zagrożone karą do 6 miesięcy więzienia: naruszenie miru domowego, przywłaszczenie stanowiska, uszkodzenie mienia lub zabór spod zajęcia, zniesławienie, uszkodzenie ciała - z wyłączeniem uszkodzenia urzędnika lub z pobudek politycznych-wymuszenie, kradzież, przywłaszczenie, protekcjonizm, paserstwo - jeśli wartość mienia nie przekraczała 300 marek, obrót szlachetnymi metalami i kamieniami, oszustwo, uszkodzenie rzeczy, niedozwolone zabranie samochodu lub roweru, ukrywanie osób. Z dniem 4 XII 1941 r., po wprowadzeniu prawa karnego dla Polaków i Żydów, sądy obwodowe stały się właściwe w sprawach, w których prokurator nie przewidywał kary wyższej niż 5 lat obozu karnego albo 3 lat zaostrzonego domu karnego. Przy sądach funkcjonowały urzędy oskarżycielskie (Amtsanwaltschaft), mające charakter niższego rzędu prokuratur. Przygotowywały akt oskarżenia, kierowały wnioski do sądu. Do sądu obwodowego trafiały również wnioski z prokuratur o wydanie nakazu aresztowania osób, przeciwko którym wszczęto postępowanie przygotowawcze. W sprawach cywilnych sądy rozpatrywały sprawy sporne z powództwa cywilnego, sprawy o uznanie ojcostwa, uznanie za zmarłego, sprawy spadkowe i testamentowe. Do ich obowiązków należało także prowadzenie rejestrów handlowych, stowarzyszeń i żeglugowych.