1. Organizacja i funkcjonowanie 2. Sprawowanie nadzoru nad partiami, organizacjami społecznymi i zawodowymi oraz mniejszościami narodowymi 3. Inwigilacja organizacji i osób narodowości polskiej i obcej podejrzanych o działalność antypolską i szpiegowską 4. Mniejszości narodowe 5. Zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego: sprawozdania i raporty sytuacyjne 6. Prasa i ruch wydawniczy 7. Ruch graniczny 8. Akta osobowe policjantów

Pierwszą polską formacją policyjną na Pomorzu była II Brygada Żandarmerii, powołana przez Ministra. b. Dzielnicy Pruskiej. 11 VI 1920 r. na terenie województwa pomorskiego i poznańskiego wprowadzono ustawę z dnia 24 VII 1919 r. o policji państwowej. Na czele policji państwowej stał główny komendant. Podlegali mu komendanci okręgowi (od 1928 r. nazywani komendantami wojewódzkimi). Komendantom okręgowym podporządkowane były okręgowe (od 1928 r. wojewódzkie) komendy policji państwowej. W zakresie służby bezpieczeństwa i administracji państwowej podlegały wojewodom. W Toruniu utworzono Komendę Okręgu XII Policji Państwowej dla obszaru województwa pomorskiego. Podlegały jej komendy powiatowe funkcjonujące na terenie poszczególnych powiatów i posterunki powiatowe. W ramach komend wojewódzkich i powiatowych funkcjonowały placówki policji politycznej. Do zakresu kompetencji Komeny Okręgowej należały: zabezpieczenie porządku publicznego i utrzymanie bezpieczeństwa na powierzonym terenie, w tym nadzorowanie partii politycznych, stowarzyszeń i poszczególnych osób. W szczególności nadzorowały prasę, organizowane zgromadzenia, organizacje komunistyczne, mniejszości narodowych i ruch graniczny. Komenda okręgowa (wojewódzka) funkcjonowała na terenie województwa, powiatowe na terenie powiatu, niekiedy przez krótki okres na terenie dwóch sąsiadujących (np. powiatu wyrzyskiego i szubińskiego). Posterunki obejmowały przeważnie obszar wójtostwa lub gminy, a niekiedy kilku sąsiadujących.

baza danych IZA