1. Magistrat w Świeciu (72 j.a.): urzędnicy, majątek, finanse, dzierżawy, mieszkańcy, cudzoziemcy, oświata, cechy, budowa (linie kolejowe, dworzec, drogi), plan miasta, kościół farny (zapisy, nadania, legaty - wyciągi), zakłady miejskie (elektrownia, wodociągi, kanalizacja), elektrownia w Gródku, wojskowość (garnizon, szpital wojskowy), opieka społeczna i lekarska, akta budowlane poszczególnych posesji 2. Zarząd Miejski Świecia (118 j.a.): wybory - parlamentarne, rady, magistratu i sejmiku powiatowego, budżety, podatki, majątek miasta, ewidencja i ruch mieszkańców, statystyka ludnościowa, budowlana i rolna, przemysł ludowy, rzemiosło, cechy, stowarzyszenia (m.in. wojskowe, kombatanckie, sportowe, środowiskowe), nieruchomości, grunty i zakłady miejskie (elektrownia, rzeźnia, wodociągi), utrzymanie koszar, dróg i ulic, szkoła rolnicza, opieka społeczna, ochrona zdrowia, straż pożarna, cmentarz, akta budowlane poszczególnych posesji 3. Zarząd Miejski (1939-1944) (4 ja.): szpital (chorzy, szczepienia) 4. Dokumentacja techniczna (20 j.a.): ratusz, szkoła, most, budynki, zakłady i urządzenia miejskie 5. Kartografiki (8 j.a.): plany miasta z lat 1788-1945

Jedno z najstarszych miast polskich. Pierwsza wzmianka z 1198 r., kiedy było stolicą samodzielnego księstwa pomorskiego, władanego przez Grzymisława. W następnym stuleciu Świecie było rządzone m.in. przez Świętopełka i Mściwoja. Po sprowadzeniu w 1226 r. na niedaleką ziemię chełmińską Krzyżaków, było ważnym grodem obronnym Pomorza. W 1309 r. jako ostatni punkt obrony poddało się zakonowi (Gdańsk zajęto już rok wcześniej). W Świeciu Krzyżacy utworzyli komturię i rozpoczęli budowę zamku ukończonego do 1350 r. Prawa miejskie chełmińskie Świecie otrzymało w 1338 r. Pod Grunwaldem oddziały ze Świecia były nieobecne, ale po porażce Krzyżaków to właśnie świecki komtur, Henryk von Plauen, ruszył do Malborka i ze świeckimi rycerzami objął komturstwo malborskie, przez co zamek nie wpadł w ręce Polaków. Podczas wojny trzynastoletniej zamek kilkakrotnie zmieniał właścicieli, ostatecznie zajęli go Polacy. Aż do "potopu" szwedzkiego miasto bogaciło się na handlu wiślanym, jednak Szwedzi zupełnie zniszczyli Świecie i doszczętnie spalili zamek. Miasto ze zniszczeń odbudowywało się przez około 100 lat. Położone nad samą Wisłą było często narażone na niszczycielskie powodzie, Dopiero w połowie XIX w. nastąpiły przenosiny miasta na wysoki lewy brzeg Wdy. Liczba ludności wzrosła wtedy z 3166 osób w 1849 r. do około 6000. W przeddzień wybuchu II wojny światowej Świecie liczyło już około 10 000 mieszkańców. Podczas działań wojennych, a zwłaszcza jesienią 1939 r., było miejscem eksterminacji miejscowej ludności.