Dyrektor: Dział Organizacyjno-Prawny (nr 1-21) - Kolegium , regulaminy i schematy organizacyjne, zbiór aktów normatywnych, plany; Dział Zatrudnienia i Płac (22-28) - zasady wynagrodzeń, zbiorowe układy pracy, plany zatrudnienia i funduszu płac; Dział Ekonomiczny (29-66) - sprawozdania i analizy, plany szczegółowe, sprawozdania finansowe, protokoły z rewizji i kontroli; Dział Inwestycyjny (67-108) - plany nakładów inwestycyjnych, sprawozdania inwestycyjne, dokumentacja techniczna, realizacja inwestycji. Zastępca Dyrektora ds. Eksploatacyjno-Technicznych: Dział Ratownictwa (109-112) - sprawozdania z akcji ratowniczych, Dział Eksploatacyjno-Handlowy (113-135) - wydobycia wraków; Dział Techniczny (136-262) - projekty techniczne instalacji i budynków PRO, kosztorysy, założenia projektowe; Dział BHP (263--292) - zbiór zarządzeń, plany kompleksowe, wypadki, dochodzenia, inspekcje, konferencje i zjazdy z zakresu BHP, sprawozdawczość i statystyka; Komitet Wynalazczości (293-464) - projekty i wnioski racjonalizatorskie. Dzienniki okrętowe (1972-1993) nr 465-744; Dokumentacja techniczna statków i urządzeń (1958-1988) nr 745-786. Kolegium Ministerstwa Żeglugi, protokoły spotkań nurków, marynarzy i techników; konferencje ekonomiczne, samorząd pracowniczy, referaty, organizacja PRO, zbiory przepisów, rejestr sadowy, schematy organizacyjne, regulaminy, zarządzenia i okólniki, komunikaty, plany działalności, prace Instytutu Morskiego, założenia generalne budowy statków, taryfy PRO, zasady ustalania wynagrodzenia (1943-1989) sygn. 787-870; Dopływy: dzienniki okrętowe i maszynowe (1951-2000, sygn. 871-925), sprawozdania akcji ratowniczych, rada pracownicza, akta normatywne, zarządzenia, sprawozdania finansowe, dokumentacja akcji ratowniczych (1965-1994, sygn. 926-1023).

Początkiem organizacji ratownictwa morskiego był Wydział Holowniczo-Ratowniczy reaktywowanego po II wojnie światowej przedsiębiorstwa Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe S.A. W ramach tego Wydziału wykonywano prace, które były ratownictwem morskim, jednak zakres ich był bardzo ograniczony. Zarządzeniem z dnia 3.01.1951 Minister Żeglugi w uzgodnieniu z Przewodniczącym Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego i w porozumieniu z Ministrem Finansów powołał do życia przedsiębiorstwo pod nazwą: Polskie Ratownictwo Okrętowe (PRO). Pod tą nazwą przedsiębiorstwo funkcjonuje do dzisiaj. Od momentu utworzenia do 1974 r. przedsiębiorstwo podlegało Ministerstwu Żeglugi (od 1951 do 1957 r. poprzez Centralny Zarząd Polskiej Marynarki Handlowej, a potem bezpośrednio Ministerstwu). Na mocy zarządzenia Nr 46 Ministerstwa Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej (MHZiGM) z dnia 14.11.1974 r. zwierzchni nadzór na przedsiębiorstwem przejęło MHZiGM przez Zjednoczenie Portów Morskich. PRO działało do 01.01.1952 r. na zasadach rozrachunku gospodarczego i rozliczało się z budżetem państwa przez budżet centralny. Potem PRO stało się przedsiębiorstwem budżetowym (pismo Min. Fin. Z dnia 30.03.1952 r.). Organizację wewnętrzną przedsiębiorstwa określał regulamin Ministerstwa Żeglugi. PRO było przedsiębiorstwem jednozakładowym z siedzibą w Gdyni i ekspozyturą w Szczecinie. Na czele stał dyrektor powoływany i odwoływany przez Ministerstwo Żeglugi. Zakres działania przedsiębiorstwa został najpierw opracowany na podstawie zarządzenia M.Ż. z dnia 30.11.1952, gdzie nastąpił podział na ratownictwo życia ludzkiego i mienia na polskich wodach terytorialnych wzdłuż całej polskiej granicy morskiej, przyległych wodach otwartych oraz na zalewach. Regulamin określał zadania ciążące na PRO: ochrona i ratowanie statków oraz mienia zagrożonego na morzu będącego w szczególnym niebezpieczeństwie, ochrona i ratowanie życia ludzkiego znajdującego się w niebezpieczeństwie, udzielanie pomocy statkom powietrznym w wypadku przymusowego wodowania, udzielanie pomocy w razie nieszczęśliwego wypadku lub choroby na statku. holowanie jednostek (specjalnie rybackich ) do portów lub pomiędzy portami, ściąganie z mielizny, uzupełnianie paliwa oraz wykonywanie drobnych usług nurkowych i prac w morzu.

APG 1844