Spuścizna zawiera dokumenty związane z życiem prywatnym - dokumenty osobiste, maszynopisy opracowań autobiograficznych, materiały genealogiczne, dyplomy, materiały dotyczące twórczości własnej autora w postaci opracowań i artykułów opublikowanych, a także niepublikowanych, materiały warsztatowe w postaci notatek, korespondencji związana z pozyskiwaniem informacji, wycinków prasowych, a także zebrane pamiątki jak fotografia pracowników Nadleśnictwa w Świętej Katarzynie z okresu międzywojennego, foldery reklamowe instytucji zajmujących się ochroną lasów, dokumenty związane z działalnością zawodową w Świętokrzyskim Parku Narodowym oraz społeczną w Polskim Stronnictwie Ludowym i związkach kombatanckich.

Edward Jędrzejczyk urodził się 26 sierpnia 1925 r. we wsi Siekierno w gminie Bodzentyn. Edukację rozpoczął w czteroklasowej Publicznej Szkole Powszechnej w Siekiernie w latach 1931-1935 i kontynuował ją w siedmioklasowej Publicznej Szkole Powszechnej w Bodzentynie, którą ukończył w 1938 r. Od roku 1939 rozpoczął naukę Rzemieślniczo-Mechanicznej Szkole Zawodowej w Spółce „Huta Ludwików” w Kielcach. W okresie wojny pracował jako robotnik leśny w Nadleśnictwie Siekierno. W latach 1942-1946 kontynuował naukę na poziomie gimnazjum na tajnych kompletach w Bodzentynie i Kielcach. W 1945 r. zapisał się do Trzyletniej Szkoły Średniej dla Dorosłych – Zrzeszenie Dyrektorów, którą ukończył w lipcu 1946 r. i otrzymał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku został przyjęty na studia i rozpoczął naukę na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę z młodzieżą. Na podstawie nakazu pracy został zatrudniony od 15 kwietnia 1952 r. w charakterze nauczyciela przedmiotów zawodowych w Technikum Leśnym w Ojcowie. Z dniem 1 października 1955 r. został zatrudniony w Państwowej Centrali Drzewnej – Ekspozytura w Kielcach. Pracował w charakterze referenta, a następnie inspektora, a od 1 lipca 1958 r. podjął pracę w Świętokrzyskim Parku Narodowym, gdzie pracował 32 lata, w tym 17 lat na stanowisku zastępcy dyrektora. Kierował gospodarstwem rezerwatowym. Odpowiadał za planowanie, wykonanie zadań oraz kontrole ich wykonania w zakresie gospodarki rezerwatowej. Poza pracą zawodową angażował się w prace organizacji, stowarzyszeń oraz w prace społeczne. W 1972 roku był zaangażowany w powstanie Towarzystwa Przyjaciół Bodzentyna, wchodził przez wiele lat w skład zarządu tego stowarzyszenia. Na rzecz ochrony środowiska naturalnego działał w Lidze Ochrony Przyrody. Aktywnie działał również na niwie kombatanckiej. W 2012 r. wszedł do składu Powiatowej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych w Kielcach. Politycznie związany z ruchem ludowym. Był członkiem władz gminnych Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, przez pewien czas kierował jego organizacją gminną w Bodzentynie. Po 1990 r. był członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego. Uczestniczył w ludowych zjazdach, uroczystościach i obchodach rocznicowych. Za zaangażowanie społeczne i polityczne w 1995 r. został odznaczony Medalem im. Wincentego Witosa. Jego praca zawodowa i pozazawodowa była wielokrotnie nagradzana licznymi dyplomami, wyróżnieniami oraz odznakami, odznaczeniami organizacji, stowarzyszeń, resortowymi i państwowymi. Udzielał się również naukowo. Opublikował w sumie 75 artykułów przede wszystkim o tematyce związanej z ochroną rezerwatów i chronionych gatunków drzew (cisy, jodły, modrzewie). Opublikował również jedną autorską książkę pt. „Życie i praca”. W jego dorobku pozostało też 16 prac nie publikowanych. Po odejściu na emeryturę w 1990 roku kontynuował pracę publicystyczną zarówno w prasie lokalnej jak i ogólnopolskiej o charakterze branżowym. Angażował się dalej w życie ŚPN. W grudniu 2000 roku z jego inicjatywy przeprowadzono czwartą inwentaryzację cisa. Zmarł dnia 14 sierpnia 2017 r. w wieku 94 lat. Został pochowany na Cmentarzu Nowym w Kielcach.