Dokumenty, 1464, 1681, 1805, 3 j.a. Księgi radzieckie i wójtowsko-ławnicze, 1570-1792, 12 j.a. Księga gospodarcza majątku i miasta Bełżyc, 1763-1772, 1 j.a. Kopiariusz przywilejów miejskich, 1821, 1 j.a. Akta spraw Magistratu m. Bełżyc, 1798-1869, 27 j.a.

Bełżyce miasto prywatne. Lokowane przez Jana i Spytka Tarnowskich w 1417 r. Właścicielami Bełżyc byli: Tarnowscy, Pileccy, Spinkowie, Męcińscy, Orzechowscy. Ustrój miasta opierał się na prawie magdeburskim. Ze względu na fakt, że było to miasto prywatne decydujący głos w sprawach ustawodawczo-administracyjnych należał do właściciela miasta, który rządził przy pomocy władz miejskich. Czuwanie nad porządkiem i bezpieczeństwem mieszkańców należało do głównych obowiązków rady miejskiej. Na czele 4-osobowej rady stał burmistrz. Racjów wybierano na okres jednego roku, z których każdy przed jeden kwartał pełnił urząd burmistrza. Funkcje sądownicze sprawował wójt wraz z ławnikami. Ławnicy wybierani byli na roczną kadencję. Z czasem obok sądu wójtowsko-ławniczego pojawia się także sąd mieszany - burmistrzowsko-ławniczy oraz odrębny burmistrzowski (radziecki). Najczęściej sąd mieszany rozstrzygał wspólnie sprawy kryminalne, zaś sąd radziecki rozstrzygał odwołania od wyroków sądu wójtowsko-ławniczego. Władze miejskie wybierano na podstawie przepisów prawa niemieckiego jeszcze w okresie Księstwa Warszawskiego. W okresie Królestwa Polskiego organizację władz miejskich określały postanowienia namiestnika z 3 II 1816 r. oraz reskrypt Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji z 11 III 1818 r. Postanowieniem Komitetu Urządzającego w Królestwie Polskim w 1869 r. zamienione na osadę. Status prawny – administracja ogólna – akta miast i administracja miejska.

nr mikrofilmów ksiąg: 110981-110992; akta miasta i dóbr Bełżyce są także w Wojew. Bibliotece Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie