Dokumenty, 1551, 1637, 1750, 3 j.a. Księgi wójtowsko-ławnicze i radzieckie, 1591-1811, 8 j.a. Akta sporu między miastem a dobrami Nadrybie, 1757-1863, 1 j.a.

Puchaczów miasto prywatne benedyktynów sieciechowskich lokowane na gruntach wsi Łęczna Mniska. Prawa miejskie otrzymało w 1527 r. od Zygmunta Starego, z inicjatywy opata klasztornego Macieja. W czasach Stanisława Augusta Poniatowskiego Puchaczów przeszedł we władanie funduszu Komisji Edukacji Narodowej. Od 1807 roku stał się własnością rodu książąt Czartoryskich. Kolejnymi właścicielami Puchaczowa byli: Piramowicze, Jan i Kazimierz Bogdanowicze i Emilia Jasińska. W ramach represji po powstaniu styczniowym władze rosyjskie w roku 1869 pozbawiły miasteczko praw miejskich. Ustrój miasta opierał się na prawie magdeburskim. Ze względu na fakt, że było to miasto prywatne decydujący głos w sprawach ustawodawczo-administracyjnych należał do właściciela miasta. Na czele 4-osobowej rady stał burmistrz. Racjów wybierano na okres jednego roku, z których każdy przed jeden kwartał pełnił urząd burmistrza. Funkcje sądownicze sprawował wójt wraz z 7 ławnikami. Ławnicy wybierani byli na roczną kadencję. Władze miejskie wybierano na podstawie przepisów prawa niemieckiego jeszcze w okresie Księstwa Warszawskiego. W okresie Królestwa Polskiego organizację władz miejskich określały postanowienia namiestnika z 3 II 1816 r. oraz reskrypt Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji z 11 III 1818 r.

nr mikrofilmów ksiąg: 111143-111151; 1 j.a. akt miejskich [1508-1684] jest w Bibl. Łopacińskiego w Lublinie [nr 1649]; wpisy miejskie są także w księgach ziemskich chełmskich, s. wyroki, sygn. 6 [1636-1662]