1. Akty notarialne, daty: 1916-1917, sygn. 1.

Działał na podstawie rosyjskiej ustawy z 1866 r. prawo o notariacie, obowiązującej na terenie Królestwa Polskiego od 1876 r. oraz Dekretu Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego z dnia 10 lipca 1918 r. w przedmiocie przepisów tymczasowych o notariacie. Przepisy te obowiązywały także w odrodzonym państwie polskim do 1933 r. Siedzibą kancelarii było miasto Słupca. Do podstawowych zadań (kompetencji) należało przyjmowanie aktów dobrej woli i nadawanie im cech autentyczności (sporządzanie aktów kupna-sprzedaży, testamentów, intercyz, układów i umów, cesji, pełnomocnictw, protestów weksli, itp.). Zasięg terytorialny działalności notariusza obejmował teren właściwości wydziału hipotecznego sądu pokoju w Słupcy. Zgodnie z kompetencjami terytorialnymi mógł zatem sporządzać akty notarialne na terenie podległym wydziałowi hipotecznemu sądu pokoju w Słupcy, natomiast przedmiot aktu oraz strony mogły również pochodzić spoza wyznaczonego obszaru działania. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. J.Bobińska, Konin 1969]