I. Skorowidze, daty skrajne: 1917-1933, sygn.: 1, 42-50. II. Repertoria, daty skrajne: 1917-1933, sygn.: 2-3, 51-68. III. Akty notarialne, daty skrajne: 1917-1933, sygn.: 4-41. IV. Księgi opłat, daty skrajne: 1917, sygn.: 69.

Działał na podstawie rosyjskiej ustawy z 1866 r. prawo o notariacie, obowiązującej na terenie Królestwa Polskiego od 1876 r. oraz Dekretu Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego z dnia 10 lipca 1918 r. w przedmiocie przepisów tymczasowych o notariacie. Przepisy te obowiązywały także w odrodzonym państwie polskim do 1933 r. Siedzibą kancelarii była miejscowość Zagórów. Do podstawowych zadań (kompetencji) notariusza należało przyjmowanie aktów dobrej woli i nadawanie im cech autentyczności (sporządzanie aktów kupna-sprzedaży, testamentów, intercyz, układów i umów, cesji, pełnomocnictw, protestów weksli, itp.). Zasięg terytorialny działalności notariusza obejmował teren właściwości wydziału hipotecznego (kancelarii hipotecznej) sądu pokoju, a nstępnie sądu grodzkiego w Słupcy. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. J.Bobińska, Konin 1969]