Zespół zawiera akta notarialne, repertoria oraz księgi depozytowe. Dokumentację ułożono w układzie rzeczowo-chronologicznym. Za aktami notarialnymi umieszczone zostały repertoria, a po nich księgi depozytowe. Akta notarialne - sygn. 1 - 28; z lat 1843 - 1847; 1849 - 1866. Repertoria - sygn. 29 - 31; z lat 1846 - 1866. Księgi depozytowe - sygn. 32 - 34; z lat 1843 - 1864

Notariusze w Prusach wchodzili w skład organizacji sądowej. Jurysdykcja każdego z nich rozciągała się na okręg sądu, przy którym byli ustanowieni. Pełnili oni nie tylko funkcję notariusza, ale również adwokata. Prawodawstwo pruskie uszczuplało kompetencje notariuszy na rzecz sądów (ustawa z dnia 11 lipca 1845 r.). W sferze ich działalności pozostawiono sporządzanie aktów pełnomocnictwa, umów dzierżawnych, opieki nad spadkami. Późniejsze ustawy z lat 1851, 1853, 1899 nie wprowadziły istotniejszych zmian. Ujednoliciły jedynie przepisy w zakresie czynności wykonywanych przez notariuszy.