Zespół zawiera akta notarialne oraz repertorium. Księgi ułożono w układzie rzeczowo-chronologicznym. Za aktami notarialnymi umieszczone zostało repertorium. Akta notarialne - sygn. 1 - 7; z lat 1924 - 1928. Repertoria - sygn. 8; z lat 1924 - 1928.

Po odzyskaniu niepodległości państwo polskie wprowadziło nowe przepisy dotyczące działalności notariuszy. Rozporządzenie Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 28 października 1921 r. (Dz. U. RP nr 83, poz. 592) stanowiło, że notariuszy mianuje minister sprawiedliwości. Szerzej o działalności notariuszy potraktowało dopiero rozporządzenie Prezydenta RP, pt. „ Prawo o notariacie’’ z 27 października 1933 r. (Dz. U. RP nr 84, poz. 609). Notariusz okre-ślony w nim został jako funkcjonariusz publiczny, powołany do sporządzania aktów i dokumentów. Jasno określone zostały również prawa i obowiązki no-tariuszy, rodzaje ksiąg, które mieli prowadzić oraz ich przechowywanie, organizacja izby notarialnej (była ona organem nadzorującym notariuszy danego okręgu sądu apelacyjnego) i walnego zgromadzenia. Prawo o notariacie anulowało obowiązujące do tej pory przepisy: Ustawę o sądownictwie z dnia 21 września 1899 r. (Gesetz – Sammlung für die Königlichen Preussischen Staaten Nr 31/1899 vierter abschnitt, Gerichtliche und notarielle Urfunden) i Roz-porządzenie Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 28 października 1921 r.

układ akt w zespole przyjęto na posiedzeniu Komisji Metodycznej w Archiwum Państwowym w Poznaniu w dniu 13.09.2001 r.