I. Zarząd Gminny w Kamieńcu, 1935-1939 rozliczenia byłych obszarów dworskich II. Zarząd Gminny w Kamieńcu, 1945-1950 1. Dział ogólno-organizacyjny - sesje, kontrola, majątek gminy 2. Dział finansowo-budżetowy - budżety, podatki, świadczenia w naturze 3. Dział gospodarki gminnej - drogi, rolnictwo 4. Dział administracji społecznej - oświata, kultura, analfabetyzm 5. Dział administracyjny - głosowanie ludowe, ewidencja ludności, szkody wojenne III. Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Kamieńcu, 1950-1954 1. Sprawy ogólno-administracyjne - sesje 2. Sprawy budżetowo-finansowe - budżety 3. Kultura, sztuka, czytelnictwo 4. Gospodarka komunalna - plan gospodarczy, przemysł 5. Rolnictwo - rolnictwo, spółdzielnie produkcyjne

W latach 30-tych XIX w. na obszarze zaboru pruskiego zaczęto tworzyć samorząd wiejski. Na podstawie ustawy z 1833 r. powołano Distrikts-Amty (komisariaty obwodowe). Na czele każdego stał Distrikts-Kommissar (komisarz obwodowy), powoływany przez Naczelnego Prezesa Prowincji Poznańskiej. W skład Distrikts-Amtów wchodziły gminy wiejskie (kierowali nimi sołtysi) oraz obszary dworskie (kierowali nimi przewodniczący obszarów dworskich). Do kompetencji komisarzy obwodowych należało między innymi: czuwanie nad bezpieczeństwem publicznym i przestrzeganiem przepisów budowlanych i drogowych, nadzór nad związkami i stowarzyszeniami oraz nad rzemiosłem, handlem i przemysłem, prowadzenie ewidencji ludności, opieka nad ubogimi, współpraca przy organizacji wyborów. Ponadto komisarze wykonywali na podległym sobie obszarze zarządzenia landrata i innych władz nadrzędnych. Sprawy samorządu wiejskiego szczegółowo regulowała ordynacja gminna z lipca 1891 r. W 1919 r. Polska odzyskała niepodległość. Większość ziem zaboru pruskiego przyłączono do odrodzonego państwa polskiego. Odradzała się także polska administracja. Ustawa z 1919 r. przemianowała Distrikts-Amty na komisariaty obwodowe, pozostawiając im jednak podobne kompetencje administracyjne i policyjne, jak w czasach pruskich. W 1928 r. komisariaty obwodowe uległy likwidacji. W ich miejsce powołano obwody wójtowskie z wójtami na czele. Terytorialnie utworzone wójtostwa (w ich ramach gminy wiejskie i obszary dworskie) odpowiadały mniej więcej wcześniejszym komisariatom obwodowym. Wójtostwa przetrwały do dnia 1 kwietnia 1935 r. Wówczas to w oparciu o ustawę z 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządowego (Dz. U. nr 35, poz. 294) oraz zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 lipca 1934 r. w miejsce dotychczasowych obwodów wójtowskich utworzono zbiorowe gminy wiejskie, których pracami kierowały zarządy gminne. Gminy dzieliły się na gromady. Pracą gminy kierował wójt a poszczególnych gromad sołtysi. Sołtysi podlegali służbowo wójtom. Nowy podział administracyjny przetrwał do wybuchu II wojny światowej w 1939 r. Okupant niemiecki w grudniu 1939 r. wprowadził obwody urzędowe (Amtsbezirke). Zarządzali nimi komisarze obwodowi (Amtskommissar). Po wyzwoleniu spod okupacji w 1945 r. przywrócono do życia zarządy gminne, na czele których stali wójtowie. Jednocześnie utworzono gminne rady narodowe. W 1950 r. zniesiono zarządy gminne i stanowisko wójtów. Kompetencje tych organów przejęły prezydia gminnych rad narodowych., z przewodniczącymi na czele. Z dniem 1 stycznia 1955 r. zlikwidowano podział administracyjny państwa na gminy. Został zastąpiony przez gromady.