I. Distriktsamt Kriewen I, 1867-1919 akta budowlane, sprawy nauczycieli, mobilizacja, organizacje II Distriktsamt Kriewen II, 1888-1917 sprawy administracyjne III. Komisariat Obwodowy w Krzywiniu, [1838] 1919-1928 okólniki, sprawy administracyjne, zdrowia publicznego, opieki społecznej, cudzoziemców, budowlane, pożarowe, stowarzyszeń, kościelne IV. Wójtostwo Obwodowe w Krzywiniu, [1900] 1928-1935 sprawy administracyjne, budżetowe, meldunkowe, rolne, osadnicze, handlu, przemysłu, podatkowe, statystyczne, zatrudnienia, wojskowe, szkolne V. Zarząd Gminny w Krzywiniu, [1918] 1935-1939 statystyka, sprawy budżetowe, przemysłowe, handlowe, rolne VI. Amtsbezirk Kriewen, 1940-1944 sprawy budżetowe, podatkowe, mieszkaniowe, elektrownia VII. Zarząd Gminny w Krzywiniu, 1945-1950 sprawy organizacyjne, finansowo-budżetowe, gospodarki gminnej, administracyjne VIII. Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Krzywiniu, 1950-1954 sprawy administracyjne, budżetowo-finansowe, socjalne, kulturalne, rolnictwo W 2014 r. przejęto księgi ludności.

W latach 30-tych XIX w. na obszarze zaboru pruskiego zaczęto tworzyć samorząd wiejski. Na podstawie ustawy z 1833 r. powołano Distrikts-Amty (komisariaty obwodowe). Na czele każdego stał Distrikts-Kommissar (komisarz obwodowy), powoływany przez Naczelnego Prezesa Prowincji Poznańskiej. W skład Distrikts-Amtów wchodziły gminy wiejskie (kierowali nimi sołtysi) oraz obszary dworskie (kierowali nimi przewodniczący obszarów dworskich). Do kompetencji komisarzy obwodowych należało między innymi: czuwanie nad bezpieczeństwem publicznym i przestrzeganiem przepisów budowlanych i drogowych, nadzór nad związkami i stowarzyszeniami oraz nad rzemiosłem, handlem i przemysłem, prowadzenie ewidencji ludności, opieka nad ubogimi, współpraca przy organizacji wyborów. Ponadto komisarze wykonywali na podległym sobie obszarze zarządzenia landrata i innych władz nadrzędnych. Sprawy samorządu wiejskiego szczegółowo regulowała ordynacja gminna z lipca 1891 r. W 1919 r. Polska odzyskała niepodległość. Większość ziem zaboru pruskiego przyłączono do odrodzonego państwa polskiego. Odradzała się także polska administracja. Ustawa z 1919 r. przemianowała Distrikts-Amty na komisariaty obwodowe, pozostawiając im jednak podobne kompetencje administracyjne i policyjne, jak w czasach pruskich. W 1928 r. komisariaty obwodowe uległy likwidacji. W ich miejsce powołano obwody wójtowskie z wójtami na czele. Terytorialnie utworzone wójtostwa (w ich ramach gminy wiejskie i obszary dworskie) odpowiadały mniej więcej wcześniejszym komisariatom obwodowym. Wójtostwa przetrwały do dnia 1 kwietnia 1935 r. Wówczas to w oparciu o ustawę z 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządowego (Dz. U. nr 35, poz. 294) oraz zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 lipca 1934 r. w miejsce dotychczasowych obwodów wójtowskich utworzono zbiorowe gminy wiejskie, których pracami kierowały zarządy gminne. Gminy dzieliły się na gromady. Pracą gminy kierował wójt a poszczególnych gromad sołtysi. Sołtysi podlegali służbowo wójtom. Nowy podział administracyjny przetrwał do wybuchu II wojny światowej w 1939 r. Okupant niemiecki w grudniu 1939 r. wprowadził obwody urzędowe (Amtsbezirke). Zarządzali nimi komisarze obwodowi (Amtskommissar). Po wyzwoleniu spod okupacji w 1945 r. przywrócono do życia zarządy gminne, na czele których stali wójtowie. Jednocześnie utworzono gminne rady narodowe. W 1950 r. zniesiono zarządy gminne i stanowisko wójtów. Kompetencje tych organów przejęły prezydia gminnych rad narodowych., z przewodniczącymi na czele. Z dniem 1 stycznia 1955 r. zlikwidowano podział administracyjny państwa na gminy. Został zastąpiony przez gromady.