akta spraw cywilnych: ogólnych (sygn. 1-166), polubownych (sygn. 167-168) i egzekucyjnych (sygn. 169-173)

Sąd Grodzki w Tarnogrodzie powstał w zamojskim okręgu sądowym na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lutego 1928 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. RP, 12, poz. 93), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1929 r. W wyniku wybuchu II wojny światowej Sąd Grodzki w Tarnogrodzie zawiesił swoją działalność. Swoim zasięgiem terytorialnym objął ten sam obszar, który uprzednio należał do właściwości Sądu Pokoju w Tarnogrodzie, to jest gminy: Babice, Biszcza, Krzeszów, Księżpol, Łukowa, Potok Górny, Tarnogród. Siedziba Sądu znajdowała się w Tarnogrodzie. Sąd Grodzki rozstrzygał w I instancji sprawy karne o przestępstwa, za które ustawa przewidywała do 2 lat pozbawienia wolności lub grzywnę, lub obie kary łącznie.Wyjątkiem były tu przestępstwa przeciw prawu autorskiemu oraz przepisy o ochronie wynalazków, wzorów towarowych - ich rozstrzyganie należało do sądów okręgowych. Do właściwości sądu grodzkiego w sprawach cywilnych należały: sprawy majątkowe o niewielkiej wartości majątku oraz bez względu na wartość przedmiotu sporu sprawy o ojcostwo nieślubne, roszczenia majątkowe powstałe w związku z ojcostwem nieślubnym, sprawy o istnienie, unieważnienie lub rozwiązanie umowy najmu, o roszczenie pieniężne z najmu, sprawy o ochronę zakłóconego lub przywrócenia utraconego posiadania. Sądy grodzkie były też właściwe do przeprowadzania pojedniania stron. Od wyroków i postanowień sądu grodzkiego można było złożyć skargę apelacyjną do sądu okręgowego, a od wyroku sądu okręgowego służyła skarga do sądu apelacyjnego.

zespół zamknięty, wyodrębniony z nr 37/58