Akta metrykalne urodzeń, ślubów i zgonów - duplikaty 1810-1918, sygn. 1-98; allegata do akt zaślubionych 1811-1825, 1829-1833, 1837-1863, 1865-1917, 1921-1943, sygn. All. 1-114. Szczegółowo zawartość rodzajową akt, wraz z lukami, oddaje baza PRADZIAD.

Świeckie urzędy i księgi stanu cywilnego utworzone zostały na terenie Księstwa Warszawskiego na mocy wprowadzonego z dniem 1 maja 1808 r. Kodeksu Napoleona (Dziennik Praw Księstwa Warszawskiego t. I: s. XXXVI, Nr 2, s. 46-47; Nr 9, s. 195-201; Nr 10, s. 231-236). Prowadzenie akt stanu cywilnego dla wszystkich mieszkańców, niezależnie od wyznania, powierzono duchownym pełniącym obowiązki parafialne (w praktyce proboszczom parafii rzymsko-katolickich), którzy w tym zakresie stali się urzędnikami stanu cywilnego; obowiązek udzielania ślubów cywilnych i ogłaszania cywilnych rozwodów nałożono na prezydentów i burmistrzów. Kontrolowanie akt należało do sędziów pokoju lub ich zastępców. Księgi, zwane rejestrami, prowadzono dla całej gminy w dwu egzemplarzach. Na terenach Zapilcza, przyłączonego do Księstwa Warszawskiego na mocy Traktatu Wiedeńskiego z 14 października 1809 r., przepisy te wprowadzono z dniem 15 sierpnia 1810 r. (Dziennik Praw Księstwa Warszawskiego t. II Nr 18 s. 220-221); obowiązywały do końca 1825 r. Od 1826 r., na mocy postanowienia Księcia Namiestnika z 3 listopada 1825 r. na terenie Królestwa Polskiego wprowadzono właściwie religijny charakter akt stanu cywilnego: w wyznaniach chrześcijańskich akta stanu cywilnego połączono z metrykami kościelnymi - urzędnikami stanu cywilnego byli przełożeni parafii, a w wyznaniach niechrześcijańskich - burmistrzowie lub osoby świeckie uprawnione przez władze (Dziennik Praw Królestwa Polskiego: t. 10, s. 41-84; t. 11 s. 15-29). Nowe, ogłoszone 24 czerwca 1836 r., Prawo o Małżeństwie, w przeciwieństwie do Kodeksu Napoleona traktującego małżeństwo jako umowę cywilną, której zawarcie i rozwiązanie zależało od władz cywilnych, zawarcie małżeństwa uzależniało od władz duchownych, a obrzęd religijny zyskał pierwszeństwo przed czynnościami cywilnymi tj. spisaniem aktu. Skutki cywilne zawartych małżeństw przekazano do kompetencji sądom cywilnym (Dziennik Praw Królestwa Polskiego, t. 18 s. 46-297). Wyznaniowe prowadzenie ksiąg stanu cywilnego oparte na postanowieniu Księcia Namiestnika z 3 listopada 1825 r. obowiązywało na terenie byłego Królestwa Polskiego do 31 grudnia 1945 r. Świeckie urzędy stanu cywilnego jako jednolite w całym kraju organy administracji państwowej powołane zostały na mocy dekretu z 25 września 1945 r. (Dz. U. 1945 Nr 48, poz.: 272, 273). Siedzibą urzędnika stanu cywilnego był Grabów nad Pilicą. Do zadań urzędników stanu cywilnego należało prowadzenie ksiąg (do 1825 r. zwanych rejestrami) w dwu egzemplarzach. Wpisywano do nich, w określonej przepisami formule, akta: urodzenia dziecka, uznania dziecka pozamałżeńskiego, przysposobienia, zapowiedzi małżeństwa (do 1825 r.), małżeństwa i śmierci. Egzemplarz „rządowy” stanowiła księga podzielona na trzy części, z których każda przeznaczona była do zapisywania jednego rodzaju akt: urodzeń, ślubów i zgonów, zamykanych protokolarnie corocznie; stanowiła ona duplikat, który wraz z allegatami, czyli załącznikami do akt metrykalnych (głównie do akt ślubów), po kontroli, przekazywano do archiwum hipotecznego właściwego terytorialnie sądu pokoju (i jego późniejszego odpowiednika). Unikat, czyli egzemplarz gruntowy pozostawał w miejscu sporządzenia (do 1825 r. w archiwum gminy); wpisów dokonywano w trzech odrębnych księgach: każda prowadzona w okresie wieloletnim (do czasu całkowitego zapisania), przeznaczona na wpis jednego rodzaju akt metrykalnych: urodzeń, ślubów, zgonów. Przepis Rady Ministrów z 29 kwietnia 1909 r. nałożył na władze sądowe Królestwa Polskiego obowiązek wprowadzania, w przechowywanych w archiwach hipotecznych egzemplarzach ksiąg stanu cywilnego (duplikatach), na marginesach akt urodzeń informacji o zawarciu małżeństwa, otrzymanych od prowadzących księgi stanu cywilnego (Sobranie Uzakonenij i Rasporâženij Pravitel'stva, 1909 Oddz. I, No 90, poz. 715, s. 1474). Wpisy prowadzono w języku polskim, a od 1 stycznia 1868 r., na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w Królestwie Polskim, księgi o urodzonych, zaślubionych i zmarłych wszystkich wyznań - w języku rosyjskim; jedynie odpisy akt osób wyznania rzymsko-katolickiego wydawano, w miarę potrzeb, w dwu językach: rosyjskim i polskim. Od 1915 r. księgi prowadzono w języku polskim. W 1911 r. w skład parafii wchodziły wsie: Anielin, Bagno, Broncin, Brzozówka, Cychrówka, Cychry Nowe, Cychry Stare, Dębniak, Grabina, Grabowa, Grabowska Wola, Grabów, Grabów Nowy, Grabów Zaleśny, Grabów Poduchowny, Jeleniów, Koziołek, Kruszyna, Księżyzna, Lipniki, Leśniczówka, Małęczyn, Stefanów, Strzyżyna, Utniki, Wola Cychrowska, Wyględówka, Wyborów, Wymysłów, Wymysłów Grabowski, Zalesie, Zbyszków, Zwierzyniec (Wiśniewski J., Monografia dekanatu kozienickiego, Radom 1913, s. 37-38).

księgi mikrofilmowane do 1877 r. – Mf: G 100473-100517, GR 165-176; akta rejestrowane w bazie PRADZIAD; poddane odkażaniu gazem “Rotanox” w XI 1987 i 1998 r., dopływy odkażane na bieżąco