DOKUMENTACJA AKTOWA, [1977] 1984-1990, 27 j.a. Organizacja, 1982-1990, 6 j.a. Planowanie, 1983-1990, 4 j.a. Sprawozdawczość, 1983-1990, 6 j.a. Zatrudnienie, 1984-1989, 2 j.a. Współdziałanie, 1982-1990, 1 j.a. Realizacja prac konserwatorskich, [1977] 1984-1989, 2 j.a. Wyjazdy zagraniczne, 1982-1990, 2 j.a. Kontakty z prasą, 1983, 1 j.a. Konferencje, podróże badawcze, 1985-1990, 1 j.a. Nagrody, 1985-1986, 1 j.a. Zbiory biblioteczne, 1987, 1 j.a. DOKUMENTACJA KONSERWATORSKA [1961] 1984-1990; 527 j.a.

Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków zostało utworzone na mocy Zarządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 25 sierpnia 1950 roku, jako kontynuator działalności założonych w roku 1945 przy Ministerstwie Kultury i Sztuki pracowni konserwacji zabytków. Jego zadaniem było wykonywanie robót konserwatorskich w dziedzinie architektury, rzeźby, malarstwa, grafiki i sztuki zdobniczej, a w ramach tych dziedzin sporządzanie dokumentacji oraz wykonywanie i nadzorowanie robót konserwatorskich. Siedziba główna Przedsiębiorstwa mieściła się w Warszawie, zaś na terenie kraju utworzono oddziały i podporządkowane im pracownie. Nadzór nad Przedsiębiorstwem sprawował Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Budownictwa. W dniu 1 stycznia 1960 roku został utworzony Oddział PP PKZ w Szczecinie, będący samodzielną jednostką prowadzącą działalność gospodarczą. Kontrolę i nadzór nad funkcjonowaniem Oddziału sprawował Zarząd PP PKZ. W latach 70. i 80. Przedsiębiorstwo, a w tym także jego oddziały, dynamicznie się rozwijały rozbudowując także swoje zaplecze badawcze. Na ten okres przypada utworzenie przez szczeciński Oddział kolejnych specjalistycznych pracowni. W tym Pracownię Konserwacji Dzieł Sztuki i Pracownię Badań Urbanistyczno-Architektonicznych z filią w Gorzowie. Obszarem działania Oddziału były ówczesne województwa szczecińskie, koszalińskie, a po reformie administracyjnej w 1975 roku, także gorzowskie i pilskie. Na dużą skalę rozszerzono także prace eksportowe (prowadzone m.in. w ZSRR, Czechosłowacji, NRD, na Łotwie i Jugosławii). Wycofanie mecenatu państwa wobec ochrony zabytków w okresie transformacji ustrojowej doprowadziły do reorganizacji przedsiębiorstwa, a ostatecznie do jego prywatyzacji. Szczeciński oddział zaprzestał działalności w roku 1992. W roku 1982 utworzony został zespół badawczy w Gorzowie jako filia oddziału szczecińskiego. Kierował nią arch. Henryk Kustosz, a od września 1983 roku arch. Andrzej Krutikow. W wyniku połączenia jej z filią pracowni projektowej w lutym 1984 roku, utworzono Pracownię Urbanistyczno-Architektoniczną w Gorzowie. Jej działalność koncentrowała się na problematyce urbanistycznej ówczesnego województwa gorzowskiego oraz terenów obrzeżnych. Pracownia Urbanistyczno-Architektoniczna (początkowo Pracownia Badań Architektoniczno-Urbanistycznych) prowadziła działalność w zakresie projektowania przestrzennego rewaloryzowanych starych miast i zespołów zabytkowych, projektowania obiektów zabytkowych, badań architektonicznych w realizacjach konserwatorskich. Współdziałała z innymi jednostkami Oddziału w zakresie przygotowania prac badawczych i studialnych. Do najważniejszych zrealizowanych przez Pracownię Urbanistyczno-Architektoniczną tematów należą: szczegółowy plan zagospodarowania przestrzennego i rewaloryzacji zespołów staromiejskich Drezdenka, Czarnkowa, Rogoźna, Kożuchowa i Pszczewa oraz projekty techniczne i koncepcyjne poszczególnych budynków. Znaczące osiągnięcia naukowo-badawcze odnotowała również pracownia w pracach eksportowych prowadzonych m.in. w Rydze oraz przy twierdzy Markovi Kuli w Prilepie. Z dniem 30 czerwca 1990 r. w związku z brakiem zleceń i zapotrzebowania na działalność projektowo-usługową w zakresie planowania przestrzennego Pracownia Urbanistyczno-Architektoniczna w Gorzowie została rozwiązana.