AKTA CYWILNO-RELIGIJNE księgi pierwopisowe urodzeń (unikaty) z lat 1889-1922, sygn. 1-8, 13, 21 (6 j.a.) - z 1889 r. zachował się jedynie fragment indeksu, brak aktów nr 85-144 z 1892 r. księgi pierwopisowe małżeństw (unikat) z lat 1889-1939, sygn. 1, 7, 10, 15, 18 - 19 (6 j.a.) - z 1889 r. zachował się jedynie fragment indeksu, z 1898 r. brak aktów nr 26-39 (maj październik); księgi pierwopisowe zgonów (unikaty) z lat 1890-1937, sygn. 2-3, 12, 17 (4 j.a.); indeksy do aktów stanu cywilnego uzupełnione w USC w Wilkołazie [2007-2008, 2014, 2016 - 2017, 2021, 2023], w tym 6 odrębnych j.a., sygn. 9, 11, 14, 16, 20, 22

Z dniem 15 sierpnia 1810 r. wprowadzono na terenie Lubelszczyzny obowiązek prowadzenia świeckich akt stanu cywilnego w oparciu o uregulowania Kodeksu Cywilnego Napoleona. Mimo świeckiego charakteru rejestracji rolę urzędników stanu cywilnego powierzono duchownym katolickim obu obrządków. Wprowadzone gminy, w których dokonywano rejestracji ludności pod względem terytorialnym były najczęściej tożsame z parafiami rzymskokatolickimi oraz greckokatolickimi (unickimi) i obejmowały ogół ludności zamieszkałej na danym terenie (również ludność wyznań protestanckich i wyznania mojżeszowego). Zatem, mimo braku akt z tego okresu można przyjąć, że również proboszcz parafii w Wilkołazie (pow. janowski) sprawował w tym czasie obowiązki urzędnika stanu cywilnego. W 1826 r. na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego akta stanu cywilnego prowadzone przez duchownych katolickich zyskały walor zarówno aktów świeckich, jak i religijnych, stąd też wyłączono spod ich kompetencji ludność innych wyznań chrześcijańskich oraz Żydów, tworząc dla nich odrębne urzędy stanu cywilnego. Rejestracja aktów urodzeń, małżeństw i zgonów odbywała się w systemie podwójnym. Zawierające jeden typ aktów księgi pierwopisowe (unikaty) zapisywano zazwyczaj przez kilka lat, aż do ich zapełnienia. Tożsame z nimi pod względem treści metryk jednoroczne wtóropisy (duplikaty), obejmujące akty urodzeń małżeństw i zgonów, zamykano wraz z końcem roku, sporządzano do nich indeksy, dołączano alegaty (m. in. załączane do spisywanego aktu małżeństwa odpisy metryk urodzenia, lub akty znania narzeczonych, urzędowe sprostowania i uzupełnienia aktów) i przekazywano do Sądu Pokoju w Janowie. Bezpośredni nadzór nad prowadzeniem akt sprawował dziekan janowski (Dziennik Praw Królestwa Polskiego t.10, s. 41-84). Zachowane księgi stanu cywilnego prowadzone były w języku rosyjskim. Ponadto obok zapisu dat zgodnego z przyjętym w Królestwie Polskim kalendarzem gregoriańskim stosowano datację wg obowiązującego w Cesarstwie Rosyjskim kalendarza juliańskiego (12-13 dni różnicy). Usankcjonowane przez Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego zasady rejestracji aktów stanu cywilnego z niewielkimi modyfikacjami przetrwały na terenie byłego zaboru rosyjskiego do roku 1945. Na podstawie dekretu Rady Ministrów z 25 września 1945 r. z dniem 1 stycznia 1946 r. zlikwidowano wyznaniowe urzędy stanu cywilnego, powołując na ich miejsce w każdej gminie urzędy państwowe (Dziennik Ustaw, Nr 48, poz. 272-273). Siedziba parafii: Wilkołaz, diecezja lubelska, dekanat janowski Kościół p.w. św. Jana Chrzciciela Miejscowości należące do parafii: Białowoda (Białawoda), Dąbrowa, Emilków, Kłodnica Dolna i Górna, Osiny (Osina), Rudnik Szlachecki, Ryczydół, Wilkołaz, Wólka, Zalesie Status prawny: urzędy stanu cywilnego i metrykalne - akta metrykalne