I. AKTA CYWILNE księga urodzeń, zapowiedzi, małżeństw i zgonów z 1811 r., sygn. 1 (1 j.a.); II. AKTA CYWILNO-RELIGIJNE księga pierwopisowa zgonów (unikat) z lat 1826-1841, sygn. 2 (1 j.a.);

Z dniem 15 sierpnia 1810 r. wprowadzono na terenach przyłączonej do Księstwa Warszaw-skiego Lubelszczyzny obowiązek prowadzenia świeckich akt stanu cywilnego w oparciu o uregulowania Kodeksu Cywilnego Napoleona. Mimo świeckiego charakteru rejestracji rolę urzędników stanu cywilnego powierzono duchownym katolickim obu obrządków. Wprowadzone gminy, w których dokonywano rejestracji ludności, pod względem terytorialnym były najczęściej tożsame z parafiami rzymskokatolickimi oraz greckokatolickimi (unickimi) i obejmowały ogół ludności zamieszkałej na danym terenie, bez względu na wyznanie. Także proboszcz parafii w Babicach (pow. tarnogrodzki) sprawował w tym czasie obowiązki urzędnika stanu cywilnego. Akty stanu cywilnego (urodzeń, zapowiedzi, małżeństw i zgonów) spisywane były w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach. Do sporządzanych metryk dołączano alegaty (m. in. załączane do spisywanego aktu małżeństwa odpisy metryk urodzenia, lub akty znania narzeczonych, urzędowe sprostowania i uzupełnienia aktów). Księgi były zamykane wraz z końcem roku, sporządzano do nich indeks osobowy, jeden egzemplarz pozostawał w parafii a drugi przekazywano do właściwego terytorialnie Sądu Pokoju w Tarnogrodzie. W 1826 r. na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego księgi stanu cywilnego prowadzone przez duchownych katolickich obu obrządków zyskały walor zarówno aktów świeckich, jak i religijnych, stąd też wyłączono spod ich kompetencji ludność innych wyznań chrześcijańskich oraz Żydów, tworząc dla nich odrębne urzędy stanu cywilnego. Rejestracja w aktach stanu cywilnego nadal odbywała się w systemie podwójnym. Zawierające jeden typ aktów unikaty (księgi pierwopisowe) zapisywano zazwyczaj przez kilka lat, aż do zapełnienia księgi. Tożsame z nimi pod względem treści metryk duplikaty (wtóropisy), obejmujące akty urodzeń małżeństw i zgonów, zamykano wraz z końcem roku, sporządzano indeks, dołączano do nich alegaty i przekazywano do Sądu Pokoju. Bezpośredni nadzór nad prowadzeniem akt sprawował dziekan (Dziennik Praw Królestwa Polskiego t.10, s. 41-84). W 1842 r. greckokatolicka parafia w Babicach została przemianowana na prawosławną. Księgi stanu cywilnego prowadzone były w języku polskim. Siedziba parafii: Babice, eparchia chełmska, dekanat szczebrzeski, od 1831 r. tarnogrodzki Cerkiew p.w. Narodzenia NMP Miejscowości należące do parafii: Babice, Borowe Młyny, Olchowiec, Wola Obszańska Status prawny: urzędy stanu cywilnego i metrykalne - akta metrykalne

ZoSIA, baza PRADZIAD; nr mikrofilmów 370135, 370142;