AKTA CYWILNO-RELIGIJNE księgi pierwopisowe urodzeń (unikaty) z lat 1880-1914, sygn. 1-2, 5 (3 j.a.); księga pierwopisowa małżeństw (unikat) z lat 1870-1929, sygn. 3, 6 (2 j.a.); księga pierwopisowa zgonów (unikat) z lat 1886-1921, sygn, 4, 7 (2 j.a.);

Z dniem 15 sierpnia 1810 r. wprowadzono na terenach przyłączonej do Księstwa Warszawskiego Lubelszczyzny obowiązek prowadzenia świeckich akt stanu cywilnego w oparciu o uregulowania Kodeksu Cywilnego Napoleona. Mimo świeckiego charakteru rejestracji rolę urzędników stanu cywilnego powierzono duchownym katolickim obu obrządków. Wprowadzone gminy, w których dokonywano rejestracji ludności, pod względem terytorialnym były najczęściej tożsame z parafiami rzymskokatolickimi oraz greckokatolickimi i obejmowały ogół ludności zamieszkałej na danym terenie (również ludność wyznań protestanckich i wyznania mojżeszowego). W 1826 r. na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego akta stanu cywilnego prowadzone przez duchownych katolickich zyskały walor zarówno aktów świeckich, jak i religijnych, w związku z tym wyłączono spod ich kompetencji ludność innych wyznań chrześcijańskich oraz Żydów, tworząc dla nich odrębne urzędy stanu cywilnego. Obowiązki urzędników stanu cywilnego pełnili nie tylko proboszczowie parafii, lecz niejednokrotnie, jak w przypadku Bożej Woli, przełożeni kościołów filialnych. Jednakże kwestię wydawania zezwoleń przez władze państwowe i utrzymywania akt stanu cywilnego przy kościołach filialnych oficjalnie uregulowano dopiero w 2 poł. XIX w. Rejestracja aktów urodzeń, małżeństw i zgonów odbywała się w systemie podwójnym. Zawierające jeden typ aktów księgi pierwopisowe (unikaty) zapisywano zazwyczaj przez kilka lat, aż do ich zapełnienia. Tożsame z nimi pod względem treści metryk jednoroczne wtóropisy (duplikaty), obejmujące akty urodzeń małżeństw i zgonów, zamykano wraz z końcem roku, sporządzano do nich indeksy, dołączano alegaty (m. in. załączane do spisywanego aktu małżeństwa odpisy metryk urodzenia, lub akty znania narzeczonych, urzędowe sprostowania i uzupełnienia aktów) i przekazywano do Sądu Pokoju w Janowie. Bezpośredni nadzór nad prowadzeniem akt sprawował dziekan janowski (Dziennik Praw Królestwa Polskiego t.10, s. 41-84). Zachowane księgi stanu cywilnego były prowadzone w języku rosyjskim. Ponadto obok zapisu dat zgodnego z obowiązującym do tej pory w Królestwie Polskim kalendarzem gregoriańskim stosowano datację wg kalendarza juliańskiego (12-13 dni różnicy). Usankcjonowane przez Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego zasady rejestracji aktów stanu cywilnego z niewielkimi modyfikacjami przetrwały na terenie byłego zaboru rosyjskiego do roku 1945. Na podstawie dekretu Rady Ministrów z 25 września 1945 r. z dniem 1 stycznia 1946 r. zlikwidowano wyznaniowe urzędy stanu cywilnego, powołując na ich miejsce w każdej gminie urzędy państwowe (Dziennik Ustaw, Nr 48, poz. 272-273). Siedziba filii parafii: Boża Wola, pow. janowski, diecezja lubelska, dekanat janowski Kościół p.w. św. Antoniego (wzniesiony 1739 r.) Miejscowości należące do filii parafii: Annów, Boża Wola, Dębina, Józefów, Studzianki, Świerczyna, Węglinek, Wola Studzieńska Status prawny: urzędy stanu cywilnego i metrykalne - akta metrykalne

ZoSIA, baza PRADZIAD; akta stanu cywilnego kościoła macierzystego w Batorzu z lat 1876-1903 są przechowywane w Archiwum państwowym w Kielcach Oddział w Sandomierzu (nr zesp. 862);