AKTA CYWILNO-RELIGIJNE księgi pierwopisowe urodzeń (unikaty) z lat 1890-19011, sygn. 1-2, 4, 7 (4 j.a.); księgi pierwopisowe małżeństw (unikat) z lat 1890-1911, sygn. 6 (1 j.a.); księga pierwopisowa zgonów (unikat) z lat 1890-1908, sygn. 3 (1 j.a.) - 1890 akty od nr 2 (od stycznia), 1908 do maja; księgi wtóropisowe urodzeń, małżeństw i zgonów (duplikat) z 1912, sygn. 5 (1 j.a.)

Z dniem 15 sierpnia 1810 r. wprowadzono na terenach przyłączonej do Księstwa Warszawskiego Lubelszczyzny i Podlasia obowiązek prowadzenia świeckich akt stanu cywilnego w oparciu o uregulowania Kodeksu Cywilnego Napoleona. Mimo świeckiego charakteru rejestracji rolę urzędników stanu cywilnego powierzono duchownym katolickim obu obrządków. Wprowadzone gminy, w których dokonywano rejestracji ludności, pod względem terytorialnym były najczęściej tożsame z parafiami rzymskokatolickimi oraz greckokatolickimi i obejmowały ogół ludności zamieszkałej na danym terenie (również ludność wyznań protestanckich i wyznania mojżeszowego). Proboszcz parafii w Sosnowicy (pow. włodawski) także sprawował w tym czasie obowiązki urzędnika stanu cywilnego. Akty stanu cywilnego (urodzeń, zapowiedzi, małżeństw i zgonów) spisywane były w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach. Do sporządzanych metryk dołączano alegaty (m. in. załączane do spisywanego aktu małżeństwa odpisy metryk urodzenia, lub akty znania narzeczonych, urzędowe sprostowania i uzupełnienia aktów). Księgi były zamykane wraz z końcem roku, sporządzano do nich indeks osobowy, jeden egzemplarz pozostawał w parafii a drugi przekazywano do właściwego terytorialnie Sądu Pokoju we Włodawie. W 1826 r. na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego akta stanu cywilnego prowadzone przez duchownych katolickich zyskały walor zarówno aktów świeckich, jak i religijnych, w związku z tym wyłączono spod ich kompetencji ludność innych wyznań chrześcijańskich oraz Żydów, tworząc dla nich odrębne urzędy stanu cywilnego. Rejestracja w aktach stanu cywilnego nadal odbywała się w systemie podwójnym. Zawierające jeden typ aktów unikaty (księgi pierwopisowe) zapisywano zazwyczaj przez kilka lat, aż do zapełnienia księgi. Tożsame z nimi pod względem treści metryk duplikaty (wtóropisy), obejmujące akty urodzeń małżeństw i zgonów, zamykano wraz z końcem roku, sporządzano indeks, dołączano do nich alegaty i przekazywano do Sądu Pokoju. Bezpośredni nadzór nad prowadzeniem akt sprawował dziekan (Dziennik Praw Królestwa Polskiego t.10, s. 41-84). Do 1867 r. akty stanu cywilnego sporządzano w języku polskim, od roku 1868 po rosyjsku. Ponadto wprowadzono datację aktów wg obowiązującego w Cesarstwie Rosyjskim kalendarza juliańskiego (12-13 dni różnicy w stosunku do kalendarza gregoriańskiego). Usankcjonowane przez Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego zasady rejestracji aktów stanu cywilnego z niewielkimi modyfikacjami przetrwały na terenie byłego zaboru rosyjskiego do roku 1945. Na podstawie dekretu Rady Ministrów z 25 września 1945 r. z dniem 1 stycznia 1946 r. zlikwidowano wyznaniowe urzędy stanu cywilnego, powołując na ich miejsce w każdej gminie urzędy państwowe (Dziennik Ustaw, Nr 48, poz. 272-273). Siedziba parafii: Sosnowica, diecezja lubelska, dekanat włodawski Kościół p.w. Trójcy Świętej Miejscowości należące do parafii: Bohutyn, Brus, Dębina, Górki, Jagodno, Kamień, Komarówka, Lasek, Lino (Lejno), Lipniak, Ludwiczyn, Łomnica, Marianka, Olechówka, Orzechów, Osniół, Piesia Wola (Pieszowola), Skorodnica, Sosnowica, Turna, Wołoska Wola, Zamłynie, Zbojna (Zbójno), Zienki, Żanecin Status prawny: urzędy stanu cywilnego i metrykalne - akta metrykalne

obecnie gm. Sosnowica, pow. parczewski; ZoSIA; baza PRADZIAD; zespół nie został zmikrofilmowany;