I. AKTA CYWILNO-RELIGIJNE księgi wtóropisowe urodzeń, małżeństw i zgonów (duplikaty) z lat 1882-1915, sygn. 1-20, 22-34 (33 j.a.); alegaty z roku 1902, sygn. 21 (1 j.a.);

Z dniem 15 sierpnia 1810 r. wprowadzono na terenach przyłączonej do Księstwa Warszawskiego Lubelszczyzny i Podlasia obowiązek prowadzenia świeckich akt stanu cywilnego w oparciu o uregulowania Kodeksu Cywilnego Napoleona. Mimo świeckiego charakteru rejestracji rolę urzędników stanu cywilnego powierzono duchownym katolickim obu obrządków. Wprowadzone gminy, w których dokonywano rejestracji ludności, pod względem terytorialnym były najczęściej tożsame z parafiami rzymskokatolickimi oraz greckokatolickimi i obejmowały ogół ludności zamieszkałej na danym terenie (również ludność wyznań protestanckich i wyznania mojżeszowego). Akty stanu cywilnego (urodzeń, zapowiedzi, małżeństw i zgonów) spisywane były w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach. Do sporządzanych metryk dołączano alegaty (m. in. przedkładane do spisywanego aktu małżeństwa odpisy metryk urodzenia, lub akty znania narzeczonych, urzędowe sprostowania i uzupełnienia aktów). Księgi były zamykane wraz z końcem roku, sporządzano do nich indeks osobowy, jeden egzemplarz pozostawał w parafii a drugi przekazywano do właściwego terytorialnie Sądu Pokoju. W 1826 r. na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego akta stanu cywilnego prowadzone przez duchownych katolickich zyskały walor zarówno aktów świeckich, jak i religijnych, w związku z tym wyłączono spod ich kompetencji ludność innych wyznań chrześcijańskich oraz Żydów, tworząc dla nich odrębne urzędy stanu cywilnego. Rejestracja w aktach stanu cywilnego nadal odbywała się w systemie podwójnym. Zawierające jeden typ aktów unikaty (księgi pierwopisowe) zapisywano zazwyczaj przez kilka lat, aż do zapełnienia księgi. Tożsame z nimi pod względem treści metryk duplikaty (wtóropisy), obejmujące akty urodzeń małżeństw i zgonów, zamykano wraz z końcem roku, sporządzano indeks, dołączano do nich alegaty i przekazywano do Sądu Pokoju. Bezpośredni nadzór nad prowadzeniem akt sprawował dziekan (Dziennik Praw Królestwa Polskiego t.10, s. 41-84). Do 1867 r. akty stanu cywilnego sporządzano w języku polskim, od roku 1868 po rosyjsku. Ponadto wprowadzono datację aktów wg obowiązującego w Cesarstwie Rosyjskim kalendarza juliańskiego (12-13 dni różnicy w stosunku do kalendarza gregoriańskiego). Usankcjonowane przez Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego zasady rejestracji aktów stanu cywilnego z niewielkimi modyfikacjami przetrwały na terenie byłego zaboru rosyjskiego do roku 1945. Na podstawie dekretu Rady Ministrów z 25 września 1945 r. z dniem 1 stycznia 1946 r. zlikwidowano wyznaniowe urzędy stanu cywilnego, powołując na ich miejsce w każdej gminie urzędy państwowe (Dziennik Ustaw, Nr 48, poz. 272-273). Parafia w Tucznej (pow. bialski) została powołana w 1882 r., w miejsce zlikwidowanej parafii w Kodniu. Niedługo potem włączono do niej "uśpione" parafie w Huszczy, Sławatyczach oraz część parafii w Piszczacu i Malowej Górze Siedziba parafii:Tuczna, diecezja lubelska, dekanat bialski Kościół p.w. św. Anny Miejscowości należące do parafii: Boje, Bokinki, Choroszczynka, Chotyłów, Dańce, Dąbrowica Wielka, Dobrynka, Dobromyśl, Dołhobrody, Hanna, Holeszów, Jabłeczna, Janówka, Kąty, Kodeń, Kopytów, Kostomłoty, Kuzawka, Lack, Leniuszki, Liszna, Matysówka, Międzyleś, Okczyn, Olszanki, Parośla, Pawluki, Piszczac, Połoski, Rozbitówka, Sajówka, Sławatycze, Terebiski, Trojanów, Tuczna, Władysławów, Wołoszki, Wólka Kościeniewicka, Wólka Zabłocka, Wyczółki, Zabłoć (Zabłocie), Zagościniec, Zahorów, Zalutyń, Zańków, Zdanówka, Zygmuntów, Żuki Status prawny: urzędy stanu cywilnego i metrykalne - akta metrykalne

obecnie gm. Tuczna, pow. bialski; ZoSIA; baza PRADZIAD; zespół nie został zmikrofilmowany; zmiana liczby jednostek wynika z pomyłek w inwentarzu rozbitego zbioru 113;