dokument: wystawienie świadectwa prawego pochodzenia 1808 (1 j.a.), księga osobistych zapisów mistrza cechu krawców 1803-1831 (1 j.a.)

Cechy były to zawodowe organizacje rzemieślników, do których należeli wszyscy majstrowie chcący uprawiać rzemiosło w mieście. Zasadniczym celem cechów była obrona interesów ich członków przed kupcami oraz przed konkurencją ze strony rzemieślników nie zrzeszonych w cechu a także przed majstrami innych specjalności. Do głównych zadań cechu należało wykształcenie uczniów i czeladników na przyszłych mistrzów cechowych . Niemodlin otrzymał prawa miejskie pod koniec XIII w. Do 1532 r. był własnością księstwa opolskiego, następnie księstwa opolsko-raciborskiego i od 1581 r przeszedł w ręce prywatne. W XIX w. w mieście istniały następujące cechy: połączony cech piekarzy i piernikarzy, rzeźnicy, szewcy, kołodzieje i siodlarze, połączony cech krawców i kuśnierzy, cech stolarzy, bednarzy, kowali, połączony cech ślusarzy i zegarmistrzów, tkaczy i młynarzy. Do najstarszych cechów należeli krawcy i rzeźnicy. Ich artykuły cechowe zatwierdził książe Jan Dobry w 1512 i 1514 roku . Niestety akta cechowe miasta Niemodlina praktycznie nie zachowały się. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska , Opole 2003]