dokumenty: potwierdzenie prawego pochodzenia 1570, 1676, 1796 (4 j.a.), nadanie statutów cechowi krawców w Otmuchowie 1588 (1 j.a.), potwierdzenie nauki zawodu 1806 (1 j.a.)

Cechy były to zawodowe organizacje rzemieślników, do których należeli wszyscy majstrowie chcący uprawiać rzemiosło w mieście. Zasadniczym celem cechów była obrona interesów ich członków przed kupcami oraz przed konkurencją ze strony rzemieślników nie zrzeszonych w cechu a także przed majstrami innych specjalności. Do głównych zadań cechu należało wykształcenie uczniów i czeladników na przyszłych mistrzów cechowych . Otmuchów był najstarszą kasztelanią na Śląsku utworzoną już w XII w. Od 1443 roku do czasów sekularyzacji był własnością biskupów wrocławskich. Na zamku w Otmuchowie znajdowała się rezydencja biskupów. Oni też dbali o rozwój gospodarczy i kulturalny miasta, zatwierdzali przywileje i artykuły cechowe. W 1501 biskup Jakub zatwierdził artykuły cechowe cechu rębaczy mięsa, w 1533 roku tenże biskup zatwierdził artykuły cechowe cechu piekarzy, w 1579 roku biskup Marcin zatwierdził przywileje cechu płócienników i tkaczy, w 1588 roku biskup Andrzej zatwierdził przywileje cechu krawców. W 1619 roku biskup Karol Ferdynand zatwierdził artykuły cechu szewców. W 1760 roku przeprowadzono rewizje dotychczasowych statutów, niektóre z nich zostały uaktualnione. Kolejny przegląd i aktualizacja statutów nastąpiła w 1852 i 1853 roku. Wówczas w Otmuchowie istniały następujące rzemiosła: piekarze, piernikarze i cukiernicy, rzeźnicy, garbarze, szewcy i pantoflarze, rękawicznicy, kuśnierze, siodlarze, stolarze, bednarze, tokarze, garncarze, szklarze, kowale, iglarze, guzikarze, zegarmistrze, farbiarze i mydlarze. Poza 1 j.a., akta cechów miasta Otmuchowa nie zachowały się [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska , Opole 2003]