Akta notariusza Augusta Elsnera w Głubczycach

Sygnatura
45/563/0
Liczba serii
46
Liczba skanów
0

Zawartość:

Akta: Akty notarialne: 1864 - 1907 120 j.a. Pomoce ewidencyjne: Rejestry notarialne: 1872-1900 7 j.a.

Dzieje twórcy:

Podstawą prawną działalności notariatu były ustawy z 1845 r . i 1851 r . , stanowiące o formie kancelarii notarialnej, natomiast rozporządzeniem z dnia 3 stycznia 1849r. utworzono instytucję notariuszy (Notare), jako urzędników państwowych dla sporządzania z mocą dokumentów publicznych wszelkiego rodzaju umów, pełnomocnictw i deklaracji . Wszystkie te ustawy i rozporządzenia ustanowiły nowożytny kształt funkcjonowania notariatu.Notariuszy mianował minister sprawiedliwości, który sprawował także nad nimi nadzór. Notariusze byli bezpośrednimi, niesędziowskimi urzędnikami państwowymi (nichtrichterliche Staatsbeamte) , a zakres terytorialny ich działania ograniczony był do okręgu ziemskiego, dla którego byli ustanowieni. W państwie pruskim liczba notariuszy prowadzących swe kancelarie na obszarze działania sądu I instancji nie była stała lecz była uzależniona od liczby spraw, z jakimi trafiały do nich zainteresowane strony. W miarę potrzeby, stan etatów regulował prezes wyższego sądu krajowego, który mógł przenosić notariuszy w swoim okręgu. Tak zorganizowany notariat przetrwał do 1945 roku. Bezpośredni nadzór nad działalnością notarialną w danym okręgu jurysdykcyjnym sprawował Prezes Wyższego Sądu Krajowego (Oberlandesgerichtpräsident) za pośrednictwem Prezesów Sądów Krajowych (Landgerichtpräsident) . Mieli oni prawo do rewizji ksiąg i rejestrów prowadzonych przez notariuszy, rozstrzygali spory pomiędzy nimi, zażalenia i skargi stron, byli ciałem doradczym jeśli chodziło o przepisy prawne. Również udzielanie urlopów notariuszom, jako urzędnikom państwowym mieściło się w ramach uprawnień nadzorczych. Na czas nieobecności lub choroby ustanawiano zastępcę, którego mianował początkowo Minister Sprawiedliwości, w latach późniejszych Prezes Wyższego Sądu Srajowego. Do obowiązków notariuszy należało: sporządzanie dokumentów tzw. prawa wolnego: kontraktów i innych aktów, poświadczeń urzędowych, jak również sporządzania umów dziedziczenia, darowizny na wypadek śmierci, zrzeczenia się dziedziczenia, spraw dotyczących rozporządzania spadkiem, przeniesienia własności oraz uznania dziecka nieślubnego lub przysposobienia dziecka. Mogli kierować egzekucją lub aukcją, dokonywać opieczętowania lub zdjęcia pieczęci. Uprawnieni byli również do przyjmowania depozytów (papiery wartościowe, kosztowności, pieniądze), sporządzali protesty wekslowe, uwierzytelniali podpisy .Notariusze, jako urzędnicy państwowi nie pobierali wynagrodzenia, utrzymywali się bowiem tylko z opłat pobieranych od stron. Należności z tytułu czynności notarialnych określała osobna taksa . Za swoje usługi pobierano opłaty zgodnie z obowiązującym taryfikatorem i stawką ustawową, w zależności od wysokości przedmiotu sprawy , przy czym wszystkie transakcje finansowe miały być odnotowane w specjalnych księgach i wykazane w sprawozdaniach do urzędu skarbowego (Finanzamt). Jedynie w przypadku stron, którym zgodnie z przepisami ustawy o sądownictwie niespornym przysługiwało tzw. prawo ubogich (Armenrecht), notariusz zobowiązany był do bezpłatnego świadczenia swoich usług.Ustawa z dnia 7 maja 1851r. uregulowała odpowiedzialność porządkową i dyscyplinarną notariuszy . Mówiła również o przebiegu służby sędziowskiej. Wprowadzono wówczas kary typu: upomnienie, nagana, kara pieniężna, a w skrajnych przypadkach zawieszenie lub wydalenie z urzędu. Zajmowały się tym sądy dyscyplinarne (Disciplinargericht). Notariusze zobligowani byli prowadzić rejestry, księgi depozytowe oraz przechowywać akta zgodnie z wydaną instrukcją kancelaryjną (Geschäftsordnung für Notare). Po zakończeniu działalności notariusza, poprzez przeniesienie siedziby, śmierć bądź w razie ustąpienia, wszystkie prowadzone przez niego rejestry i akta miały być zdeponowane we właściwym sądzie obwodowym .Ze względu na brak akt generalnych przy zespołach akt notariuszy powiatu głubczyckiego nie udało się ustalić żadnych faktów z działalności poszczególnych twórców. Jak wynika z Rocznika Sądowego, wiadomo jedynie że w roku 1863, przy Sądzie Powiatowym w Głubczycach (Kreisgericht Leobschütz) działali następujący adwokaci i notariusze: Fischer, Koch, von Kalbacher i König . Z akt Sądu Obwodowego w Głubczycach wynika, że notariusze działający przy tamtejszym Sądzie nie władali językiem polskim i nie sporządzali aktów w takowym. Ze względu na brak akt generalnych przy zespołach akt notariuszy powiatu głubczyckiego, jak również nielicznie zachowany materiał aktowy, nie udało się ustalić żadnych faktów z działalności poszczególnych twórców.

Daty skrajne:

1864-1907

Klasyfikacja:

instytucje ochrony prawa i wymiaru sprawiedliwości

Nazwa twórcy:

Daty:

1864-1907.

Nazwa dawna:

Nazwa obcojęzyczna:

Języki:

polski, niemiecki

Dostępność:

Udostępniany w całości

Ogółem jednostek archiwalnych:

127

Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:

127

Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:

0

Ogółem metrów bieżących

3.85

Ogółem opracowanych metrów bieżących

3.36

Ogółem metrów bieżących bez ewidencji

0.0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0

Ogółem plików :

0

Ogółem rozmiar (w MB):

0.0

Ogółem dokumentów

0

Ogółem spraw

0

Ogółem klas

0

Ogółem jednostek archiwalnych:

0.0

Ogółem metrów bieżących:

0.0

Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:

Nazwa Inwentarz skarbowy Uwagi
indeks geograficzny Tak
elektroniczny inwentarz archiwalny roboczy Nie
inwentarz książkowy zatwierdzony Tak

Inwentarz został wprowadzony do bazy danych IZA 6.0.