Zespół składa się z 359 fotografii zebranych w 35 tematach (jednostkach archiwalnych) przedstawiających architekturę Lwówka Śląskiego w latach 1945-1971. Dokumentują zniszczenia wojenne zabytków miasta oraz ich odbudowę i renowację. Jednostki ułożono według następującej kolejności: 1. Panoramy miasta; 2. Mury miejskie w czasie renowacji; 3. Mała Rotunda podczas renowacji; 4. Wieża Bramy Bolesławieckiej podczas odbudowy i renowacji; 5. Barbakan w czasie renowacji; 6. Ratusz w czasie odbudowy, rekonstrukcji i renowacji; 7. Kościół parafialny Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny; 8. Portal średniowieczny gmachu sądu; 9. Budynek poklasztorny Zakonu Maltańskiego; 10. Browar (słodownia) w trakcie odbudowy; 11. Budynki szkolne; 12. Budynek upamiętniony pobytem Napoleona; 13. Fragmenty Rynku; 14. Fragmenty zniszczonych ulic i rozbiórka zniszczonych domów.

Tadeusz Marian Sierosławski urodził się 2 lutego 1919 r. w Nowym Targu. Jego ojciec był tam nauczycielem gimnazjalnym. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Nowym Targu, a następnie w Żorach, gdzie rodzic przez pewien czas pełnił funkcję dyrektora miejscowego gimnazjum. Po jego śmierci w 1930 r. rodzina przeniosła się do Krakowa. Tu Tadeusz ukończył w 1937 r. szkołę średnią i otrzymał świadectwo maturalne. W 1938 r. zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Studia przerwała II wojna światowa. Podczas wojny pracował m.in. w Polskim Komitecie Opiekuńczym w Złoczowie. W 1944 r. został wcielony do 10 Dywizji Piechoty Wojska Polskiego w Rzeszowie. Po kilku miesiącach został zwolniony ze względu na rozpoznaną gruźlicę. Pomimo choroby Sierosławski organizował gminne placówki Komitetu Opieki Społecznej w rejonie Żywca. Po wojnie w 1946 r. przeniósł się na Dolny Śląsk. Osiadł na stałe we Lwówku Śląskim. Tam się ożenił w 1948 r. Pracował w Powiatowym Komitecie Opieki Społecznej, następnie w gimnazjum, w starostwie powiatowym, w Powiatowej Radzie Narodowej, Państwowym Zakładzie Ubezpieczeń i Rejonie Dróg Publicznych. Mieszkał w domu przy ul. Hanki Sawickiej (obecnie Jana Pawła II) 26. W 1968 r. przeszedł na rentę inwalidzką, dorabiając fotografowaniem. Zmarł 25 czerwca 1986 r. we Lwówku Śląskim i tu został pochowany [cmentarz komunalny, sektor III, rząd 16, grób 10 - https://lwowekslaski.polski-cmentarz.pl/grobonet/start.php?id=detale&idg=4885&inni=0&cinki=1,dostęp: 10.08.2023]. Tadeusz Sierosławski był członkiem Polskiego Towarzystwa Fotograficznego. Był zaangażowany w organizację Społecznego Komitetu Ochrony Zabytków oraz Towarzystwa Miłośników Ziemi Lwóweckiej. Założył w Lwówku tzw. Ośrodek Bułhakowski, mający promować idee fotografii krajoznawczej, głoszone przez nestora polskiej fotografii Jana Bułhaka [Karkonosze – fotografia klasyczna 1945-2021, s. 18 - https://zpaf.pl/site_media/uploads/dokumenty/KARKONOSZE-Fotografia-1945-2021.pdf (dostęp: 10.08.2023)]. W trakcie odbudowy Lwówka inicjował lokalne wystawy fotografii. Propagował rejon lwówecki. W swoich fotografiach pokazywał piękno zabytków i krajobrazu. Oprócz Lwówka fotografował też Karkonosze. Brał udział w licznych konkursach fotograficznych zdobywając nagrody. Zdjęcia, jakie wykonał w Lwówku, stworzyły kronikę fotograficzną miasta od 1945 r. Fotografia była dla niego zarówno pasją, jak i sposobem zarobku. Sierosławski był również autorem wielu tekstów historycznych dotyczących architektury Dolnego Śląska, a zwłaszcza Lwówka [np. Wleń - uroczy zakątek ziemi dolnośląskiej, "Polska Zachodnia" 1948 Nr 41]. Został nagrodzony przez Ministerstwo Kultury i Sztuki za całokształt swojej pracy artystycznej.

Archiwum składa się wyłącznie z negatywów czarno-białych, głównie formatu 60x60 mm, w mniejszym stopniu 36x24 mm. Stan zachowania jest dobry, obróbka chemiczna prawidłowa, jedynie najstarsze negatywy są porysowane, niekiedy nieostre i niedoświetlone. Dwie klatki negatywu są nieostre w stopniu znacznym.