Zespół
Zawartość:
Wszystkie zespoły zawierają księgi aktów notarialnych dotyczących : umów kupna sprzedaży nieruchomości tj. majątków, gospodarstw rolnych, domów, placów, podziałów nieruchomości, darowizn, umów handlowych, dzierżawnych, pożyczek, rozporządzenia na wypadek śmierci, intercyzy przedślubne i inne układy majątkowe między małżonkami, akty plenipotencji, akty pojednawcze, pokwitowania zapłaconych sum należności dłużnych i innych rozliczeń spadkowych i majątkowych, wezwania do zapłaty oraz pomoce ewidencyjne tj. księgi repertoriów notarialnych i skorowidze. Struktura archiwalna zespołów odzwierciedla ich zawartość. Część I inwentarza - Akta notarialne 1918 - 1924, sygn. 1 - 7, 7 j.a. - Repertoria 1918 - 1924, sygn. 8 - 14, 7 j.a. - Skorowidze 1918 - 1923, sygn. 15 - 17, 3 j.a. Część II inwentarza - Akta notarialne 1925 - 1933, sygn. 18 -2 7, 10 j.a. - Repertoria 1925 - 1933, sygn. 28 - 38, 11 j.a. - Skorowidze 1925 - 1933, sygn. 39 - 45, 7 j.a. Część III inwentarza - Repertoria protestów weksli 1931 - 1932, sygn. 46 - 49, 4 j.a.
Dzieje twórcy:
Organizację notariatu w początkowym okresie normowała ustawa notarialna dla Księstwa Warszawskiego z 1808 roku. Wprowadziła ona podział na : pisarzy aktowych ( działających przy Sądzie Apelacyjnych w Warszawie, którzy swoje czynności mogli wykonywać na terenie całego kraju ), rejentów kancelarii ziemiańskiej ( działających przy Trybunałach Cywilnych , wykonujących czynności notarialne w okręgu Trybunału ) i rejentów ( notariuszy ) kancelarii okręgowych ( działających przy Sądach Pokoju i na ich terenie spełniających swoje funkcje ). Ustawy hipoteczne z 1818 r. i 1825 r. zniosły funkcję pisarzy aktowych i zmieniły nazwę notariuszy urzędujących przy hipotekach na rejentów okręgowych. Zwierzchnictwo nad notariatem sprawowała Komisja Rządowa Sprawiedliwości a bezpośredni nadzór odpowiednie sądy. Reforma sądownictwa w Królestwie Polskim przeprowadzona w 1875 r. wprowadziła także w życie rosyjską ustawę notarialną z 1866 r. i na jej podstawie wprowadzono podział notariuszy na urzędujących przy wydziałach hipotecznych sądów okręgowych i sądów pokoju. Notariuszy mianowała Izba Sądowa Warszawska na wniosek Prezesa Sądu Okręgowego. Jako urzędowy wprowadzono język rosyjski. Wyżej wymienione przepisy ( ze zmianami ) obowiązywały do 1934 r., kiedy to na mocy rozporządzenia Prezydenta RP z dn. 27 X 1933 r. wprowadzono jednolite dla całego kraju prawo o notariacie. Określiło ono prawa i obowiązki notariuszy oraz powołało do życia izbę notarialną i radę notarialną. Przepisy te obowiązywały do 1952 r., kiedy to na mocy ustawy z dnia 25 V 1951 r. „ Prawo o notariacie” zlikwidowano prywatne kancelarie notarialne powołując do życia Państwowe Biura Notarialne, działające przy Sądach Powiatowych. Notariusze byli urzędnikami publicznymi, którzy działali w interesie państwa jednocześnie ich działalność miała charakter prywatnoprawny pobierali bowiem wynagrodzenie za wykonywanie określonych czynności.
Daty skrajne:
1918-1933
Klasyfikacja:
Nazwa twórcy:
Daty:
1918-1933.
Nazwa dawna:
Nazwa obcojęzyczna:
Języki:
Dostępność:
Ogółem jednostek archiwalnych:
49
Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:
49
Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:
0
Ogółem metrów bieżących
2.0
Ogółem opracowanych metrów bieżących
2.2
Ogółem metrów bieżących bez ewidencji
0.0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0
Ogółem plików :
0
Ogółem rozmiar (w MB):
0.0
Ogółem dokumentów
0
Ogółem spraw
0
Ogółem klas
0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0.0
Ogółem metrów bieżących:
0.0
Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:
Nazwa | Inwentarz skarbowy | Uwagi |
---|---|---|
elektroniczny inwentarz archiwalny roboczy | Tak | 49 j.a |
inwentarz książkowy zatwierdzony | Tak | 49 j.a.T. 4 cz. 1, 28 j.a., T. 4 cz. 2, 4 j.a , T. 4 cz. 3 |