Zarządzenia i okólniki 1864-1915 sygn. 1-4, Korespondencja ogólna 1867-1915 sygn. 5-7, Nadzór nad gminami 1894-1915 sygn. 8-12, Przesiedlenia na Syberię 1901-1915 sygn. 13, Wykonanie postanowień Komitetu Urządzającego w różnych sprawach (uwierzytelnienie kontraktów, ochrona lasów, pożyczki na urządzenia rolne, wykonanie pomiarów gruntów) 1867-1915 sygn. 14-29, serwituty parafii unickich (prawosławnych) 1865-1904 sygn. 30-31, 32, sprawozdania i wytyczne do sprawozdań 1885-1915 sygn. 34-36, księgi postanowień, decyzje komisarza 1870-1915 sygn. 37-76, Urządzenia rolne poszczególnych osad i wsi 1864-1915 (układ alfabetyczny) sygn. 77-245, Korczewska Kasa zapomogowo-pożyczkowa 1915 sygn. 246, kontrola likwidacji serwitutów 1868-1913 sygn. 247-248, tabele likwidacyjne 1864-1888 sygn. 249-250, raporty dotyczące likwidacji serwitutów 1909-1913 sygn. 251, parcelacja gruntów szlacheckich 1914-1915 sygn. 252-253

Ukaz z 2.III.1864 r. o uwłaszczeniu chłopów w Królestwie Polskim oraz Ukaz o sposobie wprowadzenia w wykonanie nowych Ustaw o włościanach wprowadził niezbędną administrację do przeprowadzenia uwłaszczenia. W każdej guberni powołano od jednej do czterech komisji włościańskich, którym podlegali tzw. komisarze rewirowi, przemianowania następnie na powiatowych. Komisja siedlecka była jedną z 4 powołanych w guberni lubelskiej obok bialskiej, krasnostawskiej i lubelskiej. Powiaty podzielono na rewiry, których liczba zależała od rozległości powiatu oraz liczby osad włościańskich. Rewirem zarządzał komisarz rewirowy. W roku 1867 zlikwidowano rewiry. Na mocy ukazu z 18 listopada 1870 r. (Dziennik Praw Królestwa Polskiego, t. 71, s. 59-64) 145-155) komisje włościańskie przekształcono w gubernialne urzędy do spraw włościańskich. W każdym powiecie ustanowiono jednego komisarza do spraw włościańskich. Komisję bialską zlikwidowano, jej teren podporządkowano komisji, a potem Siedleckiemu Gubernialnemu Urzędowi ds. Włościańskich (gubernia siedlecka istniała w latach 1866-1912). Do rozpatrzenia i jednoosobowej decyzji komisarzy powiatowych pozostawiono: spory między wsią a dworem o to, czy grunty użytkowane przez chłopów podlegają uwłaszczeniu; przyznanie chłopom pustek powstałych z osad zarejestrowanych w 1846 r.; rozgraniczenie gruntów folwarcznych od włościańskich; określenie rodzaju i rozmiarów serwitutów opartych o tablice prestacyjne, kontrakty i inne dokumenty pisemne; przywracanie chłopom cofniętych serwitutów; poświadczenie umów dobrowolnych we wszystkich wyżej wymienionych sprawach. Decyzje komisarzy mogły być zaskarżone do komisji w ciągu 3 miesięcy. W przeciwnym razie nabierały mocy prawnej. W zakresie niektórych spraw komisarz prowadził tylko wstępne rozeznanie i zebrane materiały przesyłał wraz z wnioskiem do komisji. Były to sprawy: przywracanie chłopom pustek lub gruntów zagarniętych przez dwór po 1846 r.; odbudowa pomieszczeń znajdujących się na pustkach, a rozebranych przez dwór lub wypłata odszkodowania za nie; ustalenie wynagrodzenia za cofnięte serwituty, których nie można było przywrócić w tej samej postaci. Na mocy rozporządzeń władz okupacyjnych niemieckich z 5.12. 1916r. kompetencje komisarzy włościańskich i Urzędów do Spraw Włościańskich przekazano naczelnikom powiatów. (Dziennik rozporządzeń dla Generał Gubernatorstwa Warszawskiego nr 25 Rozporządzenie o spełnianiu obowiązków komisarzy włościańskich przez naczelników powiatów, Dziennik rozporządzeń dla Generał Gubernatorstwa Warszawskiego nr 56 Rozporządzenie o właściwości w sprawach włościańskich). Komisarz ds. Włościańskich Powiatu Sokołowskiego podlegał Urzędowi Gubernialnemu Siedleckiemu ds. Włościańskich i nadzorował sprawy agrarne w powiecie sokołowskim jako organ I instancji.

karta A z 1980r H. Faleńska. W 2019 r. poddano fumigacji sygn. 210. Dnia 10.09.2020 r. akta zostały wytypowane do odkażenia w komorze fumigacyjnej AAN w Warszawie. Stwierdzono brak w magazynie j.a. o sygn. 86, 91, 92, 97, 98, 112, 118, 120, 124, 125, 158, 161, 170,171,177,181,229. W 2023 roku stwierdzono brak j.a. o sygn. 97,98,120,124,158,171. ( 6 j.a. ). Pozostałe zostały odnalezione.