Cz. 1 Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1827-1836 sygn. 1-10, Alegaty 1830, 1835 sygn. 11-12, akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1900-1911 sygn. 13-24, alegaty 1900-1905, 1907-1908 sygn. 25-32, akta małżeństw 1916-1925, 1927, sygn.33

Nazwa zespołu umowna. Żydzi w Latowiczu pojawili się w okresie powstania kościuszkowskiego. W 1820 r. było ich 61 osób, w 1861- 138 na 1140 mieszkańców. Przez pewien czas (1837-1899?) Żydzi z Latowicza podlegali żydowskiej gminie wyznaniowej w Mińsku Mazowieckim obejmującej także Siennicę, Cegłów, Iwowe, Jeruzal. W księgach z lat 1906-1910 występują wpisy dotyczące mieszkańców wsi Dębowce, Kuflew, Jeziorek, Latowicz, Lipiny, Waliska, Wężyczyn, Wilgolas. Gminę reprezentował zarząd bożnicy w składzie: rabin, starosta, skarbnik. W gminie Latowicz w miejscowości Chyżyny istniał w czasie II wojny obóz dla Żydów (praca przy regulowaniu koryta rzeki Świder i porządkowaniu pobliskiego terenu). Zachował się cmentarz założony w XIX wieku, brak informacji o synagodze. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Fryderyka Augusta z 23. 02.1809r regulował sposób prowadzenia akta stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego, postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. Dla Żydów obowiązywały dodatkowe postanowienia Rady Administracyjnej z 7.09.1830r wg którego rabini powinni wpisywać po odbyciu obrządku religijnego, informacje do akt stanu cywilnego. Żydzi często nie wywiązywali się z obowiązku sporządzenia akt w ciągu 8 dni od narodzin dziecka. Akt małżeństwa osób wyznania niechrześcijańskiego spisywano w urzędzie tuż po ceromonii zaślubin , w obecności zaślubionych, rabina, 2 świadków. Kontrole powierzono urzędnikom cywilnym. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym. Wobec osób wyznania mojżeszowego wydano wiele dodatkowych przepisów np.. O zapowiedziach (KRS iOPZ 29.12.1825, 26.03.1827, 14.07.1827), o zaprowadzeniu okręgów dozorów bożniczych (RA- 7.09.1830 DzP T. XIII s.147), o prowadzeniu ksiąg wyznań niechrześcijańskich (KU -24.10.1869, 15.01. 1871). Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego. Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez urzędnika sprawowały władze sądowe (do 1901r).

Zmikrofilmowane księgi 1827-1836 mikrofilm nr 304492-304501