Cz.1 Akta urodzeń, małżeństw, zgonów (duplikaty) 1869-1879 sygn. 1-11, Cz.2 Akta urodzeń, małżeństw, zgonów (duplikaty) 1880-1900 sygn. 12-32, akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1829, 1901-1911 sygn. 33, 35-45, dokumenty do małżeństw 1823 sygn. 34, akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1912 -1913 sygn. 46 -47, Akta zbiorowe 1909 [2004] sygn.48, akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1914 -1921 sygn. 49-54, 56, 58, akta zbiorowe do aktów małżeństw 1919 [1979-2017], sygn.55, akta zbiorowe do aktów stanu cywilnego z 1920 [1957-2009], sygn.57, [Duplikat księgi aktów urodzeń, małżeństw, zgonów] 1921-1922, sygn.58-59, 60, Akta zbiorowe do aktów urodzeń 1922-1922 [1948,1999], sygn.60

Parafia Rzymskokatolicka pw. Przemienienia Pańskiego w Łukowie, siedziba- Łuków, ul. Plac Narutowicza 2 (dawny Plac Pijarski), dekanat łukowski Miejscowości w parafii w XIX wieku: Aleksandrów, Andrzejówka, Biardy, Czerśl, Dębowica, Domaszewnica, Gołaszyn, Gołąbki, Gręzówka Stara i Nowa (od 1938 odrębna parafia), Jadwisin, Jeziory, Józefów, Karwacz, Klimki, Krynka, Kryńszczak, Ludwinów, Ławki, Łazy, Łuków, Malcanów, Nurzyna, Poważe, Role, Ryżki, Sięciaszka, Suchocin, Suleje, Strzyżew, Świercze, Szczygły Górne i Dolne, Świdry, Świderki, Turze Rogi, Wagram, Wiatraki, Wójtostwo, Trzaskoniec, Wólka Świątkowa, Zalesie, Zarzecz, Zimnawoda, Żdzar. Pierwotny kościół z 1250 r., W 1254 r. Próba utworzenia w Łukowie biskupstwa. W 1803 r. kościół parafialny spalił się, a nabożeństwa przeniesiono do kościoła bernardynów. W 1859 r. rząd rosyjski zamknął szkoły pijarskie i skasował zakony. Obecny kościół parafialny murowany, wybudowany w latach 1733-1762 kosztem mieszkańców miasta Łukowa i okolic oraz pomocy kasztelana Jana Jezierskiego, staraniem OO. Pijarów. Styl barokowy zbudowany według projektu Sollariego. Ołtarz główny z warsztatu Eliasza Hoffmana. Majstrem budowy kościoła był Kluk, ojciec słynnego przyrodnika Kluka. Księgi metrykalne w parafii od 1810 r. Kronika parafialna od 1904 r. W 1920 r. Erygowano parafię przy Kościele Pobernardyńskim Podwyższenia Św. Krzyża obejmującą miejscowości: Aleksandrów, Dąbie, Dminin, Czerśl, Gołąbki, Jadwisin, Jeziory, Malcanów, Ryżki, Sięciaszka, Świdry, Zalesie, Żdżar i parafię w Zarzecu: Zarzecz, Olszewnica, Kownatki, Strzyżew, Suchocin. Na mocy art. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (Dz. P. K.P. T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym,ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestępstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzających to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC.

Akta z lat 1810-1868 przechowuje AP Lublin zespół 35/1872/0. Akt nie mikrofilmowano