Zespół stanowi prywatne archiwum kpt. Jana Schrama. Zgromadzone materiały odzwierciedlają jego służbę wojskową, życie rodzinne i prywatne. Cztery albumy fotograficzne zostały wykonane przez kpt. Schrama. Spuścizna ta składa się głównie ze zdjęć. Ponadto w zespole występuje 16 fotokopii humorystycznych grafik ze Szkoły Podchorążych w Warszawie z 1922 r. Pochodzą one z okresu, kiedy przebywał w niej Jan Schram. Fotografie dotyczące wojska ukazują żołnierzy Legionów i początkowy okres odrodzonej Rzeczypospolitej w latach 1919-1922. Następnie zaprezentowana jest służba Jana Schrama w 2 pułku lotniczym, 4 pułku lotniczym, 6 pułku lotniczym. Na zdjęciach lotnictwa wojskowego widoczni są oficerowie, żołnierze, różne typy samolotów, lotniska. Ukazane są ćwiczenia, życie codzienne i uroczystości. Nie brak także fotografii dotyczących rodzin wojskowych. Przedstawiają one m.in. wydarzenia z udziałem dzieci i żon oficerów w Skniłowie pod Lwowem. Znaczną część spuścizny stanowi dokumentacja ukazująca Jana Schrama, jego żonę Marię Aurelię i córkę Ludmiłę. Ukazani są oni m.in.: w mieszkaniu, podczas spacerów, wyjazdów wypoczynkowych. Jeszcze innym zagadnieniem tematycznym są zdjęcia przedstawiające wczasowiczów i kuracjuszy w Inowrocławiu, Ciechocinku i Worochcie. Odrębną grupą tematyczną są fotografie Nowaków – rodziny Marii Aurelii Schram żony Jana. Widoczni są na nich jej bracia, siostry oraz dzieci jej rodzeństwa. Niektóre z tych zdjęć pochodzą z początku XX w. - są najstarsze w zespole.

Jan Schram, syn Jana i Ewy z Grodzickich urodził się 20 lutego 1894 r. w Gródku Jagiellońskim. Dzieciństwo spędził w Jarosławiu, tam też uczęszczał do gimnazjum. Jako uczeń należał do Drużyn Bartoszowych. W sierpniu 1914 r. ochotniczo wstąpił do Legionu Wschodniego. Następnie walczył w szeregach 2 pułku piechoty Legionów i II Brygadzie Legionów. W 1919 r. służył w 8 pułku piechoty Legionów. Brał udział w walkach z Ukraińcami w Galicji Wschodniej. Od grudnia 1919 r. do lipca 1920 r., podczas wojny polsko-bolszewickiej, pełnił służbę w szpitalu polowym nr 602. W 1921 r. służył w 7 pułku artylerii polowej. Od listopada tego roku odkomenderowany do 27 pułku piechoty. Od 1 stycznia 1919 r. podporucznik, 1 kwietnia 1921 r. awansowany na porucznika. W 1922 r. ukończył kurs Szkoły Podchorążych w Warszawie, następnie Oficerską Szkołę Obserwatorów Lotniczych w Toruniu. Od lipca 1923 r. służył w 2 pułku lotniczym w Krakowie. W sierpniu 1924 r. przeniesiony do 4 pułku lotniczego w Toruniu. Od lipca 1926 r. pełnił służbę w 6 pułku lotniczym we Lwowie. Dowodził m.in. 63 eskadrą towarzyszącą. 19 marca 1928 r. awansowany do stopnia kapitana. W 1935 r. przeszedł w stan spoczynku. [H. Korczyk, Schram Jan, „Polski Słownik Biograficzny”, tom 35/4 s. 622]. Od 1925 r. żonaty z Marią Aurelią z Nowaków. Mieli córkę Ludmiłę urodzoną w 1926 r. Po zakończeniu służby wojskowej przeprowadził się z rodziną do Jarosławia. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Stronnictwa Ludowego. Był prezesem Powiatowego Zarządu SL w Lubaczowie oraz członkiem Zarządu Okręgu SL w Krakowie. Współorganizował strajk chłopski w sierpniu 1937 r., w powiatach jarosławskim i lubaczowskim. Więziono go za to przez 7 miesięcy. W lutym 1938 r. został członkiem Rady Naczelnej SL. Podczas wojny obronnej 1939 r. jako ochotnik brał udział w obronie Lwowa. W listopadzie 1939 r. był więziony przez Niemców. Od marca 1940 r. działał w Związku Walki Zbrojnej oraz Batalionach Chłopskich. Od końca 1942 r. mieszkał we Lwowie. Był tam od kwietnia do jesieni 1943 r. komendantem BCh okręgu IX (woj. lwowskie, tarnopolskie i stanisławowskie). Następnie wrócił do Jarosławia. Działał tam w SL „Roch” i Delegaturze Rządu na Kraj, która mianowała go konspiracyjnym burmistrzem Jarosławia. Po wkroczeniu Armii Czerwonej w lipcu 1944 r. został tymczasowym burmistrzem Jarosławia. 13 sierpnia tego roku został aresztowany i wywieziony do ZSRR. Więziono go we Lwowie, Charkowie, Riazaniu. W listopadzie 1947 r. wrócił do kraju. W latach 1948-1955 pracował w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Jarosławiu. Zmarł 12 lutego 1968 r. w Jarosławiu, tam został również pochowany. Był odznaczony m.in.: Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, Srebrnym Krzyżem Zasługi. [Ibidem s. 622-623].