Cech Ciesielsko - Kowalski w Kłobucku, w tym: Statut z roku 1937, sygn. 1; Protokoły zebrań cechowych z lat 1929 - 1948, sygn. 2; Księga wpisu majstrów z lat 1875 - 1946, sygn. 3; Księga wpisu czeladników z lat 1875 - 1945, sygn. 4; Księga wpisu uczniów z lat 1872 - 1927, sygn. 5; Księga rachunkowa z lat 1931 - 1948, sygn. 6; Korespondencja z lat 1935 - 1948, sygn. 7.

W Kłobucku, Krzepicach i Przyrowie organizacje cechowe istniały od średniowiecza. Akta cechowe z wymienionych miejscowości zachowały się jednak dopiero od II połowy XIX wieku. W Kłobucku działało kilka cechów. W 1927 roku zostały one zreorganizowane w związku z wejściem w życie nowego prawa przemysłowego (Dz.U. RP Nr 53, poz. 468 z 1927 r.). Na podstawie najstarszych zachowanych akt wiadomo, że już w 1872 roku istniał w Kłobucku Urząd Starszych Zgromadzenia Kowali, od 1927 roku noszący nazwę Cech Kowalsko-Ciesielski w Kłobucku. W 1903 funkcjonował także Urząd Starszych Zgromadzenia Rzeźniczego, który w następnych latach zmienił nazwę na Cech Wędliniarsko-Rzeźniczy w Kłobucku. Oba nadmienione cechy zostały rozwiązane w 1948 roku. W tym samym roku został zlikwidowany Chrześcijański Cech Szewców i Powroźników w Kłobucku. Również w Krzepicach istniało kilka cechów. Akta Cechu Rzeźniczo-Wędliniarskiego zachowały się od 1919 roku (nosił on wtedy nazwę: Urząd Starszych Cechu Rzeźniczo-Wędliniarskiego), a Cechu Szewców - od 1927 roku. Zostały one rozwiązane, podobnie jak i Cechy w Kłobucku, w 1948 roku. W lipcu 1948 roku został zlikwidowany Cech Szewców i Cholewkarzy Żydów w Krzepicach. W tym samym roku prawdopodobnie rozwiązany został Cech Szewców w Mstowie. W lutym 1926 roku został zorganizowany w Przyrowie Cech Rzeźniczo-Wędliniarski (początkowa nazwa: Urząd Starszych Zgromadzenia Rzeźniczego w Przyrowie). Działał on do 1948 roku. W Przyrowie istniał także Cech Stolarski.

Notatkę informacyjną i inwentarz sporządził Waldemar Tyras (1962)