Akta z lat 1905-1917[1929]: postanowienia Zarządu (1 j.a.); rozporządzenia straży (1 j.a.); akta finansowe (8 j.a.); ewidencję ludności (6 j.a.); akta ogólno-organizacyjne (2 j.a.); Akta z lat 1926-1939: Dział finansowo-budżetowy (3 j.a.): kredyt komunalny, zapomogi finansowe, księga sum przechodnich, podatki miejskie; Dział administracyjny (8 j.a.): rejestry mieszkańców miasta; Dział komunalny (3 j.a.): umowy na dzierżawę budynków i gruntów, plany gruntów nabytych przez Zarząd, pożyczka na rozbudowę szkół; Akta z lat 1939-1944: Dział finansowo-budżetowy (2 j.a.): podatek od nieruchomości, budżet; Akta z lat 1944-1950: Dział ogólno-organizacyjny (6 j.a.): posiedzenia MRN i Prezydium, przepisy i zarządzenia ogólne, sprawozdania miesięczne sytuacyjne; Dział finansowo-budżetowy (18 j.a.): budżet, sprawozdania rachunkowe, dochody budżetowe; Dział podatkowy (25 j.a.): podatek miejski, podatek od lokali, podatki drogowe, świadczenia drogowe; Dział administracyjny (6 j.a.): ewidencję ludności, rejestry podlegających obowiązkowi wojskowemu, nieruchomości pożydowskie.

Miasto Radzyń prawa miejskie otrzymało w 1468 r. W wyniku podziału Królestwa Polskiego, dokonanego przez Komitet Urządzający w 1867 r. (Dz. P. K. P. t. 66, s. 279n.), Radzyń znajdował się w powiecie radzyńskim guberni siedleckiej (w latach 1912-1915 - guberni chełmskiej). W okresie międzywojennym - województwo lubelskie, podczas okupacji - dystrykt lubelski. W 1950 r. na mocy ustawy o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz. U. Nr 14, poz. 130) powołano Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Radzyniu Podlaskim. Siedziba miasta - Radzyń. Status prawny - administracja miejska. Ustrój miast w Polsce przedrozbiorowej z reguły opierał się na prawie magdeburskim. Po uzyskaniu przywileju lokacyjnego władza w mieście przechodziła w ręce wójta dziedzicznego. Z czasem powstawała rada miejska reprezentujaca interesy mieszkańców i zależna, w przypadku miast prywatnych, od właściciela miasta. Wraz ze wzrostem znaczenia miast zwiększała się także rola rady miejskiej, co w konsekwencji doprowadziło do konfliktu z wójtem dziedzicznym, kończącego się wykupieniem wójtostwa przez radę. Rada pełniła funkcje administracyjne, ustawodawcze, częściowo - sądowe. Liczba rajców była różna i zależała od wielkości miasta. Na ich czele stał burmistrz, zwykle zmieniający się co kwartał. W okresie Księstwa Warszawskiego w miastach mniejszych władzę sprawował burmistrz wraz z ławnikami i radą municypalną. Podstawę prawną organizacji władz miejskich stanowił dekret księcia Fryderyka Augusta z dn. 23 lutego 1809 r. (Dz. P. K. W. t. I, s. 227-236). Po ustanowieniu Królestwa Polskiego ustrój miasta został oparty na postanowieniach namiestnika z dn. 3 lutego 1816 r. i 30 maja 1818 r. ((Dz. P. K. P. t. I, s. 2-103; t. II, s. 56-65). W 1843 r. urzędy municypalne zostały przekształcone w magistraty. Po upadku powstania styczniowego władze carskie zniosły stosunki dominialne w miastach na mocy ukazu z 1866 r., likwidując zależność miast prywatnych od byłych właścicieli. W 1869 r. przemianowano niektóre mniejsze miasta na osady i podporządkowano je zarządom gmin. W tym okresie magistraty miast ulegają dalszym przekształceniom z organów samorządowych w administracyjne, uzależnione całkowicie od władz zaborczych. W okresie międzywojennym całokształt spraw związanych z organizacją samorządu miejskiego na terenie byłego zaboru rosyjskiego regulował dekret z dn. 4 lutego 1918 r. (Dz.P. R. P. Nr 13, poz. 140) oraz ustawa z dn. 23 marca 1933 r. (Dz. U. Nr 35, poz. 294). Podczas okupacji hitlerowskiej ustała działalność samorządu miejskiego; na czele miasta stał burmistrz komisaryczny. Zarządy miast podporządkowano całkowicie władzom okupacyjnym i zmuszano do pracy na rzecz okupanta. Po wyzwoleniu Krajowa Rada Narodowa wydała w dn. 11 września 1944 r. (Dz. U. Nr 5, poz. 22) dekret o organizacji i działaniu rad narodowych i dekret o organizacji i zakresie działania samorządu terytorialnego w dn. 23 listopada 1944 r. (Dz. U. Nr 14, poz. 74). Na ich podstawie powołano zarządy miejskie jako organy wykonawcze miejskich rad narodowych. W 1950 r. nastąpiła całkowita reorganizacja organów administracji i samorządu, w związku z ustawą o terenowych organach jednolitej władzy państwowej.