1. Sprawy organizacyjne gminy, sygn. 1 (1947-1950); 2. Sprawy osobowe pracowników i członków organów gminy, sygn. 2-5 (1945-1949); 3. Działalność ciał kolegialnych, sygn. 6-12 (1945-1950); 4. Kontrole, sygn. 13-14 (1947-1950); 5. Majątek gminy, sygn. 15-19 (1945-1948); 6. Sprawy budżetowe, sygn. 20-76 (1945-1950); 7. Sprawy podatkowe, sygn. 77-109 (1945-1950); 8. Sprawy oświaty i kultury, sygn. 110-113 (1945-1948); 9. Sprawy socjalne, sygn. 114-120 (1945-1950[51]); 10. Sprawy rolnictwa, sygn. 121-133 (1945-1950); 11. Sprawy przemysłu, handlu i usług, sygn. 134-135 (1945-1947); 12. Sprawy poruczone, sygn. 136-137 (1946-1948); 13. Ewidencje ludności, sygn. 138-145 (1945-1950[51]); 14. Sprawy bezpieczeństwa - świadectwa moralności, sytuacja polityczna, raporty sytuacyjne, pożarnictwo, sygn. 146-154 (1945-1949); 15. Sprawy wojskowe, sygn. 155-162 (1946-1950); 16. Budownictwo, odbudowa, sygn. 163-164 (1946-1950); 17. Przepisy karno porządkowe, sygn. 165 (1945-1946); 18. Akta nieopracowane z lat 1945-1950 [1958], sygn. 166-206 (wojskowe karty ewidencyjne, wnioski o przyznanie prawa własności nieruchomości ziemskiej na Ziemiach Odzyskanych z 1946 r., plany, budżety, sprawozdania miesięczne gazowni miejskiej z lat 1949-1950, wykaz podatników podatku od nieruchomości podlegających daninie narodowej na zagospodarowanie Ziem Odzyskanych z 1946 r., wykazy zalegających w podatkach z 1948r., księga biercza podatku lokalowego z lat 1947-1949; sygn. 166-191; akta osobowe z lat 1945-1948 (1958), sygn. 192-206)

Babimost do drugiej wojny światowej leżał w granicach Niemiec. Podlegał pod Landraturę w Sulechowie. W 1938 r. miasto liczyło 1856 mieszkańców. W dniu 29 stycznia zostało zdobyte przez wojska radzieckie i zgodnie z układami jałtańskimi znalazło się w granicach Polski. Pierwsze powojenne władze stworzyli Rosjanie. Były to komendantury zorganizowane terytorialnie zgodnie z niemieckm podziałem administracyjnym. Komendantura gminna usytuowana w Babimoście podlegała komendanturze powiatowej w Sulechowie. Mając na uwadze polskie struktury administracyjne Babimost znalazł sie w składzie jednostki o nazwie "Tymczasowo pełniące obowiazki Starostwo Pogranicza" z siedzibą w Dąbrówce Wielkopolskiej obejmujące m. in. Trzciel, Zbąszyń, Kargowę, Babimost. 14 marca 1945 r. uchwała Rady Ministrów lokowała miasto w Okręgu Pomorze Zachodnie będącym jednym z czterech okręgów Ziem Odzyskanych. 30 marca Starosta Pogranicza Lucjan Brudło przekazał władze na babimojszczyzną grupie partyjnej PPR organizującej powiat Sulechowsko-świebodziński. 7 lipca 1945 r. uchwałą Rady Ministrów powiat znalazł się w województwie poznańskim. 25 października 1945 r. wojewoda poznański jako okręgowy pełnomocnik rządu dla Ziem Odzyskanych powierzył staroście pow. wolsztyńskiego administrację terenów określonych jako "dawny szczątkowy powiat Babimojski (Restkreis Bomst)". Przyłączone tereny określano w korespondencji jako "obwód babimojski". Starosta w tym okresie występował jako Starosta Powiatu Babimojskiego i Wolsztyńskiego. Ostatecznie Babimost jako miasto niewydzielone podlegalo staroście i Wydziałowi powiatowemu w Wolsztynie. Pierwszy Zarząd Miejski ze Stanisławem piglasem na czele powstał około 20 lutego 1945 r. Z inicjatywy starosty Lucjana Brudło z akceptacją komendantury radzieckiej. W połowie kwietnia burmistrzem został Antoni Kuster delegowany przez PPR w Poznaniu, po nim w końcu czerwca Marian Rylski a następnie Antoni Szostak działacz Stronnictwa Demokratycznego. Organizowali oni pierwsze władze miasta. Obszar gminy wynosił w 1947 r. 3800 ha i zmniejszył się w 1950 r. do 3187 ha. Tuż po wojnie w mieście znajdowało się ok. 1200 tzw. Reichsdeutschów. Po wysiedleniach, samodzielnych ucieczkach, oraz weryfikacjach przeprowadzonych przez władze polskie tylko część pozostała w dawnym miejscu zamieszkania. W mieście obok pozostałych autochtonów osiedlała się ludność napływowa. Zaludnienie w latach 1945-1950 oscylowało w granicach 1400-1600 osób. Miasto wraz ze spalonym przez Rosjan ratuszu straciło ok. 35 % budynków. Specyfiką miasta był rolniczo rzemieślniczy charakter, strukturę ludności charakteryzowała niewielka ilość urzędników i kupców. Dominowała własność prywatna i spółdzielcza. Miasto posiadałoswoje przedsiębiorstwa: Zarząd Nieruchomości Miejskich, Tabor Miejski i Gazownię. W pierwszych powojennych miesiącach głównym zadaniem lokalnej władzy było zabezpieczenie terenu i zebranie poniemieckich zasiewów. Istotnym elementem działalności było pomoc socjalna potrzebującym. Zapewne władze miejskie brały udział w wysiedlaniu Niemców (zachowane spisy wysiadlanych osób). Początkowo w mieście funkcjonowała tylko władza wykonanwcza przy czym dopiero w marcu 1946 r. oficjalną nominację wojewody poznańskiego na tymczasowego burmistrza otrzymał Aleksander Dratwiński. Z incjatywą powstania rad narodowych wychodziły władze wyższe. 31 października wojewoda poznańskiwydal okólnik skierowany do pełnomocników obwodowych zalecający im podjęcie prac celem utworzenia rad narodowych. Rady Narodowe powstałe po ustąpieniu administacji niemieckiej swą osobowość prawną opierały na aktach prawnych wydanych przez Krajową Radę Narodową: ustawę z dnia 11 września 1944 r. [Dz.U.Nr 5 poz. 22] o organizacji i zakresie działania rad narodowych, dekrecie PKWN z 3 listopada 1944 r. [Dz.U. Nr 14 poz. 74] - o organizacji i zakresie działania samorządu terytorialnego, który w części dotyczącej samorzadu i jego nomenklatury powoływał się na odpowiednie artykuły ustawy z 23 marca 1933 r. [Dz.U. RP nr 35 poz. 294] - oczęściowej zmianie ustroju samorządowego. W Babimoście rada powstała stosunkowo późno. 29 lipca 1946 r. w Zarządzie Miejskim zebrała się Tymczasowa Miejska Rada Narodowa. Wybrany został skład prezydium pełniący zgodnie z okólnikiem wojewody funkcję członków Tymczasowego Zarządu . Utworzenie stałej Miejskiej Rady Narodoej porzedziło zebranie międzypartyjne w dniu 27 listopada 1946 r. Wytypowano na nim kandydatów na członków rady. 16 grudnia 1946 r. na pierwszym konstytującym radę zebraniu ślubowało 16 radnych. Rada wybrała burmistrza, 5 osobowe prezydium i 3 osobowy zarząd oraz 3 osobową komisję oświatową. Na kolejnych zebraniach powolano dalsze Komisje: 6 lutego 1947 r. Kontroli Społecznej, 30 lipca Sanitarno-Porządkową, Pożarową, Zbadania Nieużytków i Strat, Od Klęsk Żywiołowych, W Sprawie Odwołań od Podatku Gruntowego, Oszacowania Majątku Miejskiego. 27 grudnia 1948 pod wplywem KG PZPR zmieniono większość składu Rady. Wybrano nowe Prezydium, Komisję kontroli Społecznej i Finansowo-Budżetową. 5 kwietnia wybrano Komisje: Zdrowia i Opieki Społecznej. 12 maja wybrano Mariana Białasa na byrmistrza, funkcję zaczął pełnić w październiku tego roku, w międzyczasie przewodniczący MRN Jan Jaworski. 12 grudnia wybrano komisję drogową, 28 stycznia 1950 r. Komisję Rolną. Aparat wykonawczy Zarządu był stosunkowo skromny. Nie jest znana struktura Zarządu. Nie zachował sie schemat organizacyjny. Z wydatków osobowych za okres październik-grudzień 1945 r. wynika, że pobory pobierali: burmistrz, sekretarz, rachmistrz, maszynistka, trzy biuralistki, praktykant, woźny, polowy, gajowy. Z protokołu kontroli Powiatowego Inspektora Samorządowego z dnia 14 maja 1947 r. wynika, że administracja składał się z burmistrza, sekretarza, rachmistrza, referenta wojskowego, podatkowego, opieki socjalnej, maszynistki, siły pomocniczej, pratykantki i woźnego (zalecano zmniejszenie zatrudnienia). W 1949 r. aparat tworzą jedynie burmistrz, sekretarz i jego zastępca, rachmistrz, kancelistka i maszynistka, woźny i praktykant. Ustawa sejmowa z 1950 r. o jednolitych organach władzy likwidowała samorząd i jego instytucje - burmistrza, zarząd miejski wprowadzając w ich miejsce kolegialny organ władzy Przydium Miejskiej Rady Narodowej.