1. Oblężenia 1813-1814; sygn. 1; 1 j.a. - roszczenia wdowy Borchard z Koszalina (Köslin) i jej syna z tytułu dostaw flauszu dla korpusu oblegającego twierdzę Kołobrzeg (Kolberg). 2. Zaopatrzenie wojsk 1806-1817; sygn. 2-12; 11 j.a. - zaopatrzenie garnizonu szczecińskiego i różnych oddziałów armii francuskiej w żywność i furaż. 3. Inne świadczenia 1807-1828; sygn. 13-22; 10 j.a. - rekwizycje sukna, butów oraz koni. 4. Przemarsze i podwody 1807-1819; sygn. 23-48; 26 j.a. - przemarsz przez Pomorze korpusu marszałka Soulta, przemarsze wojsk fran-cuskich z Magdeburga i Hamburga do Szczecina (Stettin), zaopatrzenie, organizacja podwodów, transport wina i owoców, amunicji z Torgelow do Szczecina, wnioski magistratów o przełożenie lub likwidację miejsca etapowego, zakaz marszałka Davouta eksportu zboża z Księstwa Warszawskiego na Pomorze. 5. Utrzymanie korpusu oficerskiego 1808-1821; sygn. 49-54; 6 j.a. - świadczenia na rzecz generalicji, oficerów i komendantów wojennych Świnoujścia (Swinemünde) i Dobrej Nowogardzkiej (Daber), rachunki z tego tytułu od urzędów i osób prywatnych. 6. Nadzór policyjny 1806-1811; sygn. 55-60; 6 j.a. - powołanie żandarmerii pruskiej, ściganie przez Francuzów przestępców politycznych, ceny artykułów żywnościowych, jarmarki. 7. Obciążenia 1808-1824; sygn. 61-84; 24 j.a. - skargi z powodu ciężarów poniesionych niezgodnie z przepisami. 8. Długi prowincjonalne i komunalne 1806-1827; sygn. 85-87; 3 j.a. - przepisy odnośnie pokrycia świadczeń wojennych z funduszu prowincjonalnego, rozliczanie długów komunalnych, zwrot pożyczki zaciągniętej przez stany pomorskie. 9. Konwencje i traktaty pokojowe 1806-1808; sygn. 88-89; 2 j.a. - utrzymanie jeńców pruskich. 10. Sprawy likwidacyjne 1807-1823; sygn. 90-107; 18 j.a. - wykazy dostaw i świadczeń na rzecz armii francuskiej, reklamacje u władz francuskich z powodu dostaw zboża, raporty i rachunki miast: Darłowa (Rügenwalde), Miastka (Rummelsburg), Reska (Regenwalde), Sławna (Schlawe), Stargardu Szczecińskiego (Stargard i/P.). 11. Finanse i kasa 1807-1824; sygn. 108-183; 76 j.a. - rozliczenia z tytułu dochodów i wydatków kasy wojennej prowincji, udział niektó-rych powiatów, zarządów domen oraz miast w świadczeniach pieniężnych prowincji z tytułu nadzwyczajnego podatku na utrzymanie twierdzy w Szczecinie. 12. Rachunki 1798-1842; sygn. 184-206; 23 j.a. - dowody wydatków na terenie całej prowincji, rozchody i dochody pomorskiej kasy wojennej. 13. Różne 1806-1814; sygn. 207-227;21 j.a. - formalności związane z dostawami w naturze dla armii francuskiej, raporty o dostarczanym zbożu, o uiszczonych podatkach, dostawa owsa, kwaterunki, utrzymanie aresztantów w Bramie Berlińskiej w Szczecinie, wyburzenie budynków leżących na terenach fortecznych przed bramą Panieńską, flota szwedzka koło Jasienicy, przekazanie administracji magazynów przez urzędników francuskich urzędnikom pruskim.

Po klęsce w wojnie z Francją w 1806 r. Prusom narzucono kontrybucję w wysokości 140 mln. franków. Do czasu uiszczenia tej sumy oddziały francuskie miały okupować tereny wschodnich prowincji pruskich. Pomorze musiało zapłacić przeszło 20 mln. franków (5,5 mln. talarów). Do 1807 r. prowincja uiściła ok. 3 mln. talarów. W maju 1807 r. na sejmie prowincjonalnym ustanowiono komisję do spraw świadczeń wojennych, reprezentującą stany pomorskie wobec Kamery Wojenno-Skarbowej i władz okupacyjnych. Zadaniem Komisji był nadzór nad dalszą spłatą długów i maksymalne obniżenie wysokości kontrybucji. Ostateczne porozumienie francusko-pruskie w sprawie długów wojennych podpisano w listopadzie 1808 r. Wkrótce po tym nastąpiła ewakuacja wojsk napoleońskich z okupowanych terenów, garnizony francuskie pozostały jedynie w twierdzach w Głogowie, Kostrzyniu i Szczecinie. Po odejściu zasadniczych sił francuskich do rozliczenia pozostały jeszcze długi wojenne z tytułu świadczeń na rzecz armii okupacyjnej dołączone do kontrybucji. W grudniu 1810 r. Stany Pomorskie powołały Komitet do Spraw Regulacji Długów Wojennych i Rachunków (Kommitee zur Regulierung des Kriegsschuldenwesens und dessen Rechnungslegung). Jego zadaniem było przyjmowanie i sprawdzanie wszystkich rachunków z tytułu świadczeń pieniężnych i w naturze. Przewodniczącym Komitetu został jeden z radców rejencyjnych. Ostatecznie sprawami regulacji długów wojennych poszczególnych prowincji pruskich zajęła się utworzona w lipcu 1812 r. w Berlinie Generalna Komisja Do Spraw Regulacji Prowincjonalnych i Komunalnych Długów Wojennych (Generalkommission zur Regulierung der Provinzial- und Kommunalkriegsschulden). Powołała ona do swego składu czterech przedstawicieli stanów pomorskich, działających odtąd jako Komisja do Spraw Długów Wojennych Pomorza (Kriegsschuldenkommission für Pommern). Reprezentantem komisji na terenie prowincji był Komisarz w Sprawach Długów Wojennych Prowincji (Kommissarius in Provinzial- Krieges- Schulden- Angelegenheiten). W październiku 1815 r. rozwiązano Komisję i urząd Komisarza, przekazując ich kompetencje Deputacji Policyjnej Rejencji Pomorskiej. W 1831 r. regulację długów wojennych przejął Wydział Stanowy Starego Pomorza Przedniego (Altpommersche Landstube). Akta przekazano do archiwum szczecińskiego w 1911 r. W 1944 r. zespół został wywieziony do Mierzęcina. Bezpośrednio po wojnie zespół uległ poważnemu zniszczeniu. Wrócił do magazynów archiwalnych w złym stanie zachowania, stanowiąc około 10 % stanu przedwojennego.