1. Akta dotyczące ochrony zabytków 1927-1944; 6 j.a.- narodowy wykaz dzieł sztuki wraz z listą dzieł sztuki ze zbiorów prywatnych z terenu Pomorza, przygotowaną w związku z nowelizacją tego pierwszego (sygn.1), korespondencja z 1940 r. w sprawie poszukiwań dzieł sztuki niemieckiej w zbiorach muzealnych państw będących z Niemcami w stanie wojny (sygn. 2), korespondencja z lat 1942-43 w sprawie sporządzenia wykazu zabytków i wykazy zabytków architektury będących pod opieką i nadzorem Urzędu z terenu powiatów Człuchów (Schlochau), Złotów (Flatow), Wałcz (Deutsch Krone), Piła-miasto (Schneidemühl), powiatu nadnoteckiego (Netzekreis), Drawsko (Dramburg) i Szczecinek (Neustettin), sygn. 3; korespondencja dot. rozpoczętej w połowie lat 30. inwentaryzacji pomorskiego budownictwa wiejskiego, sygn. 4 i 5; spis akt zgromadzonych w registraturze Urzędu Ochrony Zabytków, sporządzony w początkach lat 40. sygn. 6; 2. Akta zabytków 1934-1944; 15 j.a.- korespondencja w sprawie restauracji i zabezpieczenia przed skutkami działań wojennych dzieł sztuki i zabytkowych budowli 3. Fotografie 35 j.i. - fotografie wykonane przed 1945 r. różnych obiektów zabytkowych z obszaru Prowincji Pomorskiej w jej granicach z okresu po 1938 r. oraz dwie jednostki zawierające zdjęcia zabytków spoza Prowincji Pomorze.

W 1835 r. rozkazem gabinetowym Fryderyka Wilhelma III powołano przy Ministerstwie Spraw Religijnych, Nauczania i Medycznych sekcję ochrony zabytków. Następnym krokiem było utworzenie w 1843 r. przez Fryderyka Wilhelma IV urzędu Konserwatora Zabytków Państwa Pruskiego, na czele którego stanął Ferdinand von Quast (1807–1877). W 1887 r. opracowano plan wprowadzenia urzędów konserwatorskich na szczeblu prowincji. Dopiero w 1894 r. z inicjatywy nadprezydenta prowincji Pomorze, Wydział Prowincjonalny powołał Hugona Lemckego (1835–1925) na prowincjonalnego konserwatora zabytków (Provinzialkonserwator für Provinz Pommern). Utworzono również Prowincjonalną Komisję do Badania i Ochrony Zabytków na Pomorzu (Provinzialkommission zur Erforschung und Erhaltung der Denkmäler in der Provinz Pommern). Celem wspomnianej komisji było przede wszystkim badanie i zabezpieczanie historycznych zabytków Pomorza oraz rozbudzanie w społeczeństwie zrozumienia dla znaczenia i kulturowej wartości zabytków i potrzeby ich ochrony. Konserwator zabytków był doradcą komisji, a zarazem spełniał funkcje wykonawcze. Kadencja konserwatora podobnie jak członków Komisji trwała sześć lat. Lemcke pełnił swoje obowiązki przez kilka kadencji honorowo nie pobierając wynagrodzenia. Jego następcą od 1924 r. został Julius Kohte, który był konserwatorem do 1931 r. Wraz objęciem tego stanowiska przez Franza Balkego, kustosza ówczesnego Prowincjonalnego Muzeum Pomorskiej Starożytności (od 1934 r. Pomorskie Muzeum Krajowe), nastąpiła zmiana charakteru urzędu Konserwatora Prowincjonalnego. Z honorowego stał się on urzędem samodzielnym z określonym wynagrodzeniem. Po przejęciu władzy przez nazistów Prowincjonalne Komisje do Badania i Ochrony Zabytków zostały rozwiązane, a ich kompetencje przekazano nadprezydentom prowincji. Powstał wówczas Urząd Ochrony Zabytków (Denkmalamt), z prowincjonalnym konserwatorem na czele w ramach wydziału kultury urzędu nadprezydenta (Abteilung 6, Kulturpflegeabteilung). Od 1936 do 1945 r. stanowisko konserwatora pełnił Paul Viering. Urząd Ochrony Zabytków wraz z aktami i bogatą dokumentacją fotograficzną (22 tys. negatywów) został na początku 1945 r. ewakuowany do zamku Schmuggerów w powiecie Anklam. Obecnie materiały te przechowywane są w Landesarchiv w Greifswaldzie, Rep. 55, 870 j.a. i około 8 tys. fotografii. Natomiast znajdujące się w AP w Szczecinie akta zostały przejęte po 1945 r. prawdopodobnie wraz z zespołem Naczelnego Prezydium Prowincji Pomorskiej.

W Landesarchiv w Greifswaldzie, Rep. 55, 870 j.a. i około 8 tys. fotografii.