1. Organizacja i zarządzanie 1950-1971; 34 j.a. 1.1. Statuty Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego 1959-1971; 1 j.a. 1.2. Struktura organizacyjna 1968-1968; 1 j.a. 1.3. Instrukcje i regulaminy wewnętrzne 1956-1965; 2 j.a. 1.4. Zarządzenia i wytyczne 1954-1966; 12 j.a. 1.5. Kontrole 1957-1962; 5 j.a. 1.6. Inwestycje 1958-1960; 1 j.a. 1.7. Nadzór nad niższym szczeblem 1964-1966; 3 j.a. 1.8. Szkolenia i kursy 1959-1967; 7 j.a. 1.9. Ankiety personalne 1964-1964; 1 j.a. 1.10. Akta osobowe 1950-1952; 1 j.a. 2. Organy władzy i jednostki organizacyjne PTTK 1948-1990; 106 j.a. 2.1. Walne Zjazdy Delegatów 1950-1972; 6 j.a. 2.2. Zarząd Główny 1962-1964; 1 j.a. 2.3. Walne zjazdy Okręgu i Okręgowe konferencje delegatów 1956-1972; 5 j.a. 2.4. Zarząd Okręgu w Szczecinie 1949-1968; 7 j.a. 2.5. Okręgowa Komisja Rewizyjna w Szczecinie 1958-1963; 2 j.a. 2.6. Komisje 1953-1990; 61 j.a. 2.6.1. Komisja Turystyki Pieszej 1958-1971; 6 j.a. 2.6.2. Komisja Turystyki Narciarskiej 1961-1965; 1 j.a. 2.6.3. Komisja Krajoznawcza 1954-1965; 2 j.a. 2.6.4. Komisja Turystyki Kajakowej 1958-1990; 5 j.a. 2.6.5. Komisja Przewodnicka 1961-1967; 5 j.a. 2.6.6. Komisja Turystyki Motorowej 1959-1971; 15 j.a. 2.6.7. Komisja Turystyki Żeglarskiej 1962-1966; 5 j.a. 2.6.8. Komisja Kół Zakładowych 1956-1965; 2 j.a. 2.6.9. Komisja Opieki nad Zabytkami 1956-1967; 3 j.a. 2.6.10. Komisja Młodzieżowa 1959-1973; 4 j.a. 2.6.11. Komisja Turystyki Górskiej 1955-1972; 6 j.a. 2.6.12. Komisja Ochrony Przyrody 1955-1966; 2 j.a. 2.6.13. Komisja Turystyki Kolarskiej 1953-1967; 3 j.a. 2.6.14. Komisja Turystyki Podwodnej 1960-1965; 1 j.a. 2.7. Oddziały PTTK w województwie 1948-1974; 6 j.a. 2.8. Koła i kluby 1957-1967; 6 j.a. 2.9. Rada Zakładowa. Związki zawodowe 1955-1964; 4 j.a. 2.10. Zespół partyjny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej 1961-1965; 1 j.a. 2.11. Narady robocze 1967-1967; 1 j.a. 2.12. Spotkania z ludnością 1968-1968; 1 j.a. 2.13. Wojewódzki Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki 1961-1963; 2 j.a. 2.14. Inne organy wojewódzkie związane ze sportem i turystyką 1964-1966; 3 j.a. 3. Plany 1952-1970; 44 j.a. 3.1. Plany ogólne w zakresie turystyki i sportu 1952-1966; 7 j.a. 3.2. Plany Zarządu Okręgu 1954-1970; 29 j.a. 3.2.1. Plany działalności i plany pracy 1957-1970; 12 j.a. 3.2.2. Plany finansowo-techniczne i gospodarcze 1954-1963; 13 j.a. 3.2.3. Plany budżetowe oraz plany zatrudnienia 1958-1964; 4 j.a. 3.3. Plany oddziałów i kół 1958-1967; 8 j.a. 3.3.1. Plany działalności i rozwoju 1964-1966; 3 j.a. 3.3.2. Plany finansowe 1958-1967; 3 j.a. 3.3.3. Plany zatrudnienia i szkoleń 1959-1965; 2 j.a. 4. Sprawozdania 1954-1974; 80 j.a. 4.1. Sprawozdania Zarządu Głównego 1954-1964; 5 j.a. 4.2. Sprawozdania ogólne w zakresie turystyki i sportu 1957-1971; 17 j.a. 4.3. Sprawozdania Zarządu Okręgu w Szczecinie 1956-1974; 45 j.a. 4.3.1. Sprawozdania z działalności 1956-1974; 23 j.a. 4.3.2. Sprawozdania z inwestycji i remontów 1959-1968; 5 j.a. 4.3.3. Sprawozdania z eksploatacji obiektów turystycznych 1957-1969; 7 j.a. 4.3.4. Sprawozdania finansowe 1959-1970; 2 j.a. 4.3.5. Analizy ekonomiczne 1959-1963; 4 j.a. 4.3.6. Sprawozdania inne 1962-1966; 4 j.a. 4.4. Sprawozdania oddziałów 1962-1970; 9 j.a. 4.5. Sprawozdania innych okręgów PTTK 1963-1964; 4 j.a. 5. Budżety 1957-1967; 28 j.a. 5.1. Budżety Zarządu Okręgu 1957-1966; 11 j.a. 5.2. Budżety oddziałów 1962-1967; 17 j.a. 6. Bilanse 1946-1968; 86 j.a. 6.1. Bilanse Zarządu Okręgu 1951-1967; 36 j.a. 6.2. Bilanse oddziałów 1946-1968; 50 j.a. 7. Monografie i wydawnictwa 1950-1979; 40 j.a. 7.1. Opracowania dotyczące PTTK, turystyki, krajoznawstwa, zabytków i in. 1953-1979; 29 j.a. 7.2. Biuletyny PTTK 1956-1965; 4 j.a. 7.3. Wycinki prasowe 1950-1964; 7 j.a. 8. Działalność statutowa 1948-1987; 70 j.a. 8.1. Dziedziny turystyki kwalifikowanej 1953-1983; 10 j.a. 8.2. Współpraca z innymi instytucjami 1961-1965; 3 j.a. 8.3. Kalendarze imprez turystycznych 1963-1966; 5 j.a. 8.4. Regulaminy i informatory imprez turystycznych 1956-1965; 4 j.a. 8.5. Rajdy, zloty i inne imprezy turystyczne 1954-1987; 32 j.a. 8.6. Obchody okolicznościowe 1948-1966; 6 j.a. 8.7. Szlaki turystyczne 1953-1963; 8 j.a. 8.8. Inne aspekty działalności 1962-1962; 2 j.a.

Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze (PTTK) powstało 17 grudnia 1950r. na bazie dwóch wcześniej istniejących organizacji krzewiących turystykę oraz poznawanie walorów swego kraju: Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (PTT) oraz Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTKraj.) . Do celów statutowych PTTK należało budzenie umiłowania kraju ojczystego i regionu, rozwijanie turystyki i krajoznawstwa we wszystkich formach, zaznajamianie społeczeństwa z przyrodą, historią, kulturą i gospodarką kraju, szerzenie kultury turystyki i wypoczynku, ochrona przyrody, krajobrazu i zabytków, zaznajamianie turystów zagranicznych z przyrodą, historią, kulturą Polski. Cele te PTTK realizowało (i realizuje) poprzez: zrzeszanie osób uprawiających i organizujących turystykę, organizowanie i obsługę imprez turystycznych, kształcenie przewodników, ustanawianie i nadawanie odznak turystycznych, zakładanie i prowadzenie muzeów, bibliotek, prowadzenie działalności wydawniczej, wyznaczanie i utrzymywanie szlaków turystycznych, działalność gospodarczą w zakresie utrzymywania, eksploatacji i budowy bazy noclegowej, prowadzenie wypożyczalni sprzętu turystycznego, produkcję i sprzedaż pamiątek, wydawnictw, sprzętu turystycznego . Władzami PTTK były: Walny Zjazd Delegatów (później określany jako Zjazd Krajowy), Zarząd Główny, Główna Komisja Rewizyjna oraz Główny Sąd Koleżeński. Ich kadencja trwała cztery lata (wcześniej - wg statutu z 1959 r. - dwa lata). Najwyższą władzą był Walny Zjazd Delegatów (zwyczajny bądź nadzwyczajny), który wybierał członków pozostałych organów władzy. Walny Zjazd tworzyli delegaci wybrani przez Okręgowe Zjazdy Delegatów Oddziałów oraz na plenarnych zebraniach komisji statutowych. Zarząd Główny kierował działalnością pomiędzy zjazdami walnymi. W skład Zarządu wchodziły także komisje statutowe . Główna Komisja Rewizyjna kontrolowała całość działalności programowo-organizacyjnej, a szczególnie finansowo-gospodarczą Towarzystwa, nadzorowała prace komisji rewizyjnych niższych szczebli. Główny Sąd Koleżeński orzekał w stosunku do członków władz naczelnych i okręgowych, rozstrzygał spory dotyczące członków władz naczelnych, rozpatrywał odwołania od orzeczeń sądów koleżeńskich oddziałów. Zanim nastąpiło zjednoczenie dwóch stowarzyszeń turystycznych, na ziemiach zachodnich i północnych Polski po zakończeniu II wojny światowej zaczęły się tworzyć podwaliny pod turystykę. Początkowe trudne warunki zagospodarowywania i zasiedlania nie sprzyjały oczywiście myśleniu o rozwoju turystyki i krajoznawstwa, gdyż było wiele innych pilniejszych potrzeb. Kwestie turystyki i wczasów leżały wówczas w gestii Wydziału Komunikacji Urzędu Wojewódzkiego Szczecińskiego, istniała ponadto komórka turystyczna przy Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych oraz komórka zajmująca się wycieczkami przy Kuratorium Oświaty. W latach 40. rozpoczęła działalność w Szczecinie także placówka „Orbisu”, a sieć własnych schronisk uruchamiała również Liga Morska. W Szczecinie w tym okresie działała sekcja alpinizmu PTT, lecz była ona organizacyjnie związana z Poznaniem. Ponadto spośród związków sportowych w mieście działał Polski Związek Kajakowy. Pomorze Zachodnie z racji swego nizinnego charakteru znalazło się w kompetencjach i zainteresowaniu Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, które już w 1946 r. zaczęło tworzyć swoje pierwsze oddziały terenowe. Jako pierwszy, 15 czerwca 1946 r. powstał oddział PTKraj. w Stargardzie, a następny, 23 sierpnia, w Szczecinie (Oddział PTKraj. Szczecin-Miasto) . Jego siedziba mieściła się na Placu Batorego 2. Kolejne oddziały powstały w Kołobrzegu, Połczynie-Zdroju, Słupsku, Kamieniu Pomorskim i Międzyzdrojach. Choć nie było ku temu podstaw organizacyjnych ani prawnych, początkowo oddział w Szczecinie z racji ulokowania w mieście wojewódzkim zajmował pozycję ważniejszą od innych i pełnił niejako funkcję zarządu okręgu. Nieformalny Zarząd Okręgowy PTKraj. w Szczecinie powstał zatem z pierwotnego oddziału, po czym zorganizowano właściwy oddział PTKraj, co miało miejsce w maju 1947 r. W Szczecinie w sierpniu 1947 r. odbył się z inicjatywy władz naczelnych ogólnopolski kurs szkoleniowy, a w dniach 27-30 maja 1948 r. również drugi po zakończeniu wojny ogólnopolski zjazd delegatów PTKraj. Obydwa te wydarzenia miały duże znaczenie propagandowe i dla wielu działaczy z Polski były pierwszą okazją do zwiedzenia Szczecina. Z kolei 5 maja 1948 r. w ramach oddziału utworzone zostało Koło Przewodników . 13 stycznia 1949 r. powołany został nowy skład władz okręgu – prezesem został inż. Tadeusz Janiszewski, dyrektor okręgowy kolei państwowych w Szczecinie, wiceprezesami Władysław Łasisz, kurator Okręgu Szkolnego w Szczecinie, inż. Jan Amon, naczelnik Wydziału Komunikacji w Urzędzie Wojewódzkim i Czesław Piskorski , a sekretarzem Bolesław Czwójdziński . W Zarządzie Okręgowym powołano wtedy wydziały: organizacyjny, turystyczny, kół krajoznawczych młodzieży szkolnej i akcji krajoznawczej. W 1950 r., po wyjeździe Janiszewskiego do Warszawy, nowym prezesem zarządu okręgu został Jan Amon, a wiceprezesem Czesław Piskorski. Prezydium Zarządu Głównego PTTK realizując uchwały zjazdu połączeniowego (17 grudnia 1950 r.) powołało do życia w I kwartale 1951 r. 17 okręgów PTTK (zgodnie z obowiązującym podziałem administracyjnym na województwa). Pokłosiem zjednoczenia PTKraj. i PTT w skali kraju był zjazd organizacyjny w Szczecinie w dniu 11 marca 1951 r. Do władz nowego Zarządu Okręgu PTTK w Szczecinie weszło wtedy wielu nowych działaczy. Prezesem został Władysław Kilanowski, działacz „Samopomocy Chłopskiej”, a wiceprezesami Rudolf Auch (reprezentujący szkolnictwo) i Antoni Czerniewicz (związki zawodowe). Zmiany personalne oddawały nowe zadania stojące przed Towarzystwem – włączenie do ruchu krajoznawczego młodzieży, ludności wiejskiej oraz załóg zakładów pracy. W większości okręgów do końca 1951 r. powstały też pierwsze okręgowe komisje społeczne . Okręgi PTTK pokrywały się z obszarami województw i nie posiadały wówczas osobowości prawnej. Władze okręgu stanowiły: Okręgowy Zjazd Delegatów Oddziałów, Zarząd Okręgu, Okręgowa Komisja Rewizyjna. Ich kadencja trwała 4 lata. Najwyższą władzą był Okręgowy Zjazd Delegatów Oddziałów (wcześniej – Walny Zjazd Okręgu). Brali w nim udział delegaci oddziałów i komisji statutowych okręgu. Do jego kompetencji należało uchwalanie wytycznych dotyczących rozwoju działalności, rozpatrywanie i zatwierdzanie sprawozdań organów władzy (Zarządu, Okręgowej Komisji Rewizyjnej), wybory członków organów władzy oraz delegatów na Walny Zjazd Delegatów (ogólnopolski). Zarząd Okręgu kierował pracą PTTK na terenie okręgu w okresie między zjazdami, składał się z 15-25 członków wybranych przez Okręgowy Zjazd Delegatów Oddziałów (OZDO). Zarząd wybierał z kolei prezydium (5-11 os.). Koordynował pracę oddziałów, przeprowadzał ich kontrole, prowadził bezpośrednią działalność usługową i gospodarczą. Przy zarządzie działały komisje statutowe, zajmujące się poszczególnymi dyscyplinami turystyki kwalifikowanej (komisje turystyki kwalifikowanej) oraz dziedzinami krajoznawstwa (komisje problemowe). Okręgowa Komisja Rewizyjna składała się z 9-11 członków wybranych przez OZDO. Do jej kompetencji należało prowadzenie kontroli działalności PTTK na terenie okręgu przynajmniej raz do roku (szczególnie w zakresie finansowo-gospodarczym) oraz nadzór nad działalnością oddziałowych komisji rewizyjnych. Mogła też występować do Zarządu Głównego z wnioskiem o zawieszenie Zarządu Okręgu, występować z wnioskiem o zwołanie plenarnego posiedzenia Zarządu Okręgu lub nadzwyczajnego OZDO. Przy Zarządzie Okręgu działała Rada Zakładowa, która była organem samorządu robotniczego. Pracownicy etatowi PTTK należeli do Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych. Ponadto przy Zarządzie Okręgu działał także zespół partyjny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Niższym szczeblem organizacji PTTK były oddziały (terenowe, zakładowe, środowiskowe, np. wojskowe lub studenckie), powstające za zgodą Zarządu Głównego. Podstawową i obowiązkową formą działalności turystycznej i krajoznawczej każdego oddziału PTTK pozostają do dziś koła: zakładowe, środowiskowe (skupiające ludzi należących do określonego środowiska lub do wolnych zawodów), terenowe, uczelniane (skupiające młodzież akademicką, pracowników naukowych i administracyjnych uczelni), wojskowe i szkolne (szkolne koła krajoznawczo-turystyczne, SKKT). Członkiem oddziału PTTK można zostać tylko przez przynależność do koła. Obok kół funkcjonują także kluby specjalistyczne, które grupują (dobrowolnie) członków oddziału uprawiających te same dyscypliny turystyki (np. górska, kajakowa, kolarska) i krajoznawstwa. W 1950 roku powołano Biuro Obsługi Turystów (BOT), które miało swą placówkę w Bramie Portowej. Był to jednak okres pewnego zastoju w turystyce., co wynikało z sytuacji politycznej i międzynarodowej. Na terenie województwa działały wtedy cztery oddziały: w Stargardzie, Kamieniu Pomorskim, Myśliborzu i Połczynie-Zdroju. W 1952 r. nowym prezesem Zarządu Okręgu został Markus Latajner (Kaul), a wiceprezesem Czesław Piskorski. W 1954 r. w Szczecinie funkcjonowały następujące okręgowe komisje turystyki: wodnej, pieszej (nizinnej), kolarskiej, motorowej, górskiej i narciarskiej, ponadto komisje problemowe: zabytków i ochrony przyrody (później podzielona na dwie), krajoznawcza, wiejska (współpraca z „Samopomocą Chłopską”, kierowanie pracą 10 powiatowych komisji turystyki wiejskiej), młodzieżowa (współpraca ze Związkiem Młodzieży Polskiej i harcerstwem) oraz sekcja alpinizmu. Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 8 marca 1952 r. został z dniem 1 maja tego roku powołany Zarząd Urządzeń Turystycznych (ZUT) PTTK, celem wyodrębnienia działalności gospodarczej, której prowadzenie siłami społecznymi było już niemożliwe. Jego pierwszym dyrektorem był Antoni Czerniewicz. ZUT był wydzielonym przedsiębiorstwem opartym na wewnętrznym rozrachunku gospodarczym. Zajmował się obiektami noclegowymi, ich wyposażeniem i przygotowaniem do sezonu. Jego nazwa zmieniała się w przeciągu lat kilkukrotnie – od 1958 r. było to Szczecińskie Przedsiębiorstwo Urządzeń Turystycznych (SzPUT), od 1961 - Szczecińskie Zakłady Eksploatacji Obiektów Turystycznych (SZEOT), a od początku 1962 - Biuro Usług Turystycznych (BUT). Liczba członków PTTK w Okręgu rosła z roku na rok – w 1953 r. wynosiła 1365 osób, w 1954 – 2850, a w 1956 – już 3856. W połowie 1957 r. Okręg Szczeciński obejmował 8 oddziałów, 92 koła oraz 4237 członków. W 1954 r. powstało przy Szczecińskim Oddziale PTTK pierwsze w województwie Biuro Obsługi Ruchu Turystycznego (BORT). Następne utworzono przy oddziałach w Świnoujściu i Stargardzie. Pod koniec 1955 r. powstał przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej Wojewódzki Komitet Turystyki. W jego skład weszli liczni działacze PTTK. Zajmował się głównie kwestiami wczasowo-wypoczynkowymi. W październiku 1956 r. miała miejsce pierwsza sesja PWRN poświęcona turystyce i wczasom, co stało się później normą. W drugiej połowie lat 50. zaczęło upowszechniać się budownictwo letniskowe, turystyka motorowa i namiotowa. W związku z rozluźnieniem sytuacji politycznej, pojawił się ruch zagraniczny, głównie z Niemiec i Skandynawii (początkowo było to kilka tys. osób rocznie). 24 lutego 1961 r. powołana została Okręgowa Komisja Przewodnicka jako komisja egzaminacyjno-kwalifikacyjna. Miało to związek z tym, że w 1960 r. przewodnicy po raz pierwszy otrzymali uprawnienia państwowe (wcześniej funkcje te pełnili przodownicy). Na początku 1963 r. przy Zarządzie Okręgu działało 14 komisji społecznych, w tym osiem turystyki kwalifikowanej: pieszej, kolarskiej, kajakowej, motorowej, żeglarskiej, podwodnej, górskiej, narciarskiej, oraz sześć komisji problemowych: kół zakładowych, przewodnicka, krajoznawcza, opieki nad zabytkami, młodzieżowa, ochrony przyrody. Prezesem Zarządu Okręgu w 1965 r. był Kazimierz Tandej, wiceprezesami Zbigniew Czerniawski i Henryk Matuszak. W kadrze Okręgu PTTK było wówczas 76 społecznych opiekunów zabytków , 123 strażników ochrony przyrody , 301 przodowników i instruktorów turystyki kwalifikowanej, 398 przewodników oraz 1940 organizatorów turystyki (głównie w zakładach pracy). Z dniem 1 października 1963 r. powołano w każdym okręgu PTTK Biuro Ekonomiczno-Finansowe (BEF), które przejęło funkcje Biura Usług Turystycznych oraz częściowo samego Zarządu Okręgu. Biuro Ekonomiczno-Finansowe składało się z osób zatrudnionych na etatach, było samodzielną jednostką organizacyjną, realizującą zadania w zakresie działalności statutowo-usługowej. Na jego czele stał dyrektor, w skład wchodził ponadto główny księgowy i radca prawny oraz działy: kadrowy, ekonomiczny, inwestycji i remontów, finansowo-księgowy, administracyjno-gospodarczy. Biuro sprawowało nadzór nad eksploatacją i utrzymaniem majątku w zakresie działalności noclegowej, wyżywienia, wypożyczania sprzętu, ponadto sprawowało nadzór nad działalnością statutowo-usługową oddziałów PTTK oraz nadzór finansowo-księgowy oddziałów. W Okręgu w Szczecinie BEF powołane zostało 30 września 1963 r. Pod BEF podlegały domy wypoczynkowe (DW) w Stargardzie, Międzyzdrojach, Dziwnowie i Drawnie, Ośrodek Turystyczny w Morzyczynie i Ośrodek Campingowy w Dąbiu. Obejmowało ono także nadzór i kontrolę nad działalnością usługową oddziałów, które prowadziły cztery stacje turystyczne (Dargobądz, Kamień Pomorski, Trzebiatów, Myślibórz) oraz Dom Turysty w Szczecinie. Ogólnie wydzielona działalność usługowo-gospodarcza PTTK obejmowała, poza noclegami, gastronomię, usługi transportowe, punkty sprzedaży pamiątek, biura obsługi ruchu turystycznego, wypożyczalnie sprzętu turystycznego, stacje turystyczne. Obok BEF funkcjonował Dział Programowo-Organizacyjny, który zajmował się statutową działalnością Towarzystwa. Na koniec 1963 r. działało w okręgu 11 oddziałów PTTK (Choszczno, Gryfice, Gryfino, Goleniów, Kamień Pomorski, Myślibórz, Nowogard, Świnoujście, Stargard, Szczecin, Oddział Zakładowy przy Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego) oraz 102 koła zrzeszające 5291 osób. Kolejne oddziały powstały w 1964 roku - w Pyrzycach oraz Oddział Międzyuczelniany w Szczecinie. Oddział Szczeciński zrzeszał wówczas 47 kół i 3320 członków, Świnoujście – 8 kół i 230 członków, Stargard – 14 kół i 530 członków, Gryfice – 6 kół i 236 członków, Gryfino – 4 koła i123 członków, Oddział przy Stoczni – 3 koła i 328 członków. W połowie lat 60. znacznie wzrosło znaczenie okręgów na skutek przeprowadzonej przez Zarząd Główny decentralizacji – zwiększono kompetencje okręgów w działalności programowej i organizacyjnej. Główny ciężar zarządzania działalnością usługową spadł na biura ekonomiczno-finansowe (BEF), prowadzone przez pracowników zawodowych, zaś same okręgi mogły się skupić na pracy programowo-organizacyjnej (społecznej). Okręgom przekazano fundusze na pomoc oddziałom, nadano kompetencje kontroli działalności, sprawowania nadzoru i zarządzania (poprzez BEF), a okręgowe komisje społeczne ściślej powiązano z zarządami okręgów. Oddziały stały się głównymi realizatorami idei i celów towarzystwa. Od 1966 r. aż 7/12 składki członkowskiej zostawała w danym kole, czyli na najniższym szczeblu, nawiązano bliższą współpracę ze związkami zawodowymi (koła zakładowe stanowiły zdecydowaną większość wszystkich). Zarząd Główny wydał wówczas wzorcowy regulamin koła PTTK oraz Książkę pracy Koła, a także Regulamin Klubu PTTK (klubom specjalistycznym, czyli turystyki kwalifikowanej, nadano uprawnienia kół). W 1968 r. na terenie Okręgu Szczecińskiego było 19 oddziałów, w tym 16 terenowych, 2 zakładowe (przy Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego i Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Stargardzie Szczecińskim), 1 międzyuczelniany (Szczecin), 210 kół (w tym 150 zakładowych, 14 terenowych, 15 szkolnych, 13 środowiskowych, 4 uczelniane, 14 klubów na prawach kół); 20 klubów specjalistycznych, w tym 3 piesze, 1 górski, 3 kolarskie, 7 motorowych, 2 żeglarskie, 2 kajakowe, 2 podwodne. Łącznie Okręg zrzeszał 13033 członków. W 1975 r., wraz ze zmianą podziału administracyjnego kraju, wszystkie Zarządy Okręgów przekształcono w Zarządy Wojewódzkie PTTK. Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 kwietnia 1977 r. PTTK stało się stowarzyszeniem wyższej użyteczności . W związku z tym 13 sierpnia 1979 r. zarządzeniem ministra spraw wewnętrznych ustalony został nowy statut Towarzystwa. Władze wojewódzkie tworzyły Zjazd Wojewódzki, Zarząd Wojewódzki, Wojewódzka Komisja Rewizyjna oraz Wojewódzki Sąd Koleżeński. Siedziba zarządu do końca mieściła się przy Placu Batorego 2. W 1991 r. nastąpiła zmiana statutu PTTK oraz jego struktury organizacyjnej. Zlikwidowane zostały wówczas zarządy wojewódzkie, a poszczególne oddziały w terenie otrzymały osobowość prawną. Część działaczy byłego Zarządu Wojewódzkiego powołała Oddział Zachodniopomorski PTTK, który zasięgiem działania obejmuje całe województwo.

Decyzją KM z dn. 21.12.2017 r. zatwierdzono inwentarz zespołu.