1. Konferencje sprawozdawczo-wyborcze 1949-1989; sygn. 1-33; 33 j.a. 2. Protokoły posiedzeń plenarnych 1949-1953, 1968-1990; sygn. 34-45, 91-92; 14 j.a. 3. Protokoły posiedzeń Egzekutywy 1949-1990; sygn. 46-69; 24 j.a. 4. Zakładowa Komisja Rewizyjna 1966-1967, 1970, 1983-1988; sygn. 70-72; 3 j.a. 5. Protokoły zebrań POP i OOP 1968-1983; sygn. 73-76; 4 j.a. 6. Plany pracy i programy działania 1973-1989; sygn. 77-78; 2 j.a. 7. Sprawozdania statystyczne o członkach i kandydatach partii 1949-1951, 1959-1970, 1973-1975, 1982-1986; sygn. 79-84; 6 j.a. 8. Sprawozdania, informacje i oceny 1949-1960, 1967, 1983-1986; sygn. 85-89; 5 j.a. 9. Wykazy zdawczo-odbiorcze akt 1988; sygn. 90; 1 j.a.

Po powstaniu w grudniu 1948 r. PZPR rozpoczęła się jej budowa w terenie. Oparta ona była na podległości komitetów kolejnych szczebli - od Komitetu Centralnego przez komitety wojewódzkie, powiatowe, miejskie, dzielnicowe, gromadzkie aż po podstawowe organizacje partyjne. Najniższe ogniawa partii - podstawowe organizacje partyjne - powstawały tam, gdzie liczba członków partii była mniejsza niż 100 osób, jeśli było ich więcej wówczas tworzono komitety zakładowe. POP funkcjonowały na terenie całego kraju, we wszystkich zakładach pracy. Mogły się one dzielić na oddziałowe organizacje partyjne. W poszczególnych zakładach POP lub OOP mogły dzielić się na grupy partyjne. Każdy członek partii, a także kandydat, należał do organizacji partyjnej. Najwyższą władzą władzą partii na szczeblu POP było zebranie. Wybierało ono egzekutywę, komisję rewizyjną i komisję kontroli partyjnej. Zebrania rozpatrywały i zatwierdzały sprawozdania ustępujących władz, omawiały realizację zadań programowych partii orazustalały kierunki działania. Kontrolą całokształtu działalności partii w zakładzie pracy zajmowała się komisja rewizyjna. Pracą partii w okresie pomiędzy posiedzeniami plenarnymi kierowała egzekutywa, która była organem wykonawczym POP. Wybierana była na 2 lata. KZ PZPR w Węźle PKP w Szczecinie powstał w styczniu 1949 r. i działał zgodnie z ogólnymi wytycznymi partii. Po przegranych wyborach w czerwcu 1989 r. PZPR utraciła monopolistyczną pozycję i przestała mieć charakter partii państwowej. Jesienią 1989 r. organizacje partyjne usunięto z zakładów pracy, a władze partii doprwoadziły do jej rozwiązania w styczniu 1990 r.