I. Urząd Celny w Demminie 1874-1928; 14 j.a. 1. Organizacja urzędu 1874-1928; 3 j.a. - podział czynności pracowników, prawa i obowiązki pracowników, podział na obwody podatkowe. 2. Podatki 1878-1928; 11 j.a. - organizacja poboru i statystyki podatków i monopoli: spirytusowego, tytuniowego, solnego, cukrowniczego. II. Inspekcja Celna w Putbus 1870-1928; 5 j.a. 1. Czynności urzędu 1870-1913; 1 j.a. - sprawozdania z przeprowadzonych odpraw granicznych. 2. Kadry 1873-1928; 4 j.a. - nominacje na kontrolerów, poborców, nadzorców, sprawy socjalne.

Główne urzędy celne i podatkowe powstały w wyniku reform Steina-Hardenberga. Początkowo podlegały one wydziałom podatków i domen rejencji, a od 1826 r. prowincjonalnym dyrekcjom ceł. Do zadań tych urzędów należał pobór podatków pośrednich: akcyza, cła i podatki z monopoli państwowych. Swoje zadania urzędy te wykonywały samodzielnie oraz przez podległe im urzędy celne i podatkowe, komisariaty graniczne i faktorie soli. Główny Urząd Celny w Stralsundzie utworzono w 1821 r. Podlegały mu urzędy celne i podatkowe m.in. w: Barth, Bergen, Richtenbergu, komisariaty graniczne w Putbus i Sassnitz. Liczba tych urzędów nie była stała. W 1919 r. w związku z przejęciem administracji skarbowej od krajów związkowych przez władze centralne Niemiec urząd celny w Stralsundzie stał się urzędem administracji ogólnopaństwowej kierowanej przez Ministra Finansów Rzeszy. Na szczeblu prowincji podlegał on Krajowemu Urzędowi Skarbowemu w Szczecinie. Ustawy z 1919 r. organiczyły też kompetencje urzędów celnych jedynie do pobierania ceł i podatków granicznych, akcyzy i monopoli np.spirytusowego. W tej strukturze Główny Urząd Celny w Starlsundzie działał do 1945 r.