1. Materiały biograficzne i osobiste [1904] 1939-1999 [2014]; 33 j.i. 1.1. Materiały osobiste [1904] 1939-1999; 9 j.a.- materiały dotyczące ojca Heleny Kurcyusz - Zygmunta Słomińskiego (zdjęcia ojca, korespondencja z władzami Warszawy w sprawie nadania jednej z ulic Warszawy nazwy Z. Słomińskiego), skrócony akt urodzenia H. Kurcyusz, zaświadczenie o ukończeniu studiów, zaświadczenie o pobycie w więzieniu na Pawiaku, karta rejestracyjna mieszkańca Szczecina z 2 lipca 1945 r., pismo w sprawie przydzielenia domu w Szczecinie. Jest także legitymacja tymczasowa Komitetu Pomocy Polakom w Szczecinie z 3 sierpnia 1945 r., pismo Klubu Literacko-Artystycznego w Szczecinie z 10 maja 1946 r. z prośbą o wstąpienie do Klubu, a także pisane własnoręcznie życiorysy. Są tu również materiały dotyczące obozu koncentracyjnego na Maj-danku. Jest tu m.in. podziękowanie dyrekcji Muzeum za przekazaną przez Helenę Kurcyusz listę dzieci białoruskich, które były więźniami obozu w czasie wojny, jest wykaz pamiątek przekazanych przez nią do Muzeum na Majdanku, są także zaproszenia na uroczystości tam organizowane. 1.2. Dyplomy, podziękowania 1992; 1 j.a. - wniosek o odznaczenie H. Kurcyusz Złotą Odznaką Towarzystwa Przyjaciół Szczecina 1.3. Materiały dotyczące członkostwa w organizacjach społecznych 1946-1976; 2 j.a.- protokół z Walnego Zebrania Koła Stowarzyszenia Architektów Polskich w Szczecinie z 17 września 1971 r., na którym Helena Kurcyusz po raz kolejny została wybrana jego prezesem, są tu także materiały dotyczące jej członkostwa w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację 1.4. Zbiór fotografii 1939-1999; 4 j.i. 1.5. Pamiętniki, wspomnienia 1945-1994; 8 j.a.- są tu m.in. pamiętnik z powrotu z obozu w Neubrandenbrgu do Polski, są wspomnienia z pobytu na Majdanku, wyzwolenia obozu, pierwszych lat w Szczecinie. Tutaj także umieszczono wspomnienia pośmiertne o profesorze Leszku Dąbrowskim (wieloletni przyjaciel Heleny Kurcyusz) i Stelli Kułakowskiej z d. Virion (współwięźniarki z obozu) autorstwa Heleny Kurcyusz, a także wspomnienia o Helenie Kurcyusz napisane przez współwięźniarki z obozu lub współpracowników. 1.6. Materiały związane z zainteresowaniami pozazawodowymi 1965-1999; 8 j.a.- są tu materiały z dwóch wystaw akwareli Heleny Kurcyusz- jednej z 1980 r., a drugiej z czerwca 1999 r. Znajdują się tu fotografie portretów dzieci białoruskich z obozu na Majdanku, brudnopisy dedykacji pisanych przez Helenę Kurcyusz dla znajomych, jej wiersze, a także utwory o niej pisane przez znajomych, okolicznościowe życzenia i laurki, które otrzymywała 1.7. Nekrologii, wspomnienia pośmiertne o Helenie Kurcyusz 199901999; 1 j.a. 2. Publikacje 1960-1987; 6 j.a.- są to opracowania dotyczące przede wszystkim obozu koncentracyjnego na Majdanku. Wszystkie zawierają dedykacje autorów dla Heleny Kurcyusz. W jednym z nich (pt. "Jesteśmy świadkami. Wspomnienia byłych więźniów Majdanka" ) Helena Kurcyusz opublikowała swoje wspomnienia o Majdanku. W tej grupie rzeczowej znajduje się także publikacja autorstwa Zofii Grudzskiej pt. "Idąc ku słońcu. Kalejdoskop serdeczny – szczecińskie lata Heluni", poświęcony Helenie Kurcyusz. 3. Działalność Grona Przyjaciół Heluni [1995] 1999-2014; 13 j.a.- obrazuje działalność grupy osób, które po jej śmierci starają się zachować pamięć o niej w środowisku szczecinian. Znajduje się tu kronika działalności tej grupy, w której można znaleźć szczegółowe informacje o podejmowanych działaniach. Są tu materiały dotyczące zabezpieczenia pamiątek po Helenie Kurcyusz m.in. spis przedmiotów przekazanych do Muzeum Narodowego w Szczecinie, ponadto są materiały dotyczące postawionego na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie kamienia z tablicą upamiętniającą Helenę Krycyusz, dokumentacja dotycząca nadania nazwy ulicy w Szczecinie imieniem Heleny Kurcyusz, a także informacje o nazwaniu sali kominkowej w "Klubie 13 Muz" w Szczecinie jej imieniem. Są tu również pojawiające się w prasie wycinki prasowe dotyczące Heleny Kurcuysz i wspomnienia o niej.

Helena Kurcyusz ur. 10.V. 1914 r. Sandomierzu, zmarła 29.I.1999 r. w Szczecinie. Była absolwentką Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, na którym w 1939 r. otrzymała dyplom architekta. W czasie wojny brała udział w obronie Warszawy, później działała w konspiracji (ZWZ i AK), w 1942 r. aresztowana i przewieziona do obozu koncentracyjnego na Majdanku, w 1944 r. do Ravensbrück,a w 1945 r. do Neubrandenburga. Po wyzwoleniu osiedliła się w Szczecinie i podjęła pracę jako współorganizator służby budowlanej na terenie miasta. Brała czynny udział w komisji ds. nazw ulic miasta, a także przeprowadziła inwentaryzację ocalałych zabytków Szczecina (m.in. odkryła sarkofagi książęce na Zamku). W lipcu 1946 r. została powołana na stanowiska Głównego Urbanisty Województwa Szczecińskiego. Stanowisko to piastowała do 1960 r. Póżniej pracowała w Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej. Była również współorganizatorem Wydziału Architektury w Szkole Inżynierskiej w Szczecinie. W pracy zawodowej brała udział w tworzeniu uproszczonych planów zagospodarowania przestrzennego miast woj. szczecińskiego. Była autorką szeregu projektów planów miejscowych. Poza pracą zawodową aktywnie uczestniczyła w pracach m.in.Stowarzyszenia Architektów Polskich, Klubu Związków i Stowarzyszeń Twórczych nazwanego z Jej inicjatywy Klubem 13 Muz, którego była pierwszym prezesem. W latach 1975-1981 uczestniczyła jako świadek koronny w procesie przeciwko załodze obozu w Majdanku, była też członkiem Towarzystwa Opieki nad Majdankiem. Posiadała również talent malarski - Jej akwarelowe pejzaże i portrety były prezentowane na licznych wystawach w Szczecinie i w Warszawie. Była także autorką wierszy i wspomnień z okresu okupacji i pierwszych lat powojennych. W uznaniu zasług otrzymała wiele odznaczeń m.in.. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Złotą Odznakę "Gryf Pomorski".