Akta zawierają rejestr wpływów i wydatków miejskiego przytułku (szpitala) z 1732 r.

Demmin należy do najstarszych i najważniejszych grodów na Pomorzu. Pojawia się w Kronice biskupów bremeńskich (Gesta Hammaburgensis ecclesiae pontificum) Adama z Bremy (ok. 1050-1081) i w żywotach Ottona z Bambergu (ok. 1060-1139), który odwiedził „Demmin, miasto pomorskie” (Timina civitas Pomeraniae). Miasto Demmin (civitas Dymin) wymieniono po raz pierwszy w 1249 r. Nie jest jasne kiedy otrzymał prawa miejskie, przyjmuje się, iż stało się to przed rokiem 1269. Od 1283 r. Demmin należał do Hanzy. W 1452 Demmin wraz z trzema innymi najważniejszymi miastami Księstwa Wołogoskiego, Stralsundem, Anklam i Greifswaldem, otrzymał od księcia Warcisława IX „złoty przywilej” „Goldene Privileg“ potwierdzający im prawa i nadający nowe. W średniowieczu i okresie wczesnonowożytnym w Demminie rozwijało się rzemiosło i browarnictwo. Upadek gospodarczy miasta był związany ze skutkami wojny trzydziestoletniej i upadkiem Hanzy. Po pokoju westfalskim w 1648 roku Demmin został przyznany Szwecji. W 1658 r. wybuchł pożar i strawił znaczną część miasta. W czasie wojny szwedzko-brandenburskej miasto było oblegane (w 1676 r.) przez wojska Fryderyka Wilhelma, wówczas zniszczeniu uległ kościół, szkoła, ratusz oraz budynki prywatne. W 1720 r. na mocy pokoju w Sztokholmie między Szwecją a Prusami, Demmin przypadł Królestwu Pruskiemu. Do pierwszej połowy XIX w. rozwój miasta był bardzo słaby. W 1877 r. powstała linia kolejowa Berlin – Demmin – Stralsund a w 1897 r. linia kolei wąskotorowej do Jarmen. W 1894 r. wzniesiono budynek poczty. W 1900 r. istniały w mieście cukrowania, zakład metalurgiczny, fabryka mydła, dwie garbarnie, dwa browary i dwie mleczarnie oraz port nad Pianą. Miasto się unowocześniało, wybrukowano ulice i wybudowano wodociąg. W okresie II wojny w mieście były obozy pracy przymusowej. Armia Czerwona zdobyła Demmin 01.05. 1945 r. Ustrój miasta wykształcił się w okresie Księstwa Pomorskiego i z niewielkimi zmianami przetrwał do początku XIX w. W 1808 r. władze pruskie wprowadziły nową ordynację miejską, a w 1858 r. nowe prawo wyborcze, które co spowodowało ukonstytuowanie się pochodzącej z wyboru rady miejskiej, wybierającej zarząd miasta (Magistrat). Rada miejska była organem ustawodawczym, a magistrat wraz burmistrzem pełnił rolę wykonawczą . Ustrój miejski wzmocniła ustawa z 1853 r. Prace magistratu wspierały wyspecjalizowane deputacje miejskie . Pruska ordynacja gminna (Gemeindeverfassungsgesetz) z 1933 r. oraz Niemiecka ordynacja gminna (Deutsche Gemeideordnung) z 1935 r. ujednoliciły ustrój miast i gmin wiejskich. Odtąd na czele władz miejskich stał burmistrz wspomagany przez radców miejskich (Stadteräte) i ławników (Beiräte). Ustrój miasta określony tymi ustawami przetrwał do 1945 r.

Decyzją KM z 28.07.2015 r. nastąpiło rozdzielenie zbioru szczątków zespołów akt miast - 65/228 na zespoły proste i utworzono zespół 65/1735. Inwentarz zatwierdzony na posiedzeniu KM w dniu 28.07.2015 r.